***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Θα γίνω ποτάμι, Shelley Read, Εκδόσεις Μεταίχμιο
«Ένα καθηλωτικό και πολύ συγκινητικό ντεμπούτο, μια εκθαμβωτική εξερεύνηση του φυσικού κόσμου και ταυτόχρονα ένα αλησμόνητο μυθιστόρημα ενηλικίωσης».
Έτσι συστήνουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο το έργο της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέα Shelley Read με τίτλο Θα γίνω ποτάμι που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο, σε μετάφραση Ιλάειρας Διονυσοπούλου.
Η Shelley Read κατάγεται από το Κολοράντο και ζει στα Βραχώδη Όρη με την οικογένειά της. Επί τρεις δεκαετίες ήταν επίκουρη καθηγήτρια στο Western Colorado University, όπου δίδασκε δημιουργική γραφή, λογοτεχνία και περιβαλλοντικές σπουδές. Ίδρυσε το τμήμα Περιβάλλον και Βιωσιμότητα, όπως και ένα πρόγραμμα στήριξης για φοιτητές πρώτης γενιάς και ευάλωτους φοιτητές. Το Θα γίνω ποτάμι, το πρώτο της μυθιστόρημα, αντλεί την έμπνευσή του από τον τόπο της, έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες και βρίσκεται στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα βιβλία του 2023.
Κοινωνικό μυθιστόρημα για την ενηλικίωση, την απώλεια, τη δύναμη της φύσης και της σχέσης της με τον άνθρωπο, για την αντιμετώπιση δυσκολιών, τις αποφάσεις ζωής, το θάρρος, τη φιλία, τη γυναικεία δύναμη, τον ρατσισμό και τις προκαταλήψεις, την αγάπη και την οικογένεια.
Ένα νεαρό κορίτσι, η Βικτόρια μεγαλώνει στις όχθες του ποταμού Γκάνισον. Το ποτάμι είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους που ζουν κατά μήκος του. Από τον πρόλογο του έργου, άλλωστε, βλέπουμε τον κεντρικό του ρόλο στην πλοκή και το πώς η δημιουργία της τεχνητής λίμνης Μπλε Οροπέδιο για την μεταφορά νερού στην άνυδρη γη, ανάγκασε την εκκένωση και την πλημμύρα της πόλης και των γειτονικών πόλεων. Ο ρόλος του ποταμού είναι, όμως, και αλληγορικός, αφού η ροή του ποταμού μέσα από τα εμπόδια μπορεί να παραλληλιστεί με αυτή που περνά η κεντρική ηρωίδα στο ταξίδι της προς την ενηλικίωση. Εμπόδια και δυσκολίες που την κάνουν πιο δυνατή, πιο ανθεκτική, και ταυτόχρονα ικανή να αναπτύσσει ικανότητες επιβίωσης.
[… Εκείνο το πρωί, είχα φύγει απ’ τη φάρμα ως ένα συνηθισμένο κορίτσι μια συνηθισμένη μέρα. Δεν μπορούσα ακόμη να προσδιορίσω τον νέο χάρτη που ξεδιπλωνόταν μέσα μου, ωστόσο ήξερα πως επέστρεφα σπίτι αλλιώτικη. Ένιωθα όπως θα ένιωθαν μάλλον οι εξερευνητές, για τους οποίους μαθαίναμε στο σχολείο, όταν πρωτοαντίκριζαν μια μακρινή, μυστηριώδη ακτή, μέσα στη φαινομενικά ατέρμονη θάλασσα. Ξαφνικά, σαν Μαγγελάνος της ψυχής μου, κατάλαβα τι είχα ανακαλύψει. Έγειρα το κεφάλι στον φαρδύ ώμο του Γουίλ κι αναρωτήθηκα από πού κι από ποιον ήρθε και για πόσο καιρό μπορεί ένας πλάνης να μείνει στον ίδιο τόπο…]
