***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Η Αστυνομική λογοτεχνία στα καλυτερά της – Νέες κυκλοφορίες από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Harald Gilbers
Ο συγγραφέας που ρίχνει φως σε μια άγνωστη πλευρά
του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου
Ο Harald Gilbers είναι γερμανός γεννημένος το 1969. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και ιστορία στο Άουγκσμπουργκ και το Μόναχο. Πριν ασχοληθεί με το μυθιστόρημα δούλεψε στην τηλεόραση και στο θέατρο. Ζει κοντά στο Μόναχο. Για το πρώτο του μυθιστόρημα και πρώτο βιβλιο της τριλογίας «Germania» Σκοτεινό Βερολίνο το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο Friedrich Glauser, ενώ για το δεύτερο με τίτλο Οι γιοι του Όντιν με το γαλλικό Prix Historia το 2016. Το τελευταίο βιβλίο της τριλογίας θα κυκλοφορήσει στα ελληνικά την άνοιξη του 2019 με τον τίτλο Οι τελευταίες μέρες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η τριλογία του γνώρισε τόσο μεγάλη επιτυχία, που του ζητήθηκε να τη συνεχίσει. Έτσι μόλις κυκλοφόρησε στη Γερμανία η τέταρτη περιπέτεια του επιθεωρητή Οπενχάιμερ με τίτλο Κατάλογος νεκρών (Totenliste).
Η σελίδα του συγγραφέα στο facebook: www.facebook.com/HaraldGilbers.de/
Οι γιοι του Όντιν (κυκλοφορεί στις 22/11/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Germania: Odins Söhne)
μετάφραση: Βασίλης Τσαλής
Συναρπαστικό θρίλερ και όχι μόνο. Πρόκειται για μια διαφορετική ματιά στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Πατώντας με το ένα πόδι στην Ιστορία και με το άλλο στο αστυνομικό και το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Germania» με τίτλο Οι γιοι του Όντιν αναμένεται να ενθουσιάσει ξανά. Με εξαιρετική αναβίωση της καθημερινής ζωής στο Βερολίνο εκείνης της εποχής, τις μέρες πριν από την πτώση του Γ΄ Ράιχ, με αληθοφανείς χαρακτήρες και με ρυθμό που δεν χαλαρώνει, ο Gilbers κατορθώνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι τέλους. Όπως και το Σκοτεινό Βερολίνο, το βιβλίο αποτελεί ένα ευρύ κοινωνικό πανόραμα, μια τοιχογραφία των ανθρώπων της εποχής που βασίστηκε στην έρευνα του Gilbers σε αρχεία, ημερολόγια ή συνεντεύξεις που περισυνέλεξε. Είναι εντυπωσιακό ότι αποκαλύπτονται πτυχές της ζωής των ανθρώπων που δεν είναι ευρέως γνωστές ιστορικά (π.χ. η ευρύτατη χρήση ναρκωτικών), όπως επίσης και ένας λανθάνων πόλεμος που μαινόταν στη χώρα, καθώς, έστω και κρυφά, υπήρχε ένα κομμάτι του πληθυσμού που δεν είχε υιοθετήσει τις ιδέες και τις αρχές των Ναζί.
Arne Dahl
Ο αρχηγός της πρώτης εθνικής των σουηδών συγγραφέων
Ο πιο συναρπαστικός σύγχρονος συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας
σύμφωνα με τον Ian Rankin
Ο Arne Dahl (Άρνε Νταλ, 1963) δεν υπάρχει. Το ψευδώνυμο αυτό ανήκει στον σουηδό Γιαν Άρναλντ, ο οποίος κατάφερε να διατηρήσει μυστική την ταυτότητά του για αρκετά χρόνια, αλλά στο έκτο βιβλίο της αστυνομικής σειράς του, στην οποία πρωταγωνιστεί η Ομάδα Άλφα −μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων, ικανότατων αστυνομικών, που παίζουν και τον ρόλο του ήρωα-ντετέκτιβ των βιβλίων του−, το πρόσωπό του αποκαλύφθηκε. Γεννημένος το 1963, εργαζόταν ως κριτικός και δημοσιογράφος, ενώ με το Misterioso καθιερώθηκε διεθνώς ως ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικού στην Ευρώπη. Ο συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης χαρακτηριστικά αναφέρει: «Η οξυδέρκεια της ματιάς του είναι εντυπωσιακή. Εξίσου εντυπωσιακή είναι η χωρίς φτιασίδια πολιτικής ορθότητας εικόνα της σουηδικής κοινωνίας στα μυθιστορήματά του».
Ο Dahl ήταν πανεπιστημιακός δάσκαλος και μολονότι στα νιάτα του είχε διαβάσει πολύ αστυνομική λογοτεχνία, στη συνέχεια μάλλον τη σνόμπαρε. Το πρώτο του μυθιστόρημα το έγραψε στα 27 του με το πραγματικό του όνομα και με θέμα εμπνευσμένο από τη σφαγή του 1822 στη Χίο, όμως παρά τις θετικές κριτικές δεν εγκατέλειψε την ακαδημαϊκή του καριέρα. Ταινίες όπως η Σιωπή των αμνών και το Seven, ωστόσο, τον οδήγησαν εκ νέου στο δημοφιλές λογοτεχνικό είδος. Όταν λοιπόν θέλησε να αναγεννηθεί, αποφάσισε να ξεκινήσει από το μηδέν, επινοώντας ένα alter ego που αντλούσε από τις νουάρ ρίζες του.
Ο Dahl, ήδη διάσημος ως ένας από τους ανανεωτές του ευρωπαϊκού νουάρ, διαθέτει μια γραφή με νεύρο και ανατροπές που δίνει μια άλλη γοητεία στις αστυνομικές ιστορίες του. Αλλά ίσως η πιο σημαντική συμβολή του είναι η αποκάλυψη μιας άλλης Σουηδίας, μιας χώρας που κάποτε ήταν πρότυπο για τις περισσότερες ευρωπαϊκές και τώρα μοιάζει να έχει προσβληθεί από μια εκτός ελέγχου εγκληματικότητα.
Ο Dahl χρησιμοποιεί τη φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος με σκοπό να ανοίξει διάλογο με τις εγκάρσιες πληγές της σουηδικής κοινωνίας. Παράλληλα προσδοκά να θέσει καυτά πολιτικά ζητήματα, που επηρεάζουν το διαρκώς εναλλασσόμενο κοινωνικό περιβάλλον. Έτσι, πραγματεύεται άμεσα ή έμμεσα διάφορα θέματα αιχμής, από τις άδικες και στημένες από την αστυνομία καταδίκες μέχρι εικόνες της κρίσης που ταλανίζει τη Σουηδία και όχι μόνο, ενώ ορισμένα ζητήματα που τον απασχολούν συχνά εμφανίζονται στα περισσότερα έργα του, όπως ο ρατσισμός, η τρομοκρατία, η παράνομη μετανάστευση, η διαφθορά, η έκπτωση της ηθικής και των κοινωνικών αξιών, η δύναμη της εξουσίας και του χρήματος. Διαβάζοντας τα βιβλία του, μπορούμε να αντιληφθούμε την πολυπλοκότητα και τη δυναμική του κόσμου που μας περιβάλλει.
Τέλος, στα βιβλία του θα συναντήσει κανείς άφθονες μουσικές παραπομπές από τον χώρο της τζαζ και του μπλουζ.
Περισσότερα για τον συγγραφέα θα βρείτε στον επίσημο ιστότοπό του www.arnedahl.net, στη σελίδα του στο facebook http://www.facebook.com/ArneDahl.Crimefiction και στον λογαριασμό του στο twitter https://twitter.com/arne_dahl.
Ο Arne Dahl θα επισκεφτεί φέτος το φθινόπωρο την Αθήνα, καλεσμένος της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου. Θα τον απολαύσουμε σε μια συζήτηση με τον Πέτρο Μάρκαρη την Πέμπτη 1η Νοεμβρίου, στις 8:30 το βράδυ, στο βιβλιοπωλείο IANOS, ενώ την επομένη θα φιλοξενηθεί στο βιβλιοπωλείο Ευριπίδης στην Κηφισιά.
