***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Η Ιφιγένεια Τέκου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατέχει επίσης, μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έχει γράψει εφηβική λογοτεχνία και λογοτεχνία ενηλίκων. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Μνήμες χαμένες στην άμμο» κυκλοφόρησε το 2014 το οποίο και απέσπασε πολύ θετικές κριτικές από το αναγνωστικό κοινό. Το 2017 η Ιφιγένεια Τέκου μπαίνει στο δυναμικό των Εκδόσεων Ψυχογιός με το βιβλίο της για εφήβους «YOLO” και το 2018 εκδίδεται το βιβλίο της με τίτλο «Το τελευταίο φως» καθώς και το «Απόντες στα όνειρα». «Η μοίρα της Πηνελόπης» κυκλοφορεί το 2019 και ακολουθεί το 2020 το «Δεξί κίτρινο λουστρίνι». Φέτος, κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ψυχογιός το νέο της έργο με τίτλο «Το καλό μπλε σερβίτσιο» και αυτό ήταν η αφορμή για την συνέντευξη που πρόθυμα μας παραχώρησε.

Η Ιφιγένεια Τέκου, μας μίλησε γενικά για την συγγραφή και τον τρόπο που εκείνη γράφει τα βιβλία της, για το πώς δημιουργήθηκε η ιδέα της συγγραφής του νέου της βιβλίου, για τη σχέση του έργου της που διαδραματίζεται κυρίως στη Σμύρνη από το 1913 έως 1932, με τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης που συμπληρώνονται το 2022, για την χαμένη πατρίδα, για τα μηνύματα που περνούν αβίαστα στους αναγνώστες, για τις δύσκολες σκηνές που έπρεπε να αφηγηθεί καθώς και για τα μελλοντικά συγγραφικά της σχέδια.

Βιργινία Αυγερινού, 29.06.2021

«Το καλό μπλε σερβίτσιο» κυκλοφόρησε φέτος από τις Εκδόσεις Ψυχογιός και είναι το 10ο βιβλίο σας. Μετά από τόσα βιβλία πείτε μας τι έρχεται πρώτο τελικά στη σκέψη ενός συγγραφέα όταν ένα νέο μυθιστόρημα αρχίζει να παίρνει μορφή. Η πλοκή ή οι χαρακτήρες;

Ξεκινώ πάντα πρώτα με το χτίσιμο των ηρώων και στη συνέχεια προσπαθώ να οργανώσω, μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον, την υπόθεση που θα δένει τους πρωταγωνιστές του βιβλίου μεταξύ τους.

Μιλήστε μας λίγο για τον τρόπο που γράφετε. Γράφετε γραμμικά ή μπορείτε να παραλείψετε τη σειρά και να γράψετε μελλοντικές σκηνές επιστρέφοντας σε προηγούμενες όταν αυτό απαιτείται; Η πλοκή είναι «έτοιμη» πριν αρχίσετε να γράφετε ή στην πορεία μπορεί να αλλάξει;

Μόνο γραμμικά μπορώ να γράψω. Παρόλο που έχω ακούσει ότι άλλοι συγγραφείς μπορεί να βρίσκονται ακόμα στην αρχή της ιστορίας τους κι ωστόσο να «πετάγονται» στο τέλος για να γράψουν τον επίλογο, εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Ο λόγος είναι ότι δεν ξέρω από πριν ποιο θα είναι το τέλος, δεν το έχω σχεδιάσει με κανένα τρόπο στο μυαλό μου και ευτυχώς δεν είμαι υποχρεωμένη όπως ίσως  κάποιος που γράφει αστυνομική λογοτεχνία. Μέχρι να μπει η τελευταία τελεία, τα πάντα μπορούν να συμβούν στα βιβλία μου.

Ένα βιβλίο τοποθετημένο χρονικά στην Σμύρνη και όχι μόνο, που διαδραματίζεται από το 1913 έως το 1932 και ανήκει στην κατηγορία του κοινωνικοιστορικού μυθιστορήματος. Ποια είναι τα κοινωνικά μηνύματα που συναντά ο αναγνώστης πέρα από τα ιστορικά στοιχεία στο έργο;

Αν και όσα μηνύματα υπάρχουν μέσα στο μυθιστόρημα δεν μπήκαν σκόπιμα, ως μια απόπειρα διδακτισμού και εκμαίευσης στοχευμένων συμπερασμάτων, οφείλω να ομολογήσω ότι  τα συναντάμε διάσπαρτα μέσα στη ροή της ιστορίας, δεδομένου ότι ο πυρήνας της ιστορίας μου είναι βασισμένος  στους δυνατούς δεσμούς που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι άνθρωποι που έχουν ζήσει τον ξεριζωμό από την πατρίδα καθώς και τις απώλειες που τον συνοδεύουν. Η αγάπη, η αλληλεγγύη, η ανάγκη για ελπίδα και όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, οι μνήμες που συνδέουν με ένα τρόπο πρωτόγνωρο ανθρώπους ξένους μέχρι χθες μεταξύ τους, η προσπάθεια για αισιόδοξες σκέψεις ενώ τα πάντα γύρω σου χάνονται…όλα αυτά αποτελούν τα «κρυφά-φανερά» μηνύματα του βιβλίου.

