***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τα φώτα του Σεπτέμβρη, Κάρλος Ρουίθ Θαφόν, Εκδόσεις Ψυχογιός

Η τριλογία της ομίχλης, ένα από τα νεανικά έργα του διάσημου Καταλανού συγγραφέα Κάρλος Ρουίθ Θαφόν που δεν είναι πια στη ζωή, γράφτηκε και εκδόθηκε τη δεκαετία του 1990. Κατά κάποιον τρόπο προαναγγέλλει τα έργα που θα ακολουθήσουν σε ό,τι αφορά το κινηματογραφικό στυλ γραφής, τον καλοδουλεμένο λόγο, την καθηλωτική υπόθεση και τους γλαφυρούς διαλόγους των ηρώων. Ο Θαφόν, κατά κοινή ομολογία, υπήρξε ένας από τους πιο εμπνευσμένους συγγραφείς της γενιάς του με τη «Σκιά του ανέμου» να θεωρείται το πιο επιτυχημένο και πρωτότυπο από τα βιβλία του.

«Τα φώτα του Σεπτέμβρη» κλείνουν την τριλογία όπως ακριβώς αυτή ξεκίνησε στο βιβλίο «Ο πρίγκιπας της ομίχλης»: με την προσήλωση του συγγραφέα στο υγρό στοιχείο που πρωταγωνιστεί στο βιβλίο και δημιουργεί όλο εκείνο το απόκοσμο και υποβλητικό κλίμα των γκόθικ βιβλίων μυστηρίου όπου το υπερφυσικό καραδοκεί.

«Ένιωσε ένα κρύο ρεύμα αέρα να ορμάει μέσα στο δωμάτιο, σβήνοντας τις φλόγες των κεριών μία μία. Καθώς το σκοτάδι τύλιγε το δωμάτιο, μία νέα παρουσία φάνηκε μέσα στη μαυρίλα. Μια αδιαπέραστη φιγούρα σκόρπισε στους τοίχους, βάφοντάς τους κατάμαυρους. Ένας ίσκιος. Η Χάνα οπισθοχώρησε αργά προς την πόρτα. Τα τρεμάμενα χέρια της ακούμπησαν το κρύο πόμολο πίσω της. Την άνοιξε προσεκτικά, χωρίς να πάρει τα μάτια της από το σκοτάδι και έκανε να βγει βιαστικά από το δωμάτιο. Κάτι κινήθηκε προς το μέρος της, το ένιωθε».

Με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να δημιουργήσει ένα μικροκλίμα τρόμου ο Θαφόν στο βιβλίο του σε μία απόμερη ακτή της Νορμανδίας εν έτει 1936. Εκεί στο Γαλοζολίμανο, στο σπίτι του Κάβου, κατοικεί ο Λάζαρος Γιαν, ένας τέως παιχνιδοποιός που έχασε με τραγικό τρόπο τη γυναίκα του εδώ και πολλά χρόνια και πλέον αναζητά μία οικονόμο για αν τον βοηθά στη διαχείριση του τεράστιου πυργόσπιτού του. Η χήρα Σιμόν μαζί με τα δυο της παιδιά, τον Ντόριαν και την Ιρέν θα έρθει για να καλύψει τη θέση. Τα τρία μέλη της οικογένειας όμως δεν θα αργήσουν να ανακαλύψουν ότι κάτι περίεργο συμβαίνει με αυτό το σπίτι και με τον ιδιοκτήτη του. Μία γυναίκα φαίνεται πως πέθανε κάποτε στο νησάκι πέρα από την ακτή, με βίαιο και απρόσμενο τρόπο, και ο θάνατός της στοιχειώνει ακόμη το μέρος.

Στο Γαλαζολίμανο ο Ιρέν θα γνωρίσει τον Ισμαέλ και με το ιστιοφόρο του θα κάνουν μαζί ρομαντικές βόλτες στις νορμανδικές ακτές. Το κακό όμως καραδοκεί και βρίσκεται βαθιά κρυμμένο μέσα στο πυκνό δάσος που βρίσκεται κοντά στις ακτές.

Στο τελευταίο αυτό βιβλίο της τριλογίας του, ο Θαφόν  χρησιμοποιεί κατά κόρον όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα επιτυχημένο γκόθικ μυθιστόρημα: νερό, πυκνό δάσος, στοιχειωμένο σπίτι, καταιγίδες, ομίχλες, μυστηριώδεις εξαφανίσεις και θάνατοι, καθώς και κρυφό παρελθόν των πρωταγωνιστών.

Αναμφίβολα, ο Θαφόν ξέρει να κρατάει καθηλωμένους τους αναγνώστες του δημιουργώντας τις πιο περίτεχνες ιστορίες μυστηρίου που διαβάζονται ευχάριστα ακόμα και από έφηβους αναγνώστες.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.