Έγραψαν για τον Arne Dahl
«Διεισδυτική πολιτική σκέψη, παιγνιώδης γραφή, ο Arne Dahl είναι ο πιο συναρπαστικός σύγχρονος συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας».
Ian Rankin, συγγραφέας
«Από τους “εκδρομείς” του σκανδικαβικού νουάρ, που τα τελευταία χρόνια έχουν κυριαρχήσει στον χώρο του αστυνομικού μυθιστορήματος, ο Arne Dahl χαρακτηρίζεται ως ο πλέον πολυκύμαντος, ο πιο διακειμενικός, ο πιο ποιητικός. Λόγος στακάτος και βίαια απροσδιόριστος. Λόγος ουμανιστικός και όχι λαϊκίστικος».
Νίκος Κουρμουλής, BOOK PRESS
«Αν ο Raymond Chandler ήταν Σουηδός –και ζωντανός βέβαια–, θα ορκιζόμουν πως αυτός κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο Arne Dahl. Όχι λόγω των ομοιοτήτων στο στιλ γραφής, αλλά λόγω της «ατμόσφαιρας»… Λόγω του ότι ο Dahl είναι καλός, πραγματικά πολύ καλός. Γρήγορος και στρωτός, σε συγκεκριμένες στιγμές ποιητικός, άγριος και διαρκώς συναρπαστικός».
Dast Magazine (Σουηδία)
«Ο καλύτερος συγγραφέας αστυνομικού στη Σουηδία. Δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν, που να δημιουργεί ατμόσφαιρα, ένταση και να ξυπνά τη σκέψη… Η πλοκή του είναι γρήγορη και η γλώσσα του επίσης».
Norra Västerbotten (Σουηδία)
«Ο Dahl καταργεί κάθε γνωστό κλισέ με μια πρόζα τόσο ανάγλυφη, που οι αναγνώστες του αστυνομικού δεν έχουν ξαναδιαβάσει».
Die Zeit (Γερμανία)
«Αν γνωρίζετε ήδη τον Henning Mankel, τότε ήρθε η ώρα να διαβάσετε τον Arne Dahl… Ο Dahl είναι ένας εξαιρετικός στιλίστας».
Stern (Γερμανία)
«Ο Arne Dahl έχει δημιουργήσει τη δική του σχολή αστυνομικής λογοτεχνίας, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά διεθνείς δολοπλοκίες, κατασκοπεία, σασπένς και υψηλή λογοτεχνία».
Lars Kepler, συγγραφέας
Επτά μείον ένα (κυκλοφορεί στις 4/10/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Utmarker)
μετάφραση από τα σουηδικά: Γρηγόρης Κονδύλης
Το βιβλίο που χάρισε τη μεγάλη διεθνή αναγνώριση στον αρχηγό της εθνικής των σουηδών συγγραφέων.
Κάποιος παρακολουθεί. Κάποιος γνωρίζει. Κάποιος σκοτώνει μόνο για τον εαυτό του.
Ένα πανέξυπνο θρίλερ που ξεπερνά τα πρότυπα της αστυνομικής λογοτεχνίας.
Είμαστε συνηθισμένοι στην περιπλοκότητα των υποθέσεων που υφαίνει ο Arne Dahl, όμως στο νέο του μυθιστόρημα αγγίζει ένα άλλο επίπεδο μαεστρίας. Στο Επτά μείον ένα με γραφή πιο μεστή, πιο στιβαρή, πιο φιλόδοξη, σαν να γράφει αστυνομικό μυθιστόρημα που τείνει να απεκδυθεί τον μανδύα του αστυνομικού, θα μας εκπλήξει και από άποψη πλοκής. Στο πρώτο αυτό βιβλίο όπου τίθενται τα θεμέλια μιας αστυνομικής σειράς, έχοντας πλέον εγκαταλείψει την προσφιλή του συνήθεια να πρωταγωνιστούν ομάδες αστυνομικών, μας συστήνει ένα φαινομενικά αταίριαστο δίδυμο. Οι ήρωες αυτή τη φορά δρουν εκτός των παραδοσιακών περιορισμών της αστυνομικής δουλειάς, και πιο κοντά από ποτέ στα θύματα και τους δολοφόνους.
H δεκαπεντάχρονη Έλεν αγνοείται επί τρεις εβδομάδες. Κανείς δεν έχει δει να την απαγάγουν κι ας ήταν έξω από το σχολείο όταν συνέβη. Ο Σαμ Μπέργερ που έχει αναλάβει την υπόθεση είναι ο μόνος που καταφέρνει να βρει ένα κρυμμένο στοιχείο, ένα μικροσκοπικό μεταλλικό γρανάζι στον τόπο του εγκλήματος. Χωρίς να είναι βέβαιος, πιστεύει ότι ο δράστης κατά κάποιον τρόπο του μιλάει. Παρόλο που ένα ακόμα έφηβο κορίτσι εξαφανίζεται, δεν καταφέρνει να πείσει τον προϊστάμενό του ότι πίσω από αυτά κρύβεται ένας σίριαλ κίλερ για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι στη Σουηδία.
Η Μόλι Μπλουμ από την Υπηρεσία Ασφαλείας παρακολουθεί από απόσταση καθώς ο Σαμ Μπέργερ ερευνά την εξαφάνιση και, όπως και ο Σαμ, έχει ένα προαίσθημα για την υπόθεση αυτή. Όμως, όπως και το αφεντικό του Σαμ, έτσι και το δικό της δεν πιστεύει στα προαισθήματα, μόνο στις αποδείξεις, αλλά ακόμα και τότε μπορεί να το παζαρέψει, αν είναι για το καλό της Σουηδίας.
Η Μόλι συνειδητοποιεί ότι πρέπει να δουλέψει μαζί με τον Σαμ και να λειτουργήσει εκτός του νομικού συστήματος προκειμένου να λύσουν την υπόθεση και να φέρουν τον ένοχο ή τους ενόχους ενώπιον της δικαιοσύνης. Και οι δύο δεν ξέρουν ποιον μπορούν να εμπιστευτούν στην αστυνομία ή στην υπηρεσία ασφαλείας, όμως θα πρέπει να το κάνουν εάν θέλουν να τα καταφέρουν.
Καθώς ο Σαμ σκαλίζει τον φάκελο της Έλεν, αποκαλύπτεται μια ιστορία με σκοτεινές σχέσεις με το ίδιο του το παρελθόν. Σύντομα ο κυνηγός μετατρέπεται σε κυνηγημένο· θα αποκαλυφθεί η αλήθεια που πολλοί θέλουν να μείνει κρυφή;
Για άλλη μια φορά ο Dahl αποδεικνύει πως παίρνει το είδος στα σοβαρά και συνθέτει ένα πανέξυπνο θρίλερ με εκπληκτικές ανατροπές και ψυχολογική διορατικότητα. Το Επτά μείον ένα προσφέρει όλα όσα λαχταράει η ψυχή του καθενός: παραδοσιακό σασπένς, έξυπνη υπόθεση, περίπλοκα φονικά όπλα και εργαλεία βασανιστηρίων αλλά και μια λογοτεχνική ποιότητα που το τοποθετεί πάνω από τα συνηθισμένα πρότυπα της αστυνομικής λογοτεχνίας. Με αυτό το βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει σε περισσότερες από 15 χώρες, ενώ σκαρφάλωσε στην πρώτη θέση της λίστας των μπεστ σέλερ του Spiegel όπου παρέμεινε για πολλές εβδομάδες, ο Dahl μπαίνει στη μάχη για τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας.
«Θαυμάσιο, πηγαίο γράψιμο με εξαιρετικό ρυθμό, το βιβλίο αυτό σε κρατάει σαν μέγγενη από την πρώτη σελίδα και δεν σε αφήνει ούτε λεπτό».
Peter James, συγγραφέας
«Ο Αrne Dahl πετυχαίνει να εκφραστεί με τέτοια γλωσσική μαεστρία, που το βιβλίο θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για κάθε επίδοξο συγγραφέα αστυνομικού. Αν υπήρχε μεταπτυχιακό στην αστυνομική λογοτεχνία, το Επτά μείον ένα θα έπρεπε να ενταχθεί στο πρόγραμμα διδασκαλίας. Δεν είναι τυχαίο που μία από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Σουηδίας το ανακήρυξε καλύτερο σουηδικό αστυνομικό όλων των εποχών».
