Ζέφη Κόλια
Βιογραφία/Bio: Η Ζέφη Κόλια εμφανίστηκε στην πεζογραφία το 2000 με το μυθιστόρημα ‘’Όταν όλα κλείνουν, ο έρωτας διανυκτερεύει’’ από τις εκδόσεις Κέδρος. Από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ‘’Κι αν είμαι ροζ μη με φοβάσαι’’ , ‘’Χ- αίματος’’ και το παιδικό βιβλίο ‘’ Ποπ Καφέ, το στέκι των παράξενων πλασμάτων’’ σε εικονογράφηση του κομίστα Γιώργου Δημητρίου. Επιμελήθηκε και συμμετείχε σε τρεις συλλογές διηγημάτων: ‘Κοκτέιλ μολότοφ’’ (εκδ. Κοχλίας), ‘’Υπόγειες ιστορίες’’ (εκδ. Athensvoice) και ‘’Τη νύχτα αυτή τη λέμε εμείς φωτιά, ιστορίες από τα Εξάρχεια’’ (εκδ. Athensvoice).
Το τελευταίο της βιβλίο είναι η βιογραφική μυθιστορία με τίτλο ‘’Λώρα, η τελευταία των Μαρξ’’ και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Μετέφρασε για τις εκδόσεις Οξύ το βιβλίο ‘’ Ο μαύρος γάτος και άλλες ιστορίες τρόμου’’ του Ε.Α.Πόε.
Διηγήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε εφημερίδες, έντυπα και sites.

Zefi Kolia was born in Piraeus, the main port of Athens, Greece. She engaged in journalism and she has written articles for a number of journals concerning politics, ecology and literature. Her first novel was published in 2000 and thence forward she has published four novels and a children’s comic book. She has translated in Greek Edgar Allan Poe’s short story collection with the title ‘’The Black Cat and Other Stories’’. Her short stories have been published in literary collections, magazines, newspapers and websites.
The title of her latest novel is ‘’Laura, the last of the Marxes’’ and it is about Karl Marx’s daughter, Laura and her husband Paul Lafargue –author of ‘’The right to be lazy’’, a couple of revolutionaries who committed suicide together at their mansion in Draveil (bought with Friedrich Engels’ money) in 1911.

ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΣ- δι΄ αγάπης μάλλον ή δια φόβου, Sunny Μπαλτζή, Εκδόσεις Κάπα Εκδοτική Γνώρισα την Σάννυ στην Αντίπαρο, πάνω από 15 καλοκαίρια πριν. Ομολογώ ότι δεν την ήξερα, παρότι μετά έμαθα ότι ήταν για πολλά χρόνια η ψυχή του αγαπημένου μας κλαμπ -λαϊβάδικου Gagarin. Όμως εκεί που έμεινα πραγματικά άφωνη, ήταν όταν έμαθα πως είχα μπροστά μου […]

06/02/2024, 19:09

Los buenos antifascistas, Γιάννης Παντελάκης, Εκδόσεις Θεμέλιο Η ιστορία των Ελλήνων εθελοντών του ισπανικού εμφυλίου μέσα από τα άγνωστα αρχεία των διεθνών ταξιαρχών   Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1936 το πλοίο ‘’Normandie’’ αποβιβάζει στο λιμάνι της Χάβρης ένα πλήθος ανθρώπων που έχουν ξεκινήσει από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Οι ενενήντα έξι επιβάτες δεν μοιάζουν […]

22/07/2021, 21:07

Δυσκολεύομαι να διαβάσω ποίηση. Θέλω διαβήτη, χάρακα, μοιρογνωμόνιο, εργαλεία. Γλιστράνε μέσα απ τα μάτια μου οι παράγραφοι, νιώθω ανήμπορη να πάρω τη στροφή μπροστά απ την λοξή ματιά των νοημάτων. Όχι πάντα. Πάντα σχεδόν. Είναι όμως αυτές οι λέξεις: Οι λέξεις- κλειδιά. Οι λέξεις- σπαθιά. Οι λέξεις- θεωρήματα. Οι λέξεις- καλειδοσκόπια. Οι ψυχεδελικές λέξεις , […]

28/10/2019, 20:32

Το βιβλίο του Γιάννη Παντελάκη ‘’Η χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας-20+1 ιστορίες κιτρινισμού ’’ , δεν είναι ένα ευχάριστο ανάγνωσμα. Δεν είναι το βιβλίο που θα βάλεις στο κομοδίνο σου για να σε πάρει γλυκά ο ύπνος διαβάζοντάς το, ούτε στο τραπεζάκι του καφέ για να διακοσμήσεις γιορταστικά το καθιστικό σου-παρά το εξαιρετικό του εξώφυλλο. Στην […]

