***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Αρσάμης της Περσίας, Αντώνης Ξυραφάς, Εκδόσεις Βακχικόν
Ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα, ένα αλληγορικό παραμύθι που αντλεί τις εμπνεύσεις του από την Ιστορία της αρχαίας Περσίας, του ζωροαστρισμού, αλλά και το “Τάδε έφη Ζαρατούστρα” του φιλοσόφου Νίτσε, υπογράφει ο Αντώνης Ξυραφάς. Πρόκειται περισσότερο για παραμυθιακή αλληγορία με φιλοσοφικές προεκτάσεις, παρά για μυθιστόρημα με τη στενή έννοια της λέξης.
Κεντρικός ήρωας του παραμυθιού είναι ο Πέρσης Αρσάμης, ένας ευγενής, οπαδός της θρησκείας του ζωροαστρισμού και του Αχούρα Μάσδα, της λατρείας του ιερού πυρός και υπήκοος του Μέγα Βασιλέα Δαρρείου, που ηγείται της πολυεθνικής περσικής αυτοκρατορίας. Όπως όλοι οι Πέρσες, ο Αρσάμης έμαθε από μικρός να τοξεύει, να ιππεύει και να λέει την αλήθεια. Γρήγορα όμως θα αντιληφθεί ότι αυτά δεν θα του αρκούν στις προκλήσεις που η ίδια η ζωή θα του θέσει…
Όλα ξεκινούν όταν η αγαπημένη του Αρναβάζη βρεθεί σε κίνδυνο. Τότε θα πραγματοποιήσει ένα μεγάλο ταξίδι σε όλες τις γωνιές της αυτοκρατορίας, προκειμένου να βρει τον τρόπο να τη σώσει. Συγχρόνως όμως το ταξίδι αυτό θα είναι και μία αναζήτηση του αληθινού του εαυτού, ένα οδοιπορικό αυτογνωσίας. Η αναζήτηση του αληθινού του εαυτού είναι απαραίτητο να γίνει, αν ο Αρσάμης θέλει να νικήσει το Κακό που απειλεί την αγαπημένη του, αλλά και τον ίδιο τον κόσμο και τον εαυτό του. Η τελική προσπάθεια του υποψήφιου “μύστη” έγκειται εν τέλει στο κατά πόσον θα καταφέρει ο ίδιος να νικήσει τον εγωισμό του και, φυσικά, στην ίδια την έννοια της αγάπης, την οποία οφείλει να ενστερνιστεί απόλυτα.
“Πέρα από τον εαυτό μου πρέπει να μάθω να βλέπω, από τον τυφλό εαυτό μου και τον εγωισμό μου, που είναι πηγή όλων των δυστυχιών και των αμαρτιών”.
Αυτός ο δυϊσμός, η αέναη διαμάχη μεταξύ του Καλού και του Κακού, που υπάρχει μέσα στη θρησκεία του ζωροαστρισμού ως συστατικό στοιχείο της, κυριαρχεί επίσης και μέσα στις σελίδες του βιβλίου του Ξυφαρά. Κατά πόσον, όμως, διαφέρουν αυτές οι δύο έννοιες τελικά μεταξύ τους;
“Καλό και Κακό είναι οι δύο αντίθετες όψεις του ίδιου νομίσματος”.
Ο Ξυραφάς δεν διστάζει να θίξει και τα κακώς κείμενα της θρησκείας στο βιβλίο του, βάζοντας αφορισμούς γι’ αυτήν στα στόματα των ηρώων του:
“Το πρόβλημα βρίσκεται στην ίδια τη θρησκεία. Πολλές φορές η θρησκεία, στο όνομα της αλήθειας, ακόμα και της μίας και μοναδικής αλήθειας που ζητά δίχως όρους υπακοή, γίνεται ολοένα πιο αυστηρή, γίνεται μία άκαρπη εγωπάθεια, μια τυφλή, μοναχική, δίχως ευγένεια πίστη”.
Ο Αρσάμης, αφού επισκεφθεί κάποιες μεγάλες πόλεις της περσικής αυτοκρατορίας, θα πάρει τα βουνά και τα λαγκάδια, σαν άλλος Ζαρατούστρα, για να συναντήσει τον μάγο και τον ιερέα του μεγάλου Αχούρα Μάσδα που θα τον βοηθήσουν να νικήσει το κακό. Πολλά από αυτά που πρέπει να κάνει όμως επαφίονται αποκλειστικά και μόνο στις δικές του δυνάμεις και στη δική του θέληση. Οι άλλοι απλά θα του δείξουν τον σωστό δρόμο.
Εμφανώς επηρεασμένος από τα φιλοσοφικά ρεύματα του δυϊσμού, του γνωστικισμού, του ερμητισμού και της φιλοσοφίας του Νίτσε, ο Ξυφαράς δημιουργεί μία γοητευτική αλληγορία η οποία συνδυάζει τη φιλοσοφία με το ιστορικό περιβάλλον της αρχαίας μυστηριακής Περσίας. Θα καταφέρει τελικά ο Αρσάμης να βρει τον πραγματικό του εαυτό και να νικήσει τις δυνάμεις του Κακού που απειλούν την Αρναβάζη;
Εμείς μπορούμε να κρατήσουμε τα ηθικά διδάγματα του βιβλίου, και να πάρουμε έναυσμα, εφόσον το επιθυμούμε, για περαιτέρω μελέτη, και να απολαύσουμε τη φιλοσοφική περιήγηση όσο περιμένουμε για να ανακαλύψουμε την απάντηση.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