Geir Tangen, συγγραφέας
«Είμαστε συνηθισμένοι στην περιπλοκότητα των υποθέσεων που υφαίνει ο Arne Dahl, όμως στο νέο του μυθιστόρημα αγγίζει ένα νέο επίπεδο μαεστρίας».
Südwest Presse, Γερμανία
«Ο Arne Dahl συνωμοτεί σαν τον Stieg Larsson, γράφει σαν τον Henning Mankell. Το Επτά μείον ένα είναι ένα πανέξυπνο θρίλερ. Στη σκηνή της σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας το Επτά μείον ένα ξεχωρίζει με ένα μεγάλο θαυμαστικό. […] Ο Arne Dahl παίρνει το είδος στα σοβαρά και γράφει αστυνομικό με λεπτομέρειες, εκπληκτικές ανατροπές και ψυχολογική διορατικότητα. Γνωρίζει επίσης πώς επιτυγχάνεται το αληθινό σασπένς, χτίζοντας την προσδοκία του τι θα συμβεί».
OP-5, Νορβηγία
«Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, και ο επιδέξιος Arne Dahl πετυχαίνει να δέσει μαζί μια καταπληκτική ιστορία με ένα −εννοείται− θαυμάσιο αγωνιώδες φινάλε».
Skaraborgs Allehanda, Σουηδία
«Το νέο ζενίθ της σουηδικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Ανυπομονούμε για τη συνέχεια».
Bücher
«Πρέπει να μας πιστέψετε: Αυτό είναι το πιο ιδιοφυές βιβλίο που έχει γράψει έως σήμερα ο Arne Dahl».
Brigitte, Γερμανία
«Μην το χάσετε».
Shotsmag
«Καθηλωτικό».
Sunday Times
Clare Mackintosh
Η βρετανίδα συγγραφέας,
μάστερ των εκπλήξεων και των ανατροπών,
κατακτά τις λίστες των ευπώλητων
Η βρετανίδα Clare Mackintosh εργαζόταν στην αστυνομία για δώδεκα χρόνια, καριέρα που διέκοψε το 2011 για να δουλέψει ως σύμβουλος social media και δημοσιογράφος, ενώ υπήρξε η ιδρύτρια του λογοτεχνικού φεστιβάλ Chipping Norton. Έχει πλέον αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή. Ζει στη νότια κεντρική Αγγλία με τον σύζυγό της που είναι αστυνομικός και τα παιδιά τους.
Το Σ’ άφησα (I Let You Go), το πρώτο της βιβλίο, ήταν μπεστ σέλερ στη λίστα ευπώλητων των Sunday Times και των New York Times, κι έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Τον Ιούλιο του 2016 εκδόθηκε το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο I See You (Σε είδα), το οποίο είχε ανάλογη πορεία, όπως και το τρίτο με τίτλο Let Me Lie που κυκλοφόρησε φέτος (στα ελληνικά αναμένεται την άνοιξη του 2019) και κέρδισε το Whodunnit Award for the book that keeps you guessing.
Περισσότερα για τη συγγραφέα θα βρείτε στον προσωπικό της ιστότοπο https://claremackintosh.com/, στη σελίδα της στο facebook https://www.facebook.com/ClareMackWrites και στον λογαριασμό της στο twitter https://twitter.com/claremackint0sh?lang=en.
Σε είδα (κυκλοφορεί στις 20/9/2018 – πρωτότυπος τίτλος: I See You)
μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη
Κάνεις το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Ξέρεις ακριβώς πού πας. Το ίδιο κι εκείνος…
Μια ανατριχιαστική ιστορία τρόμου που θα σε κάνει να σκεφτείς αν θα ξαναμπείς στο μετρό.
Μετά τη δυναμική της είσοδο στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας με το εκρηκτικό ντεμπούτο της Σ’ άφησα η βρετανίδα Clare Mackintosh επιστρέφει με ένα εξίσου δυνατό θρίλερ. Το βιβλίο που φιγουράριζε στην πρώτη θέση της λίστας των μπεστ σέλερ των Sunday Times έχει έντονο άρωμα Λονδίνου. Αν νομίζατε ότι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σας συμβεί στο μετρό είναι η πολυκοσμία, πέφτετε πολύ έξω. Μήπως η καθημερινή μας ρουτίνα μπορεί να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης από κάποιους; Η Clare Mackintosh αποδεικνύεται ειδική στις εκπλήξεις και στις ανατροπές.
Όταν η Ζόι Γουόκερ βλέπει τη φωτογραφία της στις προσωπικές αγγελίες μιας λονδρέζικης εφημερίδας, αποφασίζει να μάθει γιατί βρέθηκε εκεί. Δεν υπάρχει εξήγηση, μόνο μια θολή εικόνα κι ένα τηλέφωνο. Η οικογένειά της πιστεύει ότι πρόκειται απλώς για κάποια που της μοιάζει. Μα την επόμενη μέρα η αγγελία δείχνει τη φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας, και τη μεθεπόμενη μιας άλλης. Να πρόκειται για λάθος; Για σύμπτωση; Ή μήπως κάποιος παρακολουθεί κάθε τους κίνηση;
Η Mackintosh, που εγκατέλειψε την καριέρα της για να αφοσιωθεί στη συγγραφή μετά την απόλυτη επιτυχία του πρώτου της βιβλίου, ξέρει πώς να ανεβάζει τους ρυθμούς και την ένταση και δημιουργεί ένα εθιστικό μέχρι την τελευταία του σελίδα θρίλερ, μια πειστική ιστορία που μπορεί να συμβεί στον καθένα.
Δείτε ΕΔΩ το τρέιλερ του βιβλίου και ΕΔΩ το τηλεοπτικό σποτ.
Ο διεθνής τύπος και οι ομότεχνοί της είπαν για το βιβλίο
«Βασισμένο σε μια εξαιρετική ιδέα, το θρίλερ της Clare Mackintosh θα σας «βασανίσει» μέχρι την τελευταία σελίδα. Αν το αρχίσετε, μην προγραμματίσετε τίποτα άλλο. Θα πρέπει να το διαβάσετε με κάθε κόστος».
Daily Mail
«Τόσο κοντά στην πραγματικότητα, που θα σας αγχώσει. Εντυπωσιακό και πρωτότυπο».
Times
«Καθηλωτικό και ποτισμένο με μια διαρκή αίσθηση απειλής».
Sunday Mirror
«Υπέροχα δυσοίωνο. Με έκανε να κοιτάζω πίσω απ’ τον ώμο μου μες στο μετρό».
Fiona Barton, συγγραφέας
«Το Σε είδα ξεχωρίζει από το πλήθος των ψυχολογικών θρίλερ χάρη στην άψογη πλοκή του και στην προσοχή στη λεπτομέρεια. Είναι σίγουρο πως θα προκαλέσει ανατριχίλες στους αναγνώστες του. Το λάτρεψα!»
Renée Knight, συγγραφέας
«Η Clare Mackintosh πέτυχε κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο κάθε συγγραφέας: το δεύτερο βιβλίο της να είναι ανώτερο από το εκπληκτικό της ντεμπούτο. Μου είχε σηκωθεί η τρίχα μέχρι να το τελειώσω και ανυπομονώ να διαβάσω ό,τι άλλο γράψει στη συνέχεια».
Jenny Blackhurst, συγγραφέας
«Ένα θαυμάσιο δεύτερο μυθιστόρημα. Η Mackintosh είναι μία από τις πιο συναρπαστικές νέες αφίξεις της Μ. Βρετανίας».
Jeffrey Archer, συγγραφέας
«Συγκλονιστική αποτύπωση μιας σύγχρονης οικογένειας και ένα υπέροχα ανατρεπτικό θρίλερ. Θα το διαβάσετε με μιαν ανάσα».
Kate Hamer, συγγραφέας
Διαβάστε περισσότερες κριτικές για το βιβλίο ΕΔΩ.
