***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Όσοι από εμάς νομίζουν ότι τα μέτρα που παίρνουν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο οι κυβερνήσεις για είσοδο σε χώρους εστίασης μόνο σε όσους έχουν εμβολιαστεί κατά του COVID-19, είναι κάτι καινούριο, πλανώνται κατά βάση οικτρά!

Θα μας φανεί ίσως παράξενο, αλλά το 1956, ένα κίνημα εφήβων στις ΗΠΑ υπέρ του νέου τότε εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας, είχε αποφασίσει να κάνει το ίδιο πράγμα ακριβώς προκειμένου να πείσει τους νέους να εμβολιαστούν κατά του θανατηφόρου ιού. Συγκεκριμένα, προκειμένου να προωθήσουν το εμβολιαστικό κίνημα οι νέοι είχαν ιδρύσει μία ομάδα που λεγόταν Teens Against Polio, στρατολογούσαν κόσμο για να εμβολιαστεί και διοργάνωναν χορούς  μόνο για εμβολιασμένους!

Ας κάνουμε όμως μία αναδρομή προκειμένου να δούμε τι συνέβη ακριβώς με το συγκεκριμένο εμβόλιο εναντίον μίας από τις χειρότερες ασθένειες που ταλαιπώρησαν την ανθρωπότητα.

Το πρώτο αδρανοποιημένο με φορμαλίνη εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας ανακαλύφθηκε από τον Τζόνας Σολκ το 1954 στις ΗΠΑ. Μετά από μία συντομότατη περίοδο δοκιμών- πολύ μικρότερη απ’ ότι έγινε σήμερα για το εμβόλιο του COVID-19, τον Απρίλη του 1955 το εμβόλιο ήταν έτοιμο προς χρήση. Λίγα χρόνια όμως μετά ο Άλμπερτ Σάμπιν, το 1959-1960, ανέπτυξε ένα άλλο εμβόλιο το οποίο χορηγούταν από το στόμα και εγκρίθηκε το 1962. Αυτό συνέβαλε εξίσου στην εξάλειψη της νόσου, με το εμβόλιο του Σολκ.

Ο ίδιος ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ, ο 33^ος στη σειρά Πρόεδρος των ΗΠΑ, που έπασχε από πολιομυελίτιδα, είχε συμβάλει τα μέγιστα στη δημιουργία του εμβολίου, με τη δημιουργία το 1938 ενός οργανισμού, του March of Dimes, που χρηματοδότησε κατά κύριο λόγο την έρευνα για την ασθένεια.  Παρ’ όλη τη μεγάλη διάδοση της νόσου όμως που γνώρισε η νόσος στην Αμερική τις πρώτες δεκαετίες του 20^ου αιώνα-ας θυμηθούμε ότι η πρώτη εμφάνιση της πολιομυελίτιδας ήταν το 1881 στη Σουηδία- ο κόσμος εμβολίαζε κυρίως τα παιδιά του, μετά την ανακάλυψη του εμβολίου, καθώς πίστευε ότι η νόσος αφορούσε κατά κύριο λόγο τα παιδιά. Το ποσοστό των εφήβων που εμβολιαζόταν παρέμεινε χαμηλό ως το 1956, οπότε ο αστέρας του μουσικού αμερικανικού στερεώματος της Αμερικής, Έλβις Πρίσλεϊ, φωτογραφήθηκε την ώρα που εμβολιαζόταν κατά της πολιομυελίτιδας. Μετά από τη δημοσιότητα που δόθηκε στο γεγονός σημειώθηκε θεαματική αύξηση των εμβολιασμών, συγκεκριμένα από το 0,6% στο 60% μέσα σε έξι μόλις μήνες!

Η πολιομυελίτιδα μπορεί να μην γνώρισε, όπως την ευλογιά, την καθολική εξάλειψη από τον πλανήτη μας μέχρι σήμερα, όμως επιβιώνει μονάχα στα πιο φτωχά μέρη του κόσμου, κι αυτό χάρη στα εμβόλια. Οι αναλογίες που βρίσκει κανείς στην αντιμετώπιση και την πορεία κάθε πανδημίας που ενσκήπτει στον πλανήτη, μας υπενθυμίζουν ότι, αφενός, κάθε νέα νόσος που εμφανίζεται οφείλει να κάνει τον κύκλο της και να μεταλλαχθεί και, αφετέρου, ότι χάρη στα εμβόλια και τα όπλα που μας δίνει σήμερα η επιστήμη, μπορούμε να ξεπεράσουμε τις επιπτώσεις από μία πανδημία ευκολότερα, γρηγορότερα και με λιγότερα θύματα απ’ ότι στο παρελθόν. Φτάνει μόνο να είμαστε ενωμένοι και λογικοί!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, Το κλίμα είμαστε εμείς, εκδ. Κέδρος

-Frank M.Snowden, Επιδημίες και Κοινωνία, εκδ. Πατάκη

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.