***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
«Στην πραγματικότητα, δεν θα ήθελα οι άνθρωποι να δουν αυτή την ταινία ως ομοφυλοφιλική. Είναι περισσότερο μια ταινία για τις ανθρώπινες λέξεις και απλώς τυχαίνει οι δύο πρωταγωνιστές να είναι δύο άντρες σε σχέση…»
- Wong Kar-wai
Ο Yiu-Fai (Tony Leung Chiu-wai) και ο Po-Wing (Leslie Cheung), ένα ζευγάρι που ταξιδεύει από το Χονγκ Κονγκ στην μακρινή Αργεντινή, ζει τον θυελλώδη έρωτά του σε μια συνεχή λούπα που συνήθως οδηγεί σε αδιέξοδο. Έπειτα από κάθε τους διαπληκτισμό και κατά συνέπεια έναν μικρό χωρισμό, ο Po-Wing εμφανίζεται και πάλι στον δρόμο του Yiu-Fai και θρυμματίζει ό,τι εκείνος είχε επιδιώξει να χτίσει έως ότου να ξανασυναντηθούν. Kάπως έτσι λειτουργούσε ανέκαθεν ολόκληρη η σχέση τους, στηριζόμενη σε αυτό το διαρκές, εξουθενωτικό πάρε-δώσε τόσο για τον έναν όσο και για τον άλλον. Φαινομενικά με μια μεγαλύτερη έφεση στην αυτοκαταστροφή, ο Po-Wing σακατεύει την καθημερινότητα που με τόσο κόπο επιχειρεί να εδραιώσει ο Yiu-Fai κι έπειτα επιστρέφει για μια νέα αρχή, ξεκινώντας και πάλι από το μηδέν.
Ο ένας σκληρός εργάτης και πεπεισμένος ότι με εντατική δουλειά θα καταφέρει να πάει το ταξίδι που τόσο προσμένει στους Καταρράκτες Ιγκουασού και να ανασυγκροτήσει την διαλυμένη του σχέση με την οικογένειά του που άφησε πίσω του πριν φύγει, ενώ ο άλλος ζώντας στο παρόν, αιώνιος έφηβος, ορκισμένος αρνητής της εργασίας και μονίμως πληγωμένος σωματικά και συναισθηματικά γυρνάει πάντοτε πίσω στην παγωμένη πλέον από τις απανωτές πληγές αγκαλιά του αγαπημένου του που έχει μάθει να φροντίζει ανιδιοτελώς. Τραυματισμένος ψυχή τε και σώματι, ο Po-Wing έρχεται για μια τελευταία προσπάθεια στον δρόμο του πρώην που ανά πάσα στιγμή γίνεται νυν και τούμπαλιν, αναζητώντας ένα πιάτο φαγητό, ένα κρεβάτι να κοιμηθεί, ένα κορμί να πλαγιάσει αλλά και πολλά, μα πάρα πολλά πακέτα τσιγάρα. Το σισύφειο μαρτύριο του πρωταγωνιστή, αυτή τη φορά τον βρίσκει σε περιστασιακές δουλειές που αλλάζουν η μία μετά την άλλη κατά την αναζήτηση μιας σταθερότητας που φαντάζει μακριά.
Η ταινία είναι μια καταγραφή της μετανάστευσης, μια πρόσμειξη γλωσσών και αγνώστων λέξεων που προσπαθούν να βρουν κοινό τόπο. Στο απαύγασμα του ελλειπτικού μοντάζ, ο σκηνοθέτης πλανοθετεί μια πόλη βρώμικη, απροστάτευτη και αφιλόξενη με ένα βασανιστικό πέρασμα χρόνου που δεν έχει καταφέρει ακόμη να γιατρέψει τις πληγές. Απόκληροι, άνθρωποι μοναχικοί που δεν διαφέρουν κατά πολύ ο ένας από τον άλλον όπως λέει και ο Yiu-Fai. Βαθιά πληγωμένος, μαχητής σε μια ρουτίνα που δεν έχει προλάβει καν να γίνει ανιαρή και τον χτυπά αλύπητα, δεν χωράει πια πουθενά μακριά από οτιδήποτε θυμίζει σπίτι.
Σε μια πολύ χαρακτηριστική του στιγμή στα μέσα περίπου της φιλμογραφίας του, ο Wong Kar-wai «τόλμησε» να μιλήσει για κάτι πανανθρώπινο, κάτι που δεν θα παλιώσει ποτέ και δεν θα ταιριάξει κατάλληλα σε κανένα είδος ή εποχή. Με τη βοήθεια μιας συγκλονιστικής ερμηνείας από τον χρόνια και ιδιαιτέρως αγαπητό του συνεργάτη, Tony Leung Chiu-wai («In the Mood for Love», «Chunking Express», «2041»), της μαεστρικής του έφεσης στα δράματα και τον σκοτεινό ρεαλισμό της θεματολογίας του, καθίσταται δημιουργός ενός μοντέρνου αριστουργήματος που βρίσκει έδαφος ακόμη και σχεδόν μια τριακονταετία αργότερα από την κυκλοφορία του. Στον ρόλο του Po-Wing, ο Leslie Cheung, ένας σταρ της εποχής του στον τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο τραγούδι, ένας καλλιτέχνης που χάθηκε νωρίς εξαιτίας της χαμένης μάχης του με την κατάθλιψη, γεγονός που δίνει στην ταινία του ’97 μια επιπλέον θλιβερή υπόσταση.
Το «Happy Together» ακούει στον τίτλο μιας εκ των πιο αγαπημένων ομοφυλοφιλικών Ασιατικών ταινιών αν και ο ίδιος ο σκηνοθέτης δεν το είχε ποτέ αυτοσκοπό ενόσω δημιουργούσε. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του δεν επιδίωξε ποτέ για το έργο του να πάρει τα εύσημα για μια ξεχωριστή κατάταξη στο είδος του LGBTQ, σε εμπορικές ή σινεφίλ. Για εκείνον υπάρχουν απλώς καλές ή κακές ταινίες και αυτός είναι και ο μοναδικός χαρακτηρισμός που δέχεται.
Ο Wong Kar-wai χρησιμοποιώντας τις σήμα κατατεθέν τεχνικές του, συναρμολόγησε απλώς μια ωδή στις ανθρώπινες σχέσεις. Αφιερώνει το δημιούργημά του στους ανθρώπους που δεν τους χαρίστηκε η ζωή αλλά και που δεν μπόρεσαν να ευτυχήσουν με τον τρόπο που θα ήθελαν. Όμως οι άπιαστοι ρυθμοί της ζωής στην πόλη, η τρομακτική στατικότητα της σχέσης του ζευγαριού σε μια ατελείωτη κρίση, τα πικρόχολα απωθημένα, τα λόγια που έπεσαν εκατέρωθεν σαν «καρφιά» και οτιδήποτε τους ρημάζει ψυχικά, τελικά δεν οδηγούν σε πεσιμιστικά αδιέξοδα και η βαβούρα στο κεφάλι των πρωταγωνιστών βρίσκει ησυχία στις σιωπές, στα βραδυφλεγή πλάνα που μαρτυρούν μια υποτυπώδη λύτρωση. Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε που υπομένεις την φουρτούνα… Όσο για το ζεύγος, αν ποτέ το θελήσει ξέρει που θα βρει ο ένας τον άλλον…
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