Η ίδια η συγγραφέας μιλάει για το βιβλίο της
Το Σε είδα έχει να κάνει με την επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα· με το πώς όλοι μας είμαστε πλάσματα της συνήθειας. Κάθε μέρα κάνουμε το ίδιο πράγμα γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση να επιζητά το οικείο. Όσο περισσότερο κάνουμε κάτι, όσο περισσότερες φορές ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο για τη δουλειά μας, τόσο λιγότερο το σκεφτόμαστε κι έτσι αισθανόμαστε ασφαλέστεροι. Όμως η καθημερινή επανάληψη κρύβει κινδύνους. Γιατί αν ξέρεις εσύ τι κάνεις κάθε μέρα είναι πολύ πιθανό να το γνωρίζει και κάποιος άλλος…
Το βιβλίο ξεκινά με την Ζόι Γουόκερ να επιστρέφει σπίτι της από τη δουλειά με το μετρό. Ξεφυλλίζοντας μια εφημερίδα που κυκλοφορεί δωρεάν, στην τελευταία σελίδα, ανάμεσα στις αγγελίες, βλέπει μία με μια φωτογραφία, που δεν είναι άλλη από τη δική της. Τα πράγματα παίρνουν ακόμα πιο δυσοίωνη τροπή όταν την επόμενη μέρα η εφημερίδα περιέχει τη φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας που αργότερα δολοφονείται. Κάποιος έχει μπλέξει τη Ζόι σε ένα σκοτεινό, απειλητικό καρτέρι.
Όταν σχεδίασα το Σε είδα πέρασα πολλές ώρες στο Λονδίνο, καθισμένη κυρίως στους συρμούς, παρακολουθώντας ανθρώπους να πηγαινοέρχονται στη δουλειά τους. Τόσοι πολλοί άνθρωποι που συνεχίζουν τη ρουτίνα τους, μην έχοντας ιδέα ότι κάποιος τους παρακολουθεί… Το βρήκα ιδιαίτερα ανησυχητικό και κατάλαβα ότι ήταν η ιδανική σύλληψη και το τέλειο σκηνικό για μυθιστόρημα. Το αποτέλεσμα είναι ένα ελικοειδές, τρομακτικό και καθ’ όλα αληθοφανές ψυχολογικό θρίλερ.
Δείτε ΕΔΩ το βίντεο στο οποίο η συγγραφέας απευθύνεται αποκλειστικά στους έλληνες αναγνώστες για το νέο της βιβλίο.
Daniel Cole
Ο τραυματιοφορέας που σκότωσε την ανία ξαναχτυπά
Ο βρετανός Daniel Cole (1984) δούλευε ως τραυματιοφορέας, ίσως από ανάγκη να σώζει ανθρώπους, ίσως για να ελαφρύνει τη συνείδησή του από τους τόσους φόνους που διαπράττει… γράφοντας.
Την άνοιξη του 2016 υπέγραψε συμφωνία για την έκδοση τριών βιβλίων και την τηλεοπτική τους μεταφορά, όταν υπέβαλε το χειρόγραφό του (τα τρία πρώτα κεφάλαια για την ακρίβεια) με τίτλο Η μαριονέτα. Οι εκδότες του το χαρακτήρισαν «εξαιρετικό» και «ξεσηκωτικό».
Το συγγραφικό του ντεμπούτο ήταν άκρως εντυπωσιακό καθώς, εκτός από την αίσθηση που είχε προκαλέσει στην έκθεση του Λονδίνου, σε λιγότερο από έναν χρόνο από την κυκλοφορία του τον Φεβρουάριο του 2017, ο τίτλος εκτοξεύτηκε στην κορυφή της λίστας των μπεστ σέλερ της Μ. Βρετανίας, ενώ τα δικαιώματα του βιβλίου πουλήθηκαν σε περισσότερες από 35 χώρες. Ο Cole διαμένει στο ηλιόλουστο Μπορνμάουθ. Παρόλο που τις περισσότερες φορές, ενώ θα έπρεπε να βρίσκεται στο γραφείο του γράφοντας τον συναντάμε στην παραλία, κατάφερε να ολοκληρώσει και το δεύτερο βιβλίο του και πλέον είμαστε εν αναμονή του επόμενου που θεωρητικά θα κυκλοφορήσει το 2019.
Με καταιγιστικό ρυθμό, ατελείωτες εκπλήξεις και μια σατανική αίσθηση χιούμορ, ο Cole απ’ ό,τι φαίνεται ήρθε για να μείνει στον χώρο του μυστηρίου και του θρίλερ.
Ο λογαριασμός του στο twitter: https://twitter.com/daniel_p_cole
Ο Daniel Cole εξηγεί πώς μπλέχτηκε με τη συγγραφή
«Ήθελα να γράψω σενάρια για ταινίες· σενάρια για τηλεοπτικές σειρές. Το προσπάθησα για περίπου έξι χρόνια, χρησιμοποιώντας κάθε κόλπο ώστε να κάνω ατζέντηδες / εταιρείες παραγωγής / τηλεοπτικά δίκτυα να διαβάσουν τη δουλειά μου. Όχι να το παινευτώ, αλλά σε αυτό το διάστημα μάζεψα μια εντυπωσιακή στοίβα από επιστολές απόρριψης. Τον έκτο χρόνο πια, έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα σημάδια αμφιβολίας εάν θα κατάφερνα ποτέ να γίνω συγγραφέας. Για να λέμε την αλήθεια, είχα μπουχτίσει και ήμουν στο τσακ να τα παρατήσω.
Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τον πιλότο μιας ώρας για μια τηλεοπτική σειρά με τίτλο ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ. Λάτρευα την υπόθεση: ένα αποκρουστικό σώμα φτιαγμένο από τα μέλη έξι διαφορετικών πτωμάτων. Λάτρευα τους χαρακτήρες: τόσο αστείοι, προβληματικοί και περίπλοκοι. Λάτρευα το ότι μια ιστορία τόσο σκοτεινή μπορούσε να με διασκεδάσει τόσο.
Ήθελα να μάθω πώς τελειώνει.
Έτσι στρώθηκα στη δουλειά για να μετατρέψω το σενάριο σε κανονικό μυθιστόρημα· φιλόδοξο και απερίσκεπτο εγχείρημα, καθώς παράτησα την αγγλική λογοτεχνία από τα δεκαπέντε μου. Παραδόξως, το βιβλίο αναδύθηκε από τον σωρό από τον φανταστικό μου ατζέντη και πολύ σύντομα πουλήσαμε και τα τηλεοπτικά δικαιώματα (γιατί αποδείχθηκε ότι κάποιοι θεώρησαν πως η ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ θα γινόταν θαυμάσια τηλεοπτική σειρά). Στη συνέχεια, έκλεισα συμφωνία με τον Orion για την έκδοση τριών βιβλίων και ύστερα ήρθε η Έκθεση του Λονδίνου.
Μέχρι σήμερα δεν είμαι απόλυτα σίγουρος τι συνέβη εκεί, όμως πουλήσαμε τα δικαιώματα σε εκδότες σε όλο τον κόσμο, αναγκάστηκα να ποζάρω για φωτογραφίες σαν χαζός σε κάποιο πολυσύχναστο δρόμο του Λονδίνου, ακόμα και να δώσω την πρώτη μου συνέντευξη στον διεθνή Τύπο (λέγοντας μόνο μία χοντράδα).
Περίπου δεκαοχτώ μήνες αργότερα, ανυπομονώ να εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο στην Ελλάδα. Έστειλα πριν λίγο το τελικό κείμενο του δεύτερου βιβλίου στον εκδότη μου και ήδη δουλεύω σκληρά το τρίτο βιβλίο της σειράς».
Η κρεμάλα (κυκλοφορεί στις 8/11/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Hangman)
μετάφραση: Νάντη Σακκά
Ένας ντετέκτιβ που δεν έχει κανέναν να εμπιστευτεί.
Ένας δολοφόνος που δεν έχει τίποτα να χάσει.