Η Βικτώρια μεγαλώνει σε μια πόλη από την οποία δεν έχει βγει ποτέ, σε μια φάρμα με καλλιέργειες ροδάκινου όπου και εργάζεται. Μια ημέρα, και ενώ πηγαίνει στην πόλη με ένα καλάθι φρούτα, συναντά τον περιπλανώμενο νεαρό Γουίλσον και αυτή η μοιραία συνάντηση θα αλλάξει τη ζωή της. Δύο τόσο διαφορετικοί νέοι άνθρωποι που προέρχονται από τόσο διαφορετικούς κόσμους. Η Βικτώρια έχει ζήσει μόνο στη φάρμα ενώ ο Γουίλσον είναι περιπλανώμενος και η αλήθεια είναι ότι δεν αποκαλύπτονται στον αναγνώστη πολλά για τη ζωή του. Τι θα συμβεί όταν η ζωή ενώσει αυτούς τους δύο νέους ανθρώπους; Πόσα θα πρέπει αλλάξουν όταν ένα αναπάντεχο γεγονός έρθει στη ζωή τους; Τι θα γίνει η φάρμα στο μέλλον; Ποιο θα είναι το νέο καταφύγιο για τη Βικτώρια; Τι θα φέρει στη ζωή των ηρώων ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα και πώς θα καταφέρουν οι ήρωες να διαχειριστούν τις απώλειες; Αιφνιδιαστικές στιγμές που αλλάζουν τα πάντα, και τι θα συμβεί όταν γίνει ένας φόνος; Πώς θα μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους;
[…Το μοναδικό μέρος που γνώριζα εγώ ήταν η Αϊόλα και ο τόπος τριγύρω, δίπλα σ’ ένα φαρδύ επίπεδο τμήμα του ποταμού Γκάνισον. Αυτή η μικρή πόλη φώλιαζε στους πρόποδες του Μεγάλου Μπλε, στα νότια, ενώ στα δυτικά και στα βόρεια υψώνονταν τα Όρη Ελκ. Ένα συνονθύλευμα από φάρμες και ράντσα ξεδιπλωνόταν σαν μακριά ουρά πλάι στις όχθες του ποταμού, στα ανατολικά. Ο αδελφός μου κι εγώ γεννηθήκαμε στην αγροικία που κληρονόμησε ο μπαμπάς μου απ’ τον πατέρα του, στο ψηλό σιδερένιο κρεβάτι που καταλάμβανε τον μισό χώρο του ωχροκίτρινου δωματίου στην πίσω μεριά του σπιτιού, ένα δωμάτιο που προοριζόταν μόνο για τοκετούς και φιλοξενούμενους, μέχρι που εγκαταστάθηκε μόνιμα μαζί μας ο θείος Ογκ, μετά το ατύχημά του. Η φάρμα μας δεν ήταν κάνα σπουδαίο μέρος, ούτε ήταν πολύ μεγάλη, μόλις εκατόν ενενήντα στρέμματα μαζί με τους αχυρώνες, το σπίτι κι έναν εσωτερικό χωματόδρομο, μακρύ σαν τον αντίλαλο του ουρλιαχτού των λύκων. Όμως, από τον αχυρώνα μέχρι τον φράχτη, η γη μας διέθετε τον μοναδικό οπωρώνα με ροδακινιές σε ολόκληρη την κομητεία του Γκάνισον, με καρπούς αφράτους, ροδαλούς κι ολόγλυκους…]
Με φόντο την ύπαιθρο του Κολοράντο και την πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Βικτώριας, το μυθιστόρημα είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ιστορία αγάπης. Ένα έργο γεμάτο εικόνες και περιγραφές, με καλοδουλεμένη πλοκή, χωρισμένο σε πέντε κύρια μέρη. Το πρώτο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνει τα πρώτα 9 κεφάλαια και αφορά στη χρονική περίοδο 1948-1949, το δεύτερο μέρος με τα επόμενα 8 κεφάλαια διαδραματίζονται από το 1949 έως το 1955, το τρίτο μέρος του έργου είναι η περίοδος από το 1955-1970, το τέταρτο μέρος με μόλις 1 κεφάλαιο περιλαμβάνει στοιχεία από το 1949-1970 και το έργο κλείνει με το πέμπτο και τελευταίο μέρος με την χρονική περίοδο 1970-1971.
Μια καθηλωτική ιστορία που θα συγκινήσει τους αναγνώστες. Τη μετάφραση που κάνει να ρέει το κείμενο απρόσκοπτα, υπογράφει η Ιλάειρα Διονυσοπούλου.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