Τα οικογενειακά κειμήλια όπως «το καλό μπλε σερβίτσιο», η αγάπη, ο έρωτας, ο ξεριζωμός, η κατασκοπεία, ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών στην καταστροφή της πόλης, η προσφυγιά και η νέα αρχή είναι κάποια από τα κύρια σημεία του έργου και είναι εμφανής η έρευνα που προηγήθηκε της συγγραφής εκτός από τις αφηγήσεις που η ίδια ακούσατε. Τι ακριβώς σημαίνει το βιβλίο αυτό για εσάς;

Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να αποφασίσω να γράψω αυτό το βιβλίο. Πάνω που το αποφάσιζα, τα παρατούσα. Δεν ένιωθα έτοιμη μάλλον να καταπιαστώ με την ιστορία των προγόνων μου κι έτσι στο τέλος εγκατέλειψα τη σκέψη αυτή σε μια γωνιά του μυαλού μου αποφεύγοντας να πιεστώ ψυχολογικά. Όταν ήρθε η κατάλληλη στιγμή για μένα ώστε να νιώσω την άνεση αλλά και τη δύναμη να το ξεκινήσω, το έκανα, αποτυγχάνοντας ωστόσο να αποστασιοποιηθώ συναισθηματικά από την ιστορία όσο θα ήθελα.

Του χρόνου κλείνουν 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης, γεγονός που αναμένεται να αναθερμάνει τη λογοτεχνία της Σμύρνης. Είναι αυτό το βιβλίο ο δικός σας φόρος τιμής στη χαμένη πατρίδα;

Θα έλεγα ότι αυτό το βιβλίο αποτελεί πρωτίστως φόρο τιμής στη μικρασιάτισσα γιαγιά μου, τη Νίτσα, που μου μετέφερε την αγάπη αλλά και τον πόνο της για τη χαμένη πατρίδα.

Τι είναι τελικά πιο σημαντικό όταν γράφει κανείς ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Η ιστορική έρευνα ή οι μαρτυρίες των απλών ανθρώπων που έζησαν τη συγκεκριμένη εποχή;

Και οι δύο παράγοντες που αναφέρετε είναι σημαντικοί όταν ο δημιουργός ασχολείται με ένα μυθιστόρημα στο οποίο ενσωματώνει αληθινά γεγονότα. Μάλιστα, αλληλοσυμπληρώνονται, καθώς  η απόλυτα φυσιολογική και αναμενόμενη υποκειμενικότητα της μαρτυρίας μπαλαντζάρεται από την αμείλικτη αξιοπιστία της έρευνας.

Η πιο δύσκολη συγγραφικά σκηνή του νέου σας έργου ποια ήταν για εσάς; Ποια συναισθήματα σας δημιούργησε κατά τη διάρκεια της συγγραφής της;

Η σκηνή που με δυσκόλεψε περισσότερο μέσα στο βιβλίο ήταν η περιγραφή των δύσκολων στιγμών απόγνωσης και φόβου την πρώτη μέρα της φωτιάς, όταν το πανικόβλητο πλήθος αναζητούσε τρόπο διαφυγής από τη Σμύρνη προκειμένου να γλιτώσει τη δική του ζωή αλλά και τις ζωές των αγαπημένων του.  Η ενωμάτωση στην ιστορία της προσωπικής μου οικογενειακής τραγωδίας, κάπως παραλλαγμένης, με την απώλεια του μικρού αδελφού της γιαγιάς μου που βίαια τραβήχτηκε το χέρι του από το χέρι της μάνας του καθώς πάσχιζαν να σωθούν, μου είχε δημιουργήσει μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Προσπάθησα πολύ να αποδώσω όλα τα συναισθήματα χωρίς να τα υπερβάλλω ή και να τα μειώσω πάνω στην απόπειρά μου να μη φανώ περισσότερο «εμπλεκόμενη» από όσο οφείλει να είναι ένας συγγραφέας.

Πόσο εύκολο είναι ένας συγγραφέας να «παγιδευτεί» στις επιθυμίες των αναγνωστών του ύστερα από μια επιτυχημένη πορεία του σε ένα συγκεκριμένο είδος; Είναι ένας συγγραφικός φόβος αυτός για εσάς;

Καθώς είμαι από τη φύση μου ανήσυχο πνεύμα, δεν ακολουθώ μανιέρα όσο επιτυχημένη κι αν αποδειχτεί. Ρισκάρω συχνά και δέχομαι τις όποιες συνέπειες. Βλέπετε, ο πρωταρχικός λόγος που γράφω, είναι για να περνώ εγώ καλά και προκειμένου να συμβεί αυτό, είμαι υποχρεωμένη να βγαίνω συχνά από τη «ζώνη άνεσής» μου.

Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε και με κάποιο άλλο λογοτεχνικό είδος και αν ναι ποιο είναι αυτό; Υπάρχει κάποιο είδος που δε θα σκεφτόσασταν ποτέ να ασχοληθείτε;

Και το έχω σκεφτεί και  το έχω ήδη κάνει ως ένα σημείο. Μου αρέσει να πειραματίζομαι με  τα διάφορα λογοτεχνικά είδη και φόρμες. Έχω γράψει δύο εφηβικά βιβλία, μια συλλογή διηγημάτων, έχω ασχοληθεί με το μυθιστόρημα που η πλοκή του αναμιγνύεται με ιστορικά γεγονότα, με καθαρά κοινωνικό μυθιστόρημα που όμως εμπεριέχει και μυστήριο και έτσι δεν μπορώ να αποκλείσω τίποτα για το μέλλον.

Κλείνοντας, αφού σας ευχαριστήσουμε, θα μπορούσατε να μας πείτε δυο λόγια για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;

Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ! Όσο για τα επόμενα συγγραφικά μου σχέδια, αυτό που μπορώ να πω στην παρούσα φάση είναι ότι το επόμενο βιβλίο μου έχει ήδη ολοκληρωθεί και αφού το επιμεληθώ θα το στείλω στον εκδοτικό.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.