Δεκαοκτώ μήνες μετά, η Έμιλι Μπάξτερ είναι ακόμα συγκλονισμένη από την υπόθεση της Μαριονέτας, και από την εξαφάνιση του φίλου της Γουίλιαμ «Γουλφ» Φοκς. Παρότι διστάζει να εμπλακεί σε άλλη μια αποτροπιαστική υπόθεση, την καλούν σε μια συνάντηση μιας νέας ομάδας στη Νέα Υόρκη, στην οποία συνεργάζονται το FBI, η CIA και η βρετανική αστυνομία. Εκεί, της δείχνουν φωτογραφίες μιας μιμητικής δολοφονίας: ένα πτώμα σε μια οικεία πόζα, κρεμασμένο από τη γέφυρα του Μπρούκλιν, με τη λέξη ΔΟΛΩΜΑ χαραγμένη στο στήθος.
Ενώ η πίεση από τα μέσα ενημέρωσης εντείνεται, διατάζουν την Μπάξτερ να βοηθήσει στις έρευνες και να πάει στον τόπο ενός ακόμα φόνου, ξανά με ένα θύμα που έχει πάνω του χαραγμένη μια λέξη – ΜΑΡΙΟΝΕΤΑ.
Όποτε εντοπίζουν έναν ύποπτο, ο δολοφόνος αποδεικνύεται ένα βήμα μπροστά. Με τον αριθμό των θυμάτων να αυξάνεται και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, θα μπορέσουν να ανακαλύψουν ποιος κινεί τα νήματα πριν να είναι αργά; Η μόνη τους ελπίδα είναι να βρουν απαντήσεις σε τρία καυτά ερωτήματα: ποιος προορίζεται να τσιμπήσει το ΔΟΛΩΜΑ, πώς επιλέγονται οι ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ και κυρίως ποιος κινεί αυτή τη φορά τα νήματα.
Yrsa Sigurdardóttir
Η ισλανδή βασίλισσα του σασπένς
Η ισλανδή στιλίστρια που χειρίζεται τον φόβο σαν υπάκουη μαριονέτα
Η ισλανδή Yrsa Sigurdardóttir (Ίρσα Σιγκουρδαρντότιρ, 1963), πολιτικός µηχανικός στο επάγγελµα, πολυβραβευμένη συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μητέρα δύο παιδιών, θεωρείται από τα νέα µεγάλα ονόµατα του θρίλερ. Η πρωτότυπη γραφή της, που συνδυάζει τη σύγχρονη πραγµατικότητα µε την έρευνα της γεµάτης µυστήριο αρχαίας ιστορίας της χώρας της, δίνει µια µοναδικότητα στην πλοκή των μυθιστορημάτων της. Τα βιβλία της γνωρίζουν τεράστια επιτυχία διεθνώς, ενώ αρκετά από αυτά μεταφέρονται στον κινηματογράφο.
Η ισλανδή βασίλισσα του σασπένς συνδυάζει την αστυνομική πλοκή και τον μυστικισμό με ανατριχιαστικά αποτελέσματα. Οι σκανδιναβοί συγγραφείς μυστηρίου έχουν μια ιδιαίτερη ικανότητα να προκαλούν φρίκη, και η Sigurdardóttir αποδεικνύεται κατ’ εξακολούθηση από τους καλύτερους. Η Yrsa λατρεύει τρία πράγματα: το ιστορικό παρελθόν της παγωμένης Ισλανδίας, τις ιστορίες των φαντασμάτων και τις ανεξιχνίαστες δολοφονίες. Διαθέτει τον μοναδικό τρόπο να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε όλη τη διάρκεια της ανέλιξης της πλοκής, φωτίζοντας προσεκτικά τα κίνητρα και τις προθέσεις των προσώπων της και φέρνοντας μόνο την τελευταία στιγμή στην επιφάνεια τη συνολική εικόνα των γεγονότων.
Μετά το DNA, το πρώτο βιβλίο της βραβευμένης σειράς με ήρωες την παιδοψυχολόγο Φρέιγια και τον αστυνόμο Χούλνταρ, ακολουθεί Το μήνυμα. Τα βιβλία της σειράς αυτής εδραιώνουν τη θέση της Sigurdardóttir ως μίας από τις καλύτερες σύγχρονες συγγραφείς αστυνομικού αλλά και κορυφαίας αφηγήτριας του είδους.
Για τη διαδικασία και το πώς νιώθει μετά το τέλος της συγγραφής γράφει η ίδια στο murderiseverywhere.blogspot.gr:
«Η αίσθηση είναι όπως στο τέλος των εξετάσεων. Η τόσο επιθυμητή και προσδοκώμενη ανάγκη για διάλειμμα αποδεικνύεται κενή και κάπως ανούσια.
Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στο γράψιμο και μια κανονική δουλειά −όπως αυτή του μηχανικού στην περίπτωσή μου− είναι η συσσώρευση εμπειρίας. Στη δουλειά οι άνθρωποι τείνουν να βελτιώνονται, καθώς η εμπειρία μεγαλώνει με το πέρασμα του χρόνου. Οι σχετικές με την εργασία του καθενός περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται περισσότερο διογκώνονται. Θυμάσαι περιπτώσεις, φράσεις, παραδείγματα, μεθόδους, αποτελέσματα και ούτω καθεξής και δημιουργείς μια βάση από την οποία αντλείς κάτι κάθε φορά που χρειάζεται. Νιώθεις πιο έξυπνος, πιο σοφός.
Το γράψιμο διαφέρει κατά πολύ από αυτό το σενάριο. Όταν ξεκινάς ένα νέο βιβλίο, δεν κουβαλάς και πολλά από το προηγούμενο. Πιθανώς κάποιον χαρακτήρα που ίσως χρειάζεσαι και δεν σκότωσες και ένα κάπως πιο τελειοποιημένο στιλ γραφής. Κατά τα λοιπά ξεκινάς από το μηδέν, η ιστορία, τα γεγονότα που ωθούν τη δράση και οι πρωταγωνιστές πρέπει να επανασχεδιαστούν.
Αυτός είναι ο λόγος που συνήθως καταθλίβομαι τελειώνοντας ένα βιβλίο. Ξέρω ότι θα πρέπει να αρχίσω από την αρχή τη διαδικασία, να βρω μια καινούργια ιστορία. Όχι μια οποιαδήποτε ιστορία, αλλά κάποια που θα με κάνει να θέλω να καθίσω μπροστά από το πληκτρολόγιό μου, όταν όλοι οι υπόλοιποι θα διασκεδάζουν και δεν γράφουν ιστορίες».
Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέχεια του άρθρου:
http://murderiseverywhere.blogspot.gr/2014/11/dna.html
Είπαν για τη συγγραφέα
«Καταλαβαίνω γιατί τόσοι πολλοί είναι ενθουσιασμένοι με την Yrsa. Είναι καθηλωτική, φρέσκια και συναρπαστική».
James Patterson
«Τα ασυνήθιστα εγκλήματα και η αίσθηση του μακάβριου φέρνουν στον νου Nesbo, αλλά τα βιβλία της Yrsa διαθέτουν κάτι ακόμα σκοτεινότερο: τρόμο σε συνδυασμό με αστυνομική πλοκή. Το απόλυτο must».
Περισσότερα για τη συγγραφέα θα βρείτε στη σελίδα της στο facebook: https://www.facebook.com/YrsaSig/
Παρακολουθήστε ΕΔΩ τη συγγραφέα να μιλάει για την ισλανδική αστυνομική λογοτεχνία.
Θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε από κοντά την ισλανδή βασίλισσα του σασπένς τον Δεκέμβριο. Καλεσμένη της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου η Yrsa θα βρεθεί στην Αθήνα στις 4 Δεκεμβρίου για μία και μοναδική εμφάνιση στο Public Café Συντάγματος.
Το μήνυμα (κυκλοφορεί στις 18/10/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Sogid)
μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς
To μήνυμα αποτελεί το δεύτερο βιβλίο της σειράς όπου πρωταγωνιστούν η ψυχολόγος Φρέιγια και ο αστυνόμος Χούλνταρ. Η ισλανδή βασίλισσα του σκανδιναβικού νουάρ βρίσκεται στο απόγειό της, σκαρώνοντας μια υπόθεση που σοκάρει και σαγηνεύει ταυτόχρονα, με ανελέητα φονικά και μια ρεαλιστική, απόλυτα πιστευτή πλοκή, που θα συνταράξει ακόμα και τους πιο έμπειρους αναγνώστες αστυνομικής λογοτεχνίας. Το μήνυμα εντυπωσίασε εξίσου κοινό και κριτικούς, σκαρφαλώνοντας έτσι στην πρώτη θέση των ευπώλητων στην Ισλανδία και όχι μόνο.
