Το σιδηρούν πρόσωπο του πόθου, της Αναστασίας Δημητροπούλου [Μυρτιώτισσα, Θεώνη Δρακοπούλου]
Δεν ήταν απο τα ευτυχισμένα παιδιά, όχι δεν ήταν. Ούτε έπαιζε, ούτε γελούσε. Μια θλίψη ανασάλευε μονάχα μες στο αγριόμελο των ματιών της, έγνεφε στους ήλιους της παιδικής της ηλικίας τις αυγές, και κάθε μούχρωμα που αυτοί έκλιναν προς τις αεικίνητες θαλασσινές κουκέτες τους, τούτη η θλίψη γινόταν η αιτία των καυτών δακρύων που αυλάκωναν […]
«Περνάς απο τη Γέεννα του Πυρός; Επωφελήσου!» της Αναστασίας Δημητροπούλου [Φραντς Κάφκα]
Ο Μαξ Μπροντ βασανίστηκε πολύ εκείνο το κρύο βράδυ του 1937. Σκυμμένος πάνω απο τα γραπτά του, υποδέχτηκε εγκάρδια στο νου του μνήμες του αγαπημένου του φίλου. Δεκατρία χρόνια είχαν παρέλθει απο το θάνατό του. Ήταν καιρός να ολοκληρώσει πλέον τη βιογραφία του Φραντς. Άλλωστε ποιός γνώριζε καλύτερα τον καταπιεσμένο γερμανόφωνο Εβραίο της Πράγας απο […]
Ό,τι η καρδιά για τον άνθρωπο, κι ο Πόντος για τον Ελληνισμό, της Αναστασίας Δημητροπούλου
Πολλοί υποστηρίζουν πως όποιος δεν έχει ανακαλύψει την ανάγνωση, επιμένει να αγνοεί σε συστηματική βάση μία απο τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής. Θα έλεγε κανείς ότι ένας τέτοιος άνθρωπος ανήκει αναμφίβολα στους αναλφάβητους της φαντασίας, πως τού αρκεί να ζει και να κινείται στα στενά όρια της μονοδιάστατης ύπαρξής του, πως αρνείται να εξαργυρώσει τα […]
Τα Χερουβείμ του Έρωτα, της Αναστασίας Δημητροπούλου
Αν μια νύχτα πλάι στη θάλασσα, είχε στόμα και μιλιά, θα καυχιόταν πως αυτή επινόησε τον έρωτα. Πως έσκισε το δικό της έναστρο κουκούλι και γεννήθηκε σε κάποιο γέμισμα του φεγγαριού, και μωρό ακόμα, κατά την πρώτη πανσέληνο, όπου όλοι κοιτούσαμε ψηλά αναζητώντας στα βουβά το άλλο μας μισό, τον απόθεσε τρυφερά μες στην ανθρώπινη […]
Εγώ άφησα στον άνθρωπο την Ποίηση, της Αναστασίας Δημητροπούλου
«Τι κι αν η μελαγχολία με καταδίκασε να φύγω; Εγώ άφησα στον άνθρωπο την Ποίηση Κι εκείνη την καταδίκασα στις αξημέρωτες νύχτες της ζωής…» Αναστασία Δημητροπούλου Ενός λεπτού υπόθεση ο ψόγος, μαστίγιο που πέφτει πάνω σ’ αυτούς που φεύγουν δίχως εξηγήσεις. Το έχει τούτο το χαρακτηριστικό η κοινωνία μας όταν κάτι απέχει από τη σφαίρα […]
Στο καλό μυθιστόρημα, αντίθετα με το σκάκι, το παιχνίδι συνεχίζεται και μετά το ματ, της Αναστασίας Δημητροπούλου
Αφηγητής είναι εκείνος που μέσα του φιλοξενεί ένα απέραντο εργοτάξιο ηρώων, ιστοριών, αλλά και μυθοπλασίας. Πραγματικός συγγραφέας θεωρείται αυτός που εξελίσσεται, και μαζί ακονίζει τη λόγχη που θα χρησιμοποιήσει κάθε φορά για να αλώσει το κορμί της λογοτεχνίας. Θα έλεγε κανείς πως ο Κυριάκος Γιαλένιος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Μετά τη «Νόσο των Εραστών», μπαίνει στην αρένα του λόγου, […]
«Ουίσκι μπλε» μια εμπειρία υψηλού λογοτεχνικού επιπέδου, γράφει η Αναστασία Δημητροπούλου
«Ουίσκι μπλε» Ο παφλασμός ενός κύματος δεν μπορεί να εξηγήσει ολόκληρη τη θάλασσα, αλλά μπορεί για πάντα να δέσει τις καρδιές των ανθρώπων μαζί της. Να χαράξει πάνω τους ένα ανεξίτηλο σημάδι που θα τους θυμίζει πως η θεραπεία σε κάθε λογής βάσανο και στεναγμό, δεν είναι παρά το αλμυρό νερό. Αλμυρός είναι ο ιδρώτας, τα […]