***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια …
Τα φέρνω στο νου μου με μελαγχολική νοσταλγία.
Το πρόσωπο στη ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…
Θετικά, για να ξαναρχίσω να γράφω, μετά πολλά χρόνια, ο γνωστός συγγραφέας Δημήτρης Στεφανάκης, χωρίς να με παροτρύνει.
Μου αρέσει να περνώ ώρες …
Διαβάζοντας λογοτεχνία, ακούγοντας μουσική, παρακολουθώντας θέατρο και κινηματογράφο, όπως και με τη συντροφιά αγαπημένων φίλων.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα…
Θα αναφερθώ σ΄αυτά της προεφηβικής ηλικίας: η ”Αννα Καρένινα” και ”Η Μεγάλη Χίμαιρα”, δεν θυμάμαι με ποια σειρά, που μου είχαν κάνει μεγάλη εντύπωση χωρίς τότε να έχω αποκωδικοποιήσει τα βαθύτερα νοήματά τους.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
Οπωσδήποτε κάτι δημιουργικό, ακόμη και χειρωνακτικό.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω …
Ο Ισπανός συγγραφέας Χαβιέρ Μαρίας, τον οποίο θεωρώ ιδιόμορφη προσωπικότητα και στου οποίου το έργο ανιχνεύω στοιχεία που μου ταιριάζουν. (εννοείται χωρίς καμία ψευδαίσθηση σύγκρισης).
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν …
Ότι είχε σχέση με αριθμούς, κυρίως όταν αφορούσαν τις ανθρώπινες σχέσεις.
Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν …
Κάτι τελείως ουτοπικό: Θα ήθελα να τον απαλλάξω από την ξέφρενη αγάπη για το χρήμα, από το μίσος και τον λυσσώδη ανταγωνισμό που έχει επικρατήσει ως modus vivendi.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα…
Μοναχική, και συγχρόνως σαγηνευτική, σ΄έναν κόσμο που δημιουργεί και κινεί τα νήματα ο ίδιος.
Μετανιώνω που…
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα σταμάτησα να γράφω. ΄Ισως δεν έχασαν τίποτα οι αναγνώστες, έχασα όμως εγώ την ένταση αυτής της δημιουργίας που απολαμβάνω πολύ.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
”Όλοι οι άνθρωποι του βασιλιά” του Robert Penn Warren. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον!
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες …
Είναι συνήθως αστοί, καθημερινοί, καλλιεργημένοι, πολίτες του κόσμου και παρ΄αυτά με πολλές αμφιβολίες και λάθος επιλογές.
Ένας εκδότης οφείλει…
Να αγαπάει, να εκτιμάει και να σέβεται την πρώτη ύλη που κινεί την επιχείρησή του.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…
Προσωπικά αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για τον κριτικό που θα διαθέσει τον χρόνο και την προσοχή του να διαβάσει βιβλίο μου. Νομίζω το ίδιο αίσθημα έχουν πολλοί συγγραφείς δεδομένου ότι η σύγχρονη κριτική λογοτεχνίας ασκείται κυρίως σε βιβλία που αρέσουν στους ίδιους τους κριτικούς, οπότε στο πλείστο της είναι θετική.
Αλίμονο στον συγγραφέα που κανείς κριτικός δεν θ΄ασχοληθεί με το βιβλίο του. Αυτό ίσχυε και για τον καιρό που οι κριτικοί κατακεραυνωναν τον συγγραφέα, για το έργο του, ωστόσο το ζήτημα αποτελούσε θέμα συζήτησης για το βιβλίο, είχε κι αυτό τη θετική του πλευρά.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…
Έχει ενσκήψει ως επιδημία τα τελευταία χρόνια, γεγονός που είτε σηματοδοτεί την τάση του σύγχρονου ανθρώπου να εκφραστεί μέσα από τη γραφή, είτε την τάση του συρμού από την οποία παρασυρόμαστε σε πολλά πεδία ως λαός. Οπωσδήποτε δεν μπορεί να ασκηθεί ως ”επάγγελμα”, πιθανώς πλην ορισμένων πολύ μικρού αριθμού περιπτώσεων αναγνωρισμένων διεθνώς συγγραφέων. Χαίρομαι που ένας μικρός αριθμός νέων συγγραφέων καταφέρνουν με την ιδιαίτερη γραφή τους να αναδειχθούν μέσα από το πλήθος.
Με ενδιαφέρουν οι …
συγγραφείς που βυθοσκοπούν τους ήρωές τους και που το έργο τους έχει στοιχεία οικουμενικού ενδιαφέροντος. Επίσης μ΄ενδιαφέρουν οι αναγνώστες που καταφέρνουν να αποκωδικοποιήσουν αυτό που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της πλοκής ή της δομής του λογοτεχνικού έργου.
Με την γραφή μου στοχεύω…
να εμβαθύνω στον ψυχισμό των ηρώων, πέρα από το να δημιουργήσω μια πλοκή που να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη, να θίξω σύγχρονα προβλήματα που δεν αφορούν αποκλειστικά τον τόπο μας, αλλά συμβαίνουν “και στις καλύτερες οικογένειες”. Προσωπικά προσπαθώ να λύσω τον γρίφο αν η ενσυναίσθηση και η αγάπη μπορούν να γίνουν φορείς ειλικρινούς και απόλυτης συγχώρεσης μιας μεγάλης προδοσίας.