Στο εσωτερικό μιας σχολικής χρονοκάψουλας, δέκα χρόνια αφότου σφραγίστηκε, ανακαλύπτεται ένα ανατριχιαστικό σημείωμα που προβλέπει τον θάνατο έξι ανθρώπων. Σίγουρα όμως, αν γράφτηκε από κάποιο δεκατριάχρονο, δεν μπορεί να είναι αληθινή απειλή… Ο ντετέκτιβ Χούλνταρ θεωρεί πως του ανέθεσαν την έρευνα απλώς και μόνο για να τον κρατήσουν μακριά από πραγματικές αστυνομικές υποθέσεις. Στρέφεται στην ψυχολόγο Φρέιγια για να τον βοηθήσει να καταλάβει τον έφηβο που έγραψε το μήνυμα. Σύντομα όμως βρίσκονται μπλεγμένοι στα ίχνη άλλης μιας σοκαριστικής υπόθεσης. Γιατί το σημείωμα συμπίπτει με μια σειρά μακάβριων γεγονότων: την ανακάλυψη κομμένων ανθρώπινων μελών σε έναν κήπο, ακολουθούμενη από τον φόνο του ιδιοκτήτη του σπιτιού. Τα αρχικά του θύματος ταιριάζουν με ένα από τα ονόματα στο σημείωμα. Ο Χούλνταρ και η Φρέιγια πρέπει να ταυτοποιήσουν τον αποστολέα του μηνύματος, τα υποψήφια θύματα και τον δολοφόνο, προτού εκείνος φτάσει πρώτος και στους υπόλοιπους στόχους. Σκοτεινή, μυστήρια η Sigurdardóttir παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του θρίλερ παγκοσμίως και με κάθε νέο της βιβλίο αποδεικνύει έμπρακτα πως γίνεται όλο και καλύτερη.
Έγραψαν για το βιβλίο και την Yrsa
«Σκοτεινή, μυστήρια, αποτρόπαιη, η Yrsa Sigurdardóttir γράφει ένα είδος αστυνομικής λογοτεχνίας απόκοσμο, έξυπνο και γεμάτο σασπένς. Ακολουθώντας τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου αστυνομικού, το μυθιστόρημα αυτό συνδυάζει το κλασικό μυστήριο με την έντονη κλιμάκωση του θρίλερ. Το μήνυμα είναι ένα στιβαρό έργο».
Verdens Gang – Νορβηγία
«Η Sigurdardóttir γράφει ευφυείς υποθέσεις. Δεν δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να μαντέψει την κατάληξη, αλλά σε κάθε γωνία τού προσφέρει και νέες ανατροπές […]. Η σκοτεινή, εν μέρει ζοφερή ατμόσφαιρα κρατάει γερά δεμένο τον αναγνώστη».
Salon Seudun Sanomat – Φινλανδία
«Ένα αναζωογονητικό, νέο είδος σκανδιναβικού νουάρ».
Jyllands-Posten – Δανία
«Είναι εθιστικό, άγριο και προκαλεί ανατριχίλα και συγκίνηση σε ίσες ποσότητες».
Cosmopolitan – Βρετανία
«Η Sigurdardóttir είναι μανούλα στα τρομακτικά αστυνομικά μυθιστορήματα».
Litteratursiden – Δανία
«Με Το μήνυμα η Yrsa Sigurdardóttir ξεπερνάει τον εαυτό της και δείχνει για ακόμα μία φορά γιατί ανήκει στην αφρόκρεμα των σκανδιναβών συγγραφέων αστυνομικής λογοτεχνίας. Το προηγούμενο μυθιστόρημά της, το DNA, ήταν σίγουρα υψηλού επιπέδου, όμως Το μήνυμα είναι ακόμα καλύτερο. Είναι απίστευτο το πώς κάποιοι συγγραφείς καταφέρνουν ξανά και ξανά να σε πείσουν με σπουδαία, και φυσικά έντονα, θρίλερ. Η Yrsa Sigurdardóttir αποδεικνύει και πάλι ότι είναι δυνατόν. Γίνεται ολοένα και καλύτερη με κάθε νέο της βιβλίο». Tvedestrandsposten – Νορβηγία
Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί επίσης το θρίλερ Η εκδίκηση που τιμήθηκε με το Icelandic Crime Fiction Award, ενώ ήταν μεταξύ των υποψήφιων τίτλων για το Glass key, την υψηλότερη διάκριση για βιβλίο σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας.
Haylen Beck aka Stuart Neville
Ο βασιλιάς του ιρλανδικού νουάρ
μεταπηδά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού
Ο Stuart Neville αφήνει για λίγο κατά μέρος την πράσινη Ιρλανδία και μεταπηδά στην έρημο της άλλης όχθης του Ατλαντικού πλάθοντας μια νέα περσόνα που ακούει στο όνομα Haylen Beck κι αυτό γιατί τα έως τώρα αστυνομικά του μυθιστορήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον τόπο στον οποίο διαδραματίζονται. Η Βόρεια Ιρλανδία, και ιδίως το Μπέλφαστ, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο έργο του. Το πολιτικό και ιστορικό πλαίσιο (σύγκρουση καθολικών και προτεσταντών, εθνικιστών-ενωτικών τη δεκαετία του ’60 και του ’70) στο οποίο μεγάλωσε ο Stuart Neville −γεννήθηκε το 1972 στο Αρμά της Βόρειας Ιρλανδίας, σπούδασε στο Μπέλφαστ και ζει λίγο έξω από αυτό− ήταν αδύνατον να μην επηρεάσει τα γραπτά του, και περισσότερο τα πρώτα του βιβλία. Οι ιστορίες του Neville έχουν γερά θεμέλια: εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή, καλοδουλεμένη ιστορία, στιβαρούς ήρωες, πολιτικό-ιστορικό φόντο. Αυτή τη φορά το βιβλίο του είναι πιο κοντά στην αμερικάνικη σχολή, σε αυτά των Στίβεν Κινγκ και Τζίλιαν Φλιν, παρά σε ό,τι μας έχει ως τώρα συνηθίσει.
Έχοντας εργαστεί κατά καιρούς ως μουσικός, καθηγητής, πωλητής, ενώ ήταν και συνιδιοκτήτης μιας εταιρείας multimedia design στη Βόρεια Ιρλανδία, τάραξε τα νερά της αστυνομικής λογοτεχνίας δημοσιεύοντας ένα απόσπασμα από το ανέκδοτο τότε μυθιστόρημά του στο online περιοδικό Thuglit. Ο θρυλικός λογοτεχνικός ατζέντης Νατ Σόμπελ τον εντόπισε και λίγο καιρό αργότερα το μυθιστόρημα εκδόθηκε. Έκτοτε έχει εκδώσει έξι ακόμα πολύ επιτυχημένα μυθιστορήματα. Τα πέντε από αυτά ήταν υποψήφια για τον τίτλο Theakstons Old Peculier Crime Novel of the Year, ενώ το βιβλίο του Ratlines ήταν στη βραχεία λίστα για το CWA Ian Fleming Steel Dagger. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορούν επίσης οι περιπέτειες του επιθεωρητή Λένον: Τα φαντάσµατα του Μπέλφαστ, Συνωµοσία της φωτιάς, Κλεµµένες ψυχές, Πέπλο σιωπής.
Περισσότερα για το συγγραφέα θα βρείτε στους προσωπικούς του ιστότοπους http://www.haylenbeck.com/ και http://www.stuartneville.com/ και στους λογαριασμούς του στο twitter https://twitter.com/haylenbeck?lang=en και https://twitter.com/stuartneville?lang=en
Όπως αναφέρει σε συνέντευξή του ο Stuart Neville, ένα ταξίδι του με αυτοκίνητο στην Αριζόνα συνέπεσε με μια συναυλία του αγαπημένου του συγκροτήματος των Van Halen στο Φοίνιξ. Αυτό τον έκανε να σκεφτεί τους δύο αγαπημένους του κιθαρίστες, τον Eddie Van Halen και τον Jeff Beck και το κατά πόσο θα μπορούσε να εφεύρει ένα ψευδώνυμο ως φόρο τιμής σε αυτούς. Κάπως έτσι γεννήθηκε ο Haylen Beck.