03/12/2018, 22:06

Στη μια άκρη του δάσους, εκεί που τελειώνει το μεγάλο βουνό με τις σκοτεινές σπηλιές του, μένουν οι Γουρουνόφατσες. Οι Γουρουνόφατσες είναι μια συμμορία από αγριογούρουνα. Άγρια αγριογούρουνα. Ο Κάφρο ντι Κάφρι είναι ο αρχηγός τους. Μαύρος , χοντρός κι ασκημομούρης. Και πολύ- πολύ κακός. Τόσο κακός, που όλες οι Γουρουνόφατσες θέλουν να του μοιάσουν. […]

12/04/2014, 14:00

Έρχονται κάτι στιγμές,  που λες ότι  ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί με τον Κοέλιο για να σου πάνε όλα χάλια. Δε θέλει πολύ. Αρχίζει η πρώτη στραβή και οι υπόλοιπες ακολουθούν με ρυθμό ντόμινο:  Σε εγκαταλείπει ο σύζυγος για τη γραμματέα του, ο εραστής σου αποφασίζει να ξαναγίνει οικογενειάρχης-υπόδειγμα, το παιδί σου παρατάει το πανεπιστήμιο για […]

07/02/2014, 19:12

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε ένας γαύρος που τον λέγαν Σταύρο. Ο Σταύρος ο γαύρος ζούσε με το κοπάδι του στο μεγάλο Λιμάνι, στο Πασαλιμάνι. Ήταν ένας γαύρος νόστιμος, λεβέντης, μάγκας και καραμπουζουκλής, πού όταν κυκλοφορούσε στα πέριξ με την κυρά του τη Μαρίνα τη γαυρίνα, τους ζήλευε ακόμη και ο σπάρος με την […]

26/01/2014, 23:08

Στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα ο Τζορτζ Χόρτον περιέγραφε με γλαφυρότητα την αρχιτεκτονική της εποχής στο βιβλίο του Η Αθήνα του καιρού μου: «Τα τετράγωνα σπίτια από πέτρα και γύψο ακτινοβολούν σχεδόν όλα μια εκτυφλωτική λευκότητα. Στην περίπτωση λίγων εξαιρέσεων ο ασβέστης έχει χρωματιστεί σε απαλό ροζ, κρεμ ή γαλάζιο και οι στέγες όλων, […]

14/12/2013, 15:09

Όταν η μαμά μου διάβασε –από το χειρόγραφο- το μυθιστόρημά μου  ‘’x-αίματος’’ (εκδ. Κέδρος, 2007), με συγκινημένη φωνή και απελπισία στο βλέμμα, μου είπε:  «Παιδάκι μου, συγχαρητήρια! Έγραψες ένα υπέροχο βιβλίο. Ήταν ανάγκη να το στολίσεις με όλες αυτές τις βρωμοκουβέντες; Έτσι σε μεγάλωσα εγώ;» Ομολογώ πως το ήξερα ότι θα την πειράξει. Αλλά για […]

04/12/2013, 19:24

H πρώτη φορά που κυριολεκτικά λιγουρεύτηκα ένα βιβλίο  – ήθελα να φάω  ωμές μερικές σελίδες του-, ήταν διαβάζοντας το ‘’Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα’’ της μεξικανής Λάουρα Εσκιβέλ (μτφρ. Κλαίτη Μπαράχας) , από την περίφημη ασημένια σειρά των εκδόσεων της Ωκεανίδας. Θυμάμαι ακόμα εκείνη την έρμη ηρωίδα που γεννήθηκε πάνω στο τραπέζι της κουζίνας εντός […]

12/10/2013, 14:12

‘’Αν σου πω εγώ την ιστορία μου, θα γράψεις αριστούργημα’’ ‘’Μωρέ να σου διηγηθώ εγώ τη ζωή μου , να κάνεις best seller’’ Έτσι ή περίπου έτσι αντιμετωπίζουν κάποιες φορές τον συγγραφέα φίλοι και γνωστοί – ή λιγότερο φίλοι έως καθόλου γνωστοί.  Θαρρείς και ο συγγραφέας είναι κάποιου είδους εξομολογητής ή προσωπικός βιογράφος, ένας άνθρωπος […]

07/09/2013, 01:23