***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Μετά το «Cure», ο οραματιστής σκηνοθέτης Kiyoshi Kurosawa πλάι σε άλλους ανήσυχους δημιουργούς της εποχής του, μοιράστηκε τους προβληματισμούς του για την ταχεία εξέλιξη της τεχνολογίας και την απότομη, βίαιη εισβολή του διαδικτύου στις ανθρώπινες ζωές, τότε που ακόμα τίποτα δεν προμήνυε την παντοκρατορία που απολαμβάνει σήμερα. Ο Iάπωνας auteur, μέσω μιας φαντασμα-γορικής ιστορίας σκαλίζει ως το τέλος τα έγκατα του ψυχολογικού τρόμου. Μολονότι το επίθετό του πρόκειται για μια απλή συνωνυμία με τον μαέστρο του επικού σινεμά, Akira Kurosawa, η ασύλληπτη δεξιοτεχνία του στο σκηνοθετικό τιμόνι υποδηλώνει μια πτυχή του, άκρως βαθυστόχαστη, ενός αληθινού λάτρη του κινηματογράφου και δη του ευρωπαϊκού, δίνοντας σε συνεντεύξεις του τα εύσημα σε μια χορεία δημιουργών και ταινιών που τον επηρέασαν κι έπειτα διαμόρφωσαν τον μεστό σκηνοθετικό του χαρακτήρα.
Το «Pulse» (ή αλλιώς «Kairo») του 2001, διχοτομείται σε δύο παράλληλες ιστορίες, μιας νεαρής πωλήτριας ανθοπωλείου και ενός φοιτητή πληροφορικής. Αμφότεροι βιώνουν μια ανατριχιαστική εμπειρία, όντας καταραμένοι να αντικρίζουν νεκρούς που επιστρέφουν στα εγκόσμια και αρπάζουν τις ψυχές των αγαπημένων τους προσώπων, αποσκοπώντας στο να μετακομίσουν μόνιμα στη γη αφού τα πράγματα έχουν αρχίσει να στενεύουν πληθυσμιακά εκεί κάτω και δεν υπάρχει χώρος για όλους, με τον ίδιο τρόπο που γεμίζει ασφυκτικά ο σκληρός δίσκος και το λειτουργικό σύστημα του υπολογιστή παραλύει . Όμως, ο Kurosawa δεν μίλησε μόνο για τον νέο αυτό, περίπλοκο κόσμο του διαδικτύου, αλλά για κάτι ακόμη πιο βαθύ, που δυστυχώς βρίσκει έδαφος όλο και εντονότερα με την πάροδο του χρόνου.
Στην πρώτη ιστορία, τέσσερις συνάδελφοι και φίλοι «αποχαιρετούν» με πικρία τον έναν εξ’ αυτών μετά από την αναπάντεχη αυτοκτονία του λίγο αφότου ξεκίνησε να ασχολείται με την προώθηση του μαγαζιού με την χρήση ενός μυστηριωδούς σκληρού δίσκου που σιωπηλά και ύπουλα ξεκινά να φέρνει την καταστροφή για το ανθρώπινο είδος. Κατά την δεύτερη ιστορία, ο νεαρός Ryosuke δοκιμάζει έναν νέο πάροχο πρόσβασης διαδικτύου, αφυπνίζοντας εν αγνοία του μια σειρά παραφυσικών περιστατικών, οδηγούμενος σε μονοπάτια που κανείς δεν επιδιώκει να εξερευνήσει.
Πρόκειται περισσότερο για μια επιδημία, μια ανίατη αρρώστια που παίρνει την μορφή της κατάθλιψης και του φόβου για το άγνωστο, την μοναξιά και την αποξένωση από τον περίγυρο, θίγοντας την πολύπλευρη έννοια της φιλίας και το κατά πόσο αυτή δύναται να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για να περισώσει μια κοινωνία που καταρρέει. Οι άνθρωποι εξατμίζονται, ενώ αντίστοιχα εμφανίζονται σαν οντότητες που υπάρχουν καθαρά και μόνο επειδή κάποιος αποφάσισε να τους δημιουργήσει και άρα με τον ίδιο τρόπο να τους πάρει πίσω ανά πάσα στιγμή. Παρ’ ότι τους φοβίζει, οι χαρακτήρες βρίσκουν παρηγοριά στο διαδίκτυο, εισχωρώντας βαθιά στον νέο κόσμο που παρουσιάζει εκείνο αλλά με ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή.
Με νωχελικά γενικά πλάνα και ελλειπτικούς διαλόγους σαν ψίθυρους που πλησιάζουν τα εσώψυχά σου ως παρατηρητή που αδυνατεί να βοηθήσει τους ήρωες να ξεφύγουν από το «τέρας» της κατάθλιψης, το αλληγορικό «Pulse» κάνει πρεμιέρα πρώτα στην Ιαπωνία και έπειτα στις Κάννες. Το σίγουρο είναι, πως εκτόξευσε και εν γένει νοηματοδότησε καταλυτικά την έννοια, αυτού που λέμε, «ψυχολογικός τρόμος», κομίζοντας μια νέα προοπτική στις ιστορίες φαντασμάτων.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