Εφιάλτης στην Αριζόνα (κυκλοφορεί στις 8/11/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Here and Gone)
μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη
Το Εφιάλτης στην Αριζόνα είναι ένα αψεγάδιαστα στημένο θρίλερ −συγκλονιστικά συγκινητικό, αδιάκοπα αγωνιώδες και σοκαριστικό ως την τελευταία σελίδα− για τον αγώνα μιας γυναίκας κόντρα στο αδιανόητο κακό προκειμένου να σώσει ό,τι έχει σημασία.
Η Όντρα θέλει απλώς να φτάσει στην Καλιφόρνια. Επιτέλους, βρήκε το κουράγιο να εγκαταλείψει τον καταπιεστικό της σύζυγο για να κάνει μια καινούργια αρχή με τα δυο παιδιά της. Διασχίζει τη χώρα προσεκτικά, από παράδρομους, με τα δυο της παιδιά στο πίσω κάθισμα· κι όταν ένας σερίφης τη σταματά στη μέση της ερήμου της Αριζόνας, η Όντρα πασχίζει να κρύψει τη νευρικότητά της. Πρέπει να το κάνει. Έπειτα όμως ο σερίφης βγάζει από το πορτ μπαγκάζ της ένα σακουλάκι με ναρκωτικά που η Όντρα πρώτη φορά βλέπει, και η νευρικότητά της γίνεται πανικός. Νομίζει ότι συνέβη το χειρότερο. Αλλά δυστυχώς, κάνει λάθος. Το χειρότερο έρχεται.
Γιατί επέλεξε την Αριζόνα για να στήσει το μυθιστόρημά του; Ο ίδιος ο Neville απαντά πως βρέθηκε εκεί με αφορμή την παρουσίαση του πρώτου του βιβλίου. Το άνυδρο τοπίο τον γοήτευσε πολύ και δεν μπορούσε βγάλει από τον νου τη σκέψη πως υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν να ζουν σ’ αυτή την αφόρητη ζέστη. Έτσι η φανταστική πόλη, το Σίλβερ Γουότερ, που στήνει σ’ αυτό το μυθιστόρημα είναι εμπνευσμένη ακριβώς από αυτό το ερώτημα: Πώς μια κοινότητα είναι δυνατόν να επιβιώνει σε ένα τόσο αφιλόξενο περιβάλλον.
Όσο για την υπόθεση, ξεπήδησε από τον νου του από μία και μόνο φράση που του ήρθε παρακολουθώντας ένα βράδυ μια ταινία: «Υπάρχει κάποιος που θα με πληρώσει ένα εκατομμύριο δολάρια για ένα παιδί και τρία εκατομμύρια για ένα ζευγάρι από δαύτα». Την κατέγραψε και την επομένη ξεκίνησε να χτίζει μια ιστορία όπου κάποιος ξεστομίζει αυτή τη φράση.
Στα άμεσα σχέδιά του είναι να συνεχίσει τόσο τη σειρά που τον καθιέρωσε ως τον βασιλιά του ιρλανδικού νουάρ και εκτυλίσσεται στη Βόρεια Ιρλανδία όσο και τη νέα που ξεκινά με τον Εφιάλτη στην Αριζόνα. Στόχος του είναι να κυκλοφορούν τα βιβλία των δυο σειρών εναλλάξ. Ό,τι κι αν κάνει, ένα είναι σίγουρο: θα εξακολουθήσουμε να τον παρακολουθούμε με τεράστιο ενδιαφέρον.
Άλλοι ομότεχνοί του έγραψαν για το βιβλίο
«Φανταστικό θρίλερ. Δεν μπορεί να γίνει καλύτερο».
Lee Child
«Πανέξυπνο. Σαν να είσαι σε τρενάκι του τρόμου χωρίς φρένα».
Peter James
«Ευφυείς ανατροπές και αλησμόνητοι χαρακτήρες».
Harlan Coben
«Σχεδόν αφόρητο. Τόσο έντονο που δεν σου μένει νύχι αφάγωτο».
Ruth Ware
«Η έρημος γίνεται το σκηνικό για τους εφιάλτες κάθε γονιού».
John Connolly
«Ένα γρήγορο, καθηλωτικό θρίλερ, που σε κινητοποιεί από τις πρώτες κιόλας λέξεις του».
John Katzenbach
«Αγοράστε το. Διαβάστε το. Απλώς μην κανονίσετε κάτι αφού ανοίξετε την πρώτη του σελίδα».
Simon Toyne
«Ένα έντονο θρίλερ που σου κάνει τα νεύρα κρόσσια. Από τα πιο καθηλωτικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει».
Mark Edwards
Η μεταφράστρια του βιβλίου Βάσια Τζανακάρη γράφει για τον συγγραφέα και το βιβλίο
Ο Στιούαρτ Νέβιλ είναι ένας συγγραφέας που έχει κερδίσει σταθερό αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα. Το πρώτο του βιβλίο, Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ, θεωρείται πια από πολλούς κλασικό, ενώ η συνέχεια κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον για το έργο του.
Ο Νέβιλ έχει ταλέντο στη σκιαγράφηση καταραμένων ηρώων αλλά και στην αποτύπωση του νοσηρού κόσμου του εγκλήματος στη Βόρεια Ιρλανδία, ενώ έντονο είναι το πολιτικό στοιχείο στα περισσότερα βιβλία του και οι αναφορές στην ταραγμένη ιστορία της βόρειας Ιρλανδίας.
Φέτος ο Νέβιλ αποφασίζει να ενδυθεί μια άλλη περσόνα, τον Χέιλεν Μπεκ, και να μας μεταφέρει στην Αμερική, με το βιβλίο Εφιάλτης στην Αριζόνα. Η Όντρα Κίνεϊ ζει στη Νέα Υόρκη, είναι μια πρώην υπάλληλος γκαλερί και πρώην επίδοξη καλλιτέχνις, που υφίσταται ψυχολογική κακοποίηση από τον ευκατάστατο άντρα της. Έχοντας ξεπεράσει τα προβλήματα εθισμού που είχε κυρίως με το ποτό, παίρνει τα παιδιά της, τον Σον και τη Λουίζ, δέκα και έξι ετών, και μετακομίζει σε ένα μικρό σπίτι. Η πρόνοια όμως δεν την αφήνει σε ησυχία, έτσι μια μέρα, βάζει τα παιδιά και μερικά πράγματα στο αυτοκίνητο και ξεκινάει για το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Η Όντρα αποφεύγει τους μεγάλους δρόμους έτσι βρίσκεται να περνάει από ημιθανείς κωμοπόλεις της Αριζόνα, όταν κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι ένα περιπολικό την ακολουθεί. Ο σερίφης τη σταματάει λόγω υποτιθέμενης υπερφόρτωσης του αυτοκινήτου και προθυμοποιείται να πάρει μερικά πράγματα στο δικό του, αλλά καθώς ψάχνει το πορτμπαγκάζ, βρίσκει ένα σακουλάκι μαριχουάνα. Ο σερίφης Γουάιτσαϊντ συλλαμβάνει την Όντρα και ειδοποιεί τη βοηθό σερίφη Κόλινς να έρθει να πάρει τα παιδιά. Όταν όμως η Όντρα, στο κελί της πια, ρωτάει τον Γουάιτσαϊντ για τα παιδιά της, εκείνος της απαντάει ψύχραιμος: «Ποια παιδιά;». Και κάπως έτσι ξεκινάει ο αγώνας της Όντρα να αποδείξει στο FBI ότι είχε μαζί της τα παιδιά της, ότι δεν τους έκανε κακό, αλλά και η αγωνία της για την τύχη τους. Και ο μόνος που φαίνεται να την πιστεύει είναι ένας άγνωστός της άντρας, μέλος συμμορίας, ο Ντάνι Λι, του οποίου η ιστορία έχει ανατριχιαστικές ομοιότητες με της Όντρα.