Δεν θα έγραφα ποτέ για…
Από σεβασμό, για κάποια σημαντικά ιστορικά γεγονότα του τόπου μας, γιατί έχει εξαντληθεί η επιστημονική, και η γνήσια λογοτεχνική αναψηλάφιση τους, αλλά και γιατί έχει κακοποιηθεί η εύκολη χρήση τους ως καμβάς πλοκής μέτριων ή πολύ κακών έργων.
Ζήλεψα το βιβλίο του/ της…
Με την καλή έννοια πολλά βιβλία. Υπάρχουν τόσοι καλοί συγγραφείς, διατυπώνουν ιδέες με τόσο βαθύ στοχαστικό τρόπο… νιώθω απέραντο θαυμασμό γι αυτούς!
Η ζωή είναι όμορφη γιατί…
κάθε μέρα της είναι μια νέα εν δυνάμει νέα ευκαιρία για κάτι καινούργιο, ένα συναίσθημα, μία δημιουργία, αρκεί να υπάρχει ψυχική υγεία και υγεία εν γένει.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…
Ο συγγραφέας πρέπει να διαβάζει πολύ!
Θα τα παρατούσα όλα για….
Για ένα μακρόσυρτο, άνετο ( λόγω ηλικίας), ταξίδι στον κόσμο, πάντα με την προϋπόθεση μιας καλής συντροφιάς.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον / στην …
Χαβιέρ Μαρίας και αφορά τον χρόνο. “ Αγνοούμε το τι θα μας κάνει ο χρόνος με τις λεπτές, αδιόρατες στρώσεις του που επικαλύπτουν η μία την άλλη, σε τι είναι ικανός να μας μεταμορφώσει, προχωρά αθόρυβα, μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, βήμα το βήμα , μοχθηρός, περνά απαρατήρητος στο λαθραίο έργο του, το τόσο σεβαστικό και προσεκτικό που δε μας δίνει ποτέ μια σπρωξιά, ούτε κανένα ξάφνιασμα.”
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
Με τον τίτλο “Με το χέρι στο στήθος” υπήρξαν η ισλαμική τρομοκρατία και η ενδοοικογενειακή βία που ενέσκηψαν δυναμικά με την έναρξη της νέας χιλιετίας, και μάλιστα, όσον αφορά τη δεύτερη, σε καιρούς που η όποια ισότητα των δύο φύλων έχει επιτευχθεί, λογικά δεν θα έπρεπε να την επιτρέπει.
Το επόμενο μου βιβλίο…
Οπωσδήποτε θα εμπεριέχει την πανδημία και τις ψυχολογικές και οικονομικές συνέπειες. Είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί κανείς να το παρακάμψει, να το αφήσει ασχολίαστο.
Διαβάστε τo βιβλίο «Με το χέρι στο στήθος» της Τζένης Μανάκη από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα
Η Νικολέττα Πάζη, δημοσιογράφος σε περιοδικό του Λονδίνου, συναντά στην Τύνιδα τον Γαλλοαλγερινό συγγραφέα Φουάντ Μαζίν, που της θυμίζει τον άντρα στον πίνακα του Γκρέκο «Ο ευγενής με το χέρι στο στήθος». Ο Φουάντ είναι στα ίχνη του δολοφόνου της γυναίκας του, που έμπλεξε τον γιο του, Μαρίντ, στα δίχτυα ενός ισλαμικού τρομοκρατικού πυρήνα. Η συνάντηση γίνεται αφορμή να αναπτυχθεί μεταξύ τους μια δυνατή σχέση. Μια ιστορία που ξεκινά από την Τυνησία, διαδραματίζεται στο Λονδίνο, το Παρίσι και σ’ ένα ελληνικό νησί. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και τον θάνατο, την τρομοκρατία και την ενδοοικογενειακή βία, γεμάτο μουσική, λογοτεχνία και θέατρο. Ένα άτυπο χρονικό της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα.
**** Με το χέρι στο στήθος” είναι το τέταρτο μυθιστόρημα της Τζένης Μανάκη, το δεύτερο από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, μετά το “Για την Ελίζα” που εκδόθηκε τον Μάϊο του 2019. Προηγήθηκαν τα μυθιστορήματα: “ Μικρές και Μεγάλες Προδοσίες” και “ Η σκιά της αμφιβολίας”. Είναι τακτική συνεργάτιδα του λογοτεχνικού περιοδικού Fractal στο οποίο έχουν δημοσιευθεί πολλά διηγήματά της, βιβλιοκριτικές, κριτικές θεάτρου και Τέχνης. Βιβλιοκριτικές και διηγήματά της έχουν επίσης φιλοξενηθεί στα περιοδικά Diastixo.gr, Staxtes.gr, ThinkFree magazine, Ψυχογραφήματα. Η Τζένη Μανάκη είναι συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης του Συνδέσμου Επιστημόνων Γυναικών Θεσσαλονίκης.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
