***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Πόσο λάθος κάνουν οι μεγάλοι, οι ενήλικες που δεν διαβάζουν τα βιβλία που απευθύνονται πρωτίστως σε παιδιά!
Θα είχαν πολλά να μάθουν και να νιώσουν. Θα εύρισκαν ίσως έναν χάρτη που σε οδηγεί μέσα από τα δάση δύσκολων καταστάσεων στα ξέφωτα.
Παράδειγμα το νέο βιβλίο της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου «Ο Βίνσεντ διώχνει τα σύννεφα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα με εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια. Όπως γράφει στο επίμετρο Δρ Εύα Βακιρτζή, Ειδική Παιδαγωγός -Θεραπεύτρια, η συγγραφέας «σε αυτό το βιβλίο για μικρά παιδιά, επιτυγχάνει ένα δύσκολο εγχείρημα. Με σύντομο, λιτό, άμεσο λόγο συνοψίζει τα βασικά χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας), που περιλαμβάνουν το τρίπτυχο της Διάσπασης Προσοχής, της Παρορμητικότητας και της Υπερκινητικότητας, ενώ ταυτόχρονα φωτίζει την πολύχρωμη, δημιουργική, ευφυή πολλές φορές, πλευρά του παιδιού με ΔΕΠΥ»
Ο Βίνσεντ, ο ήρωας της ιστορίας είναι γεμάτος ιδέες και φαντασία. Όλα μπερδεύονται μέσα του και συχνά τον οδηγούν σε μπελάδες -κάθε μεγέθους. Με τη φίλη του τη Φράνσις κι ένα μπανανόφυλλο καταφέρνει αν βάλει σε μια τάξη όλα αυτά που τριγυρίζουν στο μυαλό του. Να χορέψει στη βροχή μέχρι να φύγουν τα σύννεφα και αν χαμογελάσει και πάλι. Υπέροχος και τρυφερός τρόπος να μιλήσεις για ένα τόσο δύσκολο θέμα που βασανίζει όλο και περισσότερα παιδιά και οδηγεί γονείς και δασκάλους συχνά σε αδιέξοδα…
Η Δέσποινα Λιαράκου στο βιβλίο της «Το σπιρτόκουτο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη με υπέροχη εικονογράφηση από τη Γιώτα Κοκκόση, μιλά για τα συναισθήματα που κρύβουμε μέσα μας. Τα βάζουμε σε ένα κουτί, μαζί με τις αναμνήσεις μας. Όπως κάνει η Σοφία, η ηρωίδα του βιβλίου.
¨Όταν όμως τα πνίγουμε, καλά και άσχημα, τότε το κουτί σφραγίζεται. Η επικοινωνία χάνεται. Οι φίλοι απομακρύνονται -η καλύτερα του απομακρύνουμε…
Όταν αποφασίζουμε να το ανοίξουμε και αν εκφραστούμε, τότε τα πράγματα αλλάζουν
«Ανοιχτό, τραγουδάει. Τη γειτονιά ξυπνάει. Κλειστό, σταματάει. Φως, τραγουδάει…», όπως είναι και το ποιηματάκι που λείε για το σπιρτόκουτό της η Σοφία.
Σημαντικό για το τι κρατάμε μέσα μας και τι μοιραζόμαστε…
Ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος στο «Εσύ να με φωνάζεις Εμπενίζερ» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη με την πάντα όμορφη εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη, αφηγείται μια διαφορετική «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία», διαβάζοντας με πρωτότυπο τρόπο το αριστούργημα του Ντίκενς. Εδώ το θέμα είναι η μοναξιά. Ο ήρωας που θέλει αν είναι μόνος. Ούτε Χριστούγεννα επιθυμεί, ούτε συντροφιές. Μέχρι που εμφανίζεται ο Χ., όπως τον λέει. Ένα είδος φανταστικού φίλου, που σιγά -σιγά τον παρακινεί και τον βγάζει από το τέλμα. Αρχίζοντας από κάποια πεταμένα και σπασμένα παιχνίδια που τον οδηγεί να τα επισκευάσει. Όλα θα αλλάξουν και το πνεύμα των Χριστουγέννων θα κερδίσει!
Ο ήρωας θα βγει στο φως, θα κινητοποιηθεί. Ένα βιβλίο πολύτιμο σε εποχές που η κατάθλιψη χτυπάει και τις πιο μικρές ηλικίες και ο τρόπος ζωής οδηγεί στη μοναξιά…
…Μια μοναξιά που γίνεται πιο σκληρή στη λεγόμενη «Τρίτη ηλικία». Και με αυτό το θέμα καταπιάνεται η Ευθυμία Σερλέτη στο βιβλίο της «Πάντα μαζί» που κυκλοφορεί με εικονογράφηση της Αγγέλας Μάλμου από τις εκδόσεις Κομνηνός.
Στο πολύ ενδιαφέρον «παράρτημα για ενήλικες» που περιλαμβάνεται στο βιβλίο παρουσιάζονται τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πως μέχρι το 2050 προβλέπεται αύξηση του πληθυσμού των ατόμων άνω των 65 ετών κατά 188%, άνω των 85 κατά 351% και 1004% για άνω των 100 ετών.
Καταλαβαίνουμε πόση σημασία έχει λοιπόν ένα τέτοιο βιβλίο που απευθύνεται σε παιδιά. Η συγγραφέας που έχει εργαστεί και ως Σχολική σύμβουλος παραθέτει και πολλές εκπαιδευτικές δραστηριότητες στο τέλος του βιβλίου που θα φανούν πολύ χρήσιμες.
Στην ίδια την ιστορία, η Παυλίνα είναι μια ηλικιωμένη αρκούδα που ζει μόνη της στο δάσος. Όσο και να την παρακαλούν τα παιδιά της δεν θέλει να ζήσει μαζί τους στην πόλη. Αγαπάει το δάσος, όμως την τρώει και η μοναξιά.
Τα δάκρυά της θα φέρουν τη λύση. Αυτά που την κάνουν να αποκτήσει φίλους τα ζώα του δάσους. Και διαλέγει κάποιο διάστημα να μένει με τους δικούς της στην πόλη και κάποιο με τους φίλους στην εξοχή. Ακόμη και στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών γίνεται αναφορά σε αυτό το σύγχρονο παραμύθι που πατά στα παραδοσιακά μοτίβα.
¨Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσουν και οι γονείς, αλλά και οι γιαγιάδες κι οι παππούδες.
Αυτά λοιπόν για τώρα, αλλά σύντομα θα συνεχίσουμε και με άλλα όμορφα αλλά και χρήσιμα βιβλία…
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