Ο Νέβιλ στον Εφιάλτη παρουσιάζεται αρκετά διαφορετικός. Στα τελευταία του βιβλία είχαν αρχίσει να εμφανίζονται κάποιοι γυναικείοι χαρακτήρες σε σημαντικούς ρόλους κι εδώ εξελίσσει ακόμα περισσότερο αυτό το πείραμα, καθώς η κεντρική ηρωίδα του είναι γυναίκα. Το τοπίο επίσης είναι τελείως διαφορετικό απ’ ό, τι είχαμε συνηθίσει (λειτουργεί βέβαια όπως πάντα ενισχυτικά στην εφιαλτική ατμόσφαιρα του βιβλίου) – έχουμε να κάνουμε με παρηκμασμένη αμερικανική επαρχία, μια παρακμή κυρίως οικονομική, καθώς και αξιών, σκηνικό πολύ διαφορετικό από εκείνο του υποκόσμου του Μπέλφαστ. Υπάρχουν βέβαια γνώριμα στοιχεία της δουλειάς του, δεν λείπει δηλαδή ο διεφθαρμένος αστυνομικός (Γουάιτσαϊντ) και ο αμφιλεγόμενος καλός-κακός χαρακτήρας Ντάνι – θα λέγαμε ότι αυτοί οι χαρακτήρες είναι ειδικότητα του Νέβιλ. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου απομακρύνεται από τη θεματική των άλλων βιβλίων του ωστόσο οι έννοιες και τα σχήματα με τα οποία παίζει ο Νέβιλ είναι τα ίδια: απόγνωση, εκδίκηση, εξιλέωση και αγωνία, δράση, βία αντίστοιχα.
Όταν ο Νέβιλ επισκέφτηκε την Αθήνα πέρσι είπε ότι στο συγκεκριμένο βιβλίο επηρεάστηκε από τον ρόλο του ως πατέρα, για να φτιάξει μια ιστορία γύρω από τον χειρότερο εφιάλτη κάθε γονιού. Ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης Εφιάλτης στην Αριζόνα αποτυπώνει ακριβώς την ατμόσφαιρα του μυθιστορήματός του αλλά και τον τρόμο που κυριεύει έναν γονιό στη σκέψη και μόνο της ανείπωτης τραγωδίας της απώλειας του παιδιού του. Συνολικά, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα στροφή του Νέβιλ, μια δοκιμή που πετυχαίνει απόλυτα, ένα βιβλίο που εμπλουτίζει το συγγραφικό του έργο και ανοίγει τον ορίζοντά του προς ακόμα μία κατεύθυνση.
Kate Hamer
Η βρετανίδα συγγραφέας η πένα της οποίας αναβιώνει
την ατμόσφαιρα των παραμυθιών του Charles Perrault
Η Kate Hamer σπούδασε δημιουργική γραφή στο Aberystwyth University και παρακολούθησε το αντίστοιχο σεμινάριο του λογοτεχνικού πρακτορείου Curtis Brown. Τιμήθηκε με το βραβείο Rhys Davies για διήγημά της το 2011 το οποίο και μεταδόθηκε ραδιοφωνικά από το BBC Radio 4. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορες ανθολογίες, ενώ της έχει απονεμηθεί η λογοτεχνική υποτροφία της Ουαλίας. Έχει γράψει άρθρα και κριτικές για τις εφημερίδες The Independent, The Sunday Mail, The New York Times. Ζει στο Κάρντιφ με τα παιδιά και τον άντρα της. Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορεί επίσης και το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Το κορίτσι με το κόκκινο παλτό.
Περισσότερα για τη συγγραφέα θα βρείτε στον προσωπικό της ιστότοπο www.katehamer.co.uk και στον λογαριασμό της στο twitter https://twitter.com/kate_hamer
Δείτε το trailer του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=zuT8YiS8DkY
Μην το πεις πουθενά (κυκλοφορεί στις 18/10/2018 – πρωτότυπος τίτλος: The Doll Funeral)
μετάφραση: Στέλλα Κάσδαγλη
Η βρετανίδα συγγραφέας Kate Hamer επιστρέφει με ένα σκοτεινό παραμύθι για το τέλος της αθωότητας – και τον τρόπο που το παρελθόν μάς κρατά δέσμιούς του. Το νέο της μυθιστόρημα έχει εξαιρετική ατμόσφαιρα με έντονο το γοτθικό αλλά και το παραμυθιακό στοιχείο.
Στα δέκατα τρίτα της γενέθλια, η Ρούμπι, ένα κορίτσι που μπορεί και επικοινωνεί με τους νεκρούς, μαθαίνει πως είναι υιοθετημένη. Αυτή η ανακάλυψη την κάνει να αρχίσει να αντιστέκεται στον βάναυσο πατριό της, τον Μικ· το σκάει στο δάσος με σκοπό να βρει τη μητέρα της, αντ’ αυτού όμως καταλήγει να ζει με τρία παράξενα αδέλφια που ζουν στη βρόμικη, εντελώς παρατημένη έπαυλη των απόντων γονέων τους.
Η Kate Hamer αποδίδει εξαιρετικά τον παιδικό ψυχισμό με τη φωνή της πρωταγωνίστριας να ηχεί πραγματικά αληθινή και να παρασύρει τον αναγνώστη στο παράξενο σύμπαν της. Παράλληλα καταφέρνει να δημιουργήσει έναν μυστικιστικό κόσμο στον οποίο οι χαρακτήρες είναι στοιχειωμένοι από φαντάσματα του παρόντος αλλά και του παρελθόντος τους, από ζώντες και νεκρούς. Μια ιστορία για την αγάπη, την απώλεια, την οικογένεια και τη φιλία που σε αιχμαλωτίζει. Μια ελεγεία στον άρρηκτο δεσμό μητέρας-κόρης και μια υπενθύμιση για το πώς η φαντασία απελευθερώνει. Όπως αναφέρει η ίδια η συγγραφέας σε συνέντευξή της ξεκίνησε έχοντας στο μυαλό της μια πολύ δυνατή εικόνα ενός μικρού κοριτσιού να τρέχει σε έναν αφρόντιστο κήπο, να σηκώνει το κεφάλι του στον ουρανό και να τραγουδάει. Ήταν η Ρούμπι που μόλις είχε μάθει ένα συνταρακτικό νέο την ημέρα των δέκατων τρίτων γενεθλίων της. Η εικόνα αυτή ήταν καταλυτική για ολόκληρη την ιστορία, ενώ μία από τις κεντρικές ιδέες του μυθιστορήματος είναι το κατά πόσο μπορούμε να επιλέξουμε ποια είναι η πραγματική μας οικογένεια, άλλωστε «τα πραγματικά φαντάσματα είναι οικογένεια» (the real ghosts are family).
Απόσπασμα από το βιβλίο
Με λένε Ρούμπι. Ζω με την Μπάρμπαρα και τον Μικ. Δεν είναι οι πραγματικοί μου γονείς, μου λένε όμως τι να κάνω και τι να πω. Πρέπει να λέω πως τις μελανιές στα μπράτσα μου και το μαυρισμένο μάτι μου τα έπαθα πέφτοντας απ’ τη σκάλα.
Είναι, όμως, και πράγματα που δεν λέω. Δεν θα τους πω ότι θα ψάξω τους πραγματικούς μου γονείς. Δεν θα βγάλω άχνα για τον Σάντοου, που κάθεται στη σκάλα, ή την κυρία που είδα πηγαίνοντας για ύπνο. Είπα στον Μικ για τη γυναίκα με το ζωηρό κίτρινο φόρεμα που είδα κρεμασμένη απ’ τη ζώνη ασφαλείας της βαθιά μέσα στο δάσος πίσω από το σπίτι μας. Του είπα ότι είδα τον θάνατο να βγαίνει από μέσα της. Μου είπε πως θα με παρασημοφορήσει για τα ψέματά μου. Δεν έλεγα ψέματα.
Είμαι κυνηγός χαμένων ψυχών και θα βρω την πραγματική μου οικογένεια. Και δεν θα αφήσω τον Μικ να με σταματήσει.
Έγραψαν για το βιβλίο
«Μια στοιχειωμένη ιστορία για την αγάπη, την απώλεια, την οικογένεια και τη φιλία, ειπωμένη από την αέρινη Ρούμπι, μια έφηβη που κατοικεