***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Αγία Θάλασσα, Παναγιώτης Νάννος, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Γλυκιά και αλμυρή. Χαϊδεμένη, συνάμα άγρια, σωστή γυναίκα. Άμα τη νιώσεις πραγματικά, την ερωτεύεσαι βαθιά. Τόσο που δεν μπορείς ούτε μία μέρα να ζήσεις μακριά της…{…} Αγία είναι. Και την παρακαλώ να με πάρει επίτροπο στην εκκλησιά της“.

Αυτή είναι η Αγία Θάλασσα έτσι όπως την παρουσιάζει στο βιβλίο ο ερωτευμένος μαζί της και ηλικιωμένος καπετάν Γιακουμής. Και αυτή ακριβώς η Αγία Θάλασσα είναι που θα καταφέρει να μαγνητίσει και τον Φάνη, έναν τεχνοκράτη γύρω στα σαράντα, ο οποίος φαίνεται να έχει απολέσει προ πολλού τη χαρά και το νόημα της ζωής.

Μαθημένος αλλιώς, να ασχολείται μονάχα με χρήματα, χρηματιστήρια και τράπεζες, στο ανώνυμο και απομονωμένο ακριτικό νησί του Αιγαίου όπου θα βρεθεί, θα γνωρίσει εκ νέου όλα όσα είχε αποδιώξει μέχρι τώρα από τη ζωή του: τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις, την ελευθερία του να κάνεις ό,τι θέλεις όταν το θέλεις, τη χαλάρωση, την αγάπη, τις αληθινές γεύσεις, την ηρεμία και τη μαγεία που χαρίζει ένα πρωινό μπάνιο στη θάλασσα και, πάνω απ’ όλα, τον έρωτα.

Ο τελευταίος θα βρεθεί στο πρόσωπο της Ελευθερίας, μίας τριανταεπτάχρονης κοπέλας, που γνωρίζει την αξία της ζωής και ξέρει να ζει κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία της.

Μπορούν άραγε οι δυο αυτοί τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι να έχουν μαζί ένα κοινό μέλλον; Θα μπορέσει ο Φάνης να αφήσει πίσω την παλιά του ζωή και να μάθει επιτέλους να ζει αληθινά;

Με την ιδιαίτερη γραφή του και με τον μικροπερίοδο λόγο του που προσιδιάζει κάπου κάπου περισσότερο σε έπος και ποίημα, παρά σε μυθιστόρημα, ο Παναγιώτης Νάννος καταφέρνει, με τη μυθιστορία που πλάθει, να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κυρίως όμως, θα καταφέρει να τον βάλει να στοχαστεί και πάνω στη δική του ζωή, με αφορμή τη ζωή του πρωτευουσιάνου Φάνη από τη μία και, των ελεύθερων νησιωτών από την άλλη. Διότι η αλήθεια είναι ότι πολλοί από εμάς έχουμε ξεχάσει να ζούμε, όπως ο Φάνης. Το καλοκαιρινό, επομένως, αυτό μυθιστόρημα, με τα χρώματα και τα αρώματα του Αιγαίου, είναι ότι πρέπει προκειμένου να σκεφτούμε και να αναθεωρήσουμε ενδεχομένως κάποια πράγματα στη ζωή μας.

«Ο χρόνος είναι δώρο ανεκτίμητο. Οι παλιότεροι νομίζουν ότι συνέχεια θα ξημερώνει. Δεν υποψιάζονται ότι αυτό που έχει αρχή, έχει μέση, έχει και τέλος. Ότι θα ’ρθει η στιγμή όπου το ρολόι θα σταματήσει και δεν θα ξημερώσει άλλη αυγή. Το χρήμα μπορείς να το μαζεύεις ή να το σκορπάς καταπώς ορίζεις, ο χρόνος όμως δεν είναι χρήμα για να μπαίνει σε βιβλιάρια καταθέσεων. Ή που θα ζήσεις κάθε στιγμή την κάθε μέρα στα γεμάτα, ή που θα κυλούν άδειοι οι μήνες και τα χρόνια».

Μπορεί το μυθιστορηματικό αυτό μοτίβο να μην είναι πρωτότυπο, είναι όμως ο τρόπος που το χειρίζεται ο συγγραφέας και η γραφή του αυτά που κάνουν το βιβλίο να αξίζει. Για κάθε Έλληνα, εξάλλου, η Θάλασσα, η οποία τόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει στη ζωή και την Ιστορία μας, δεν μπορεί να είναι παρά μία Αγία.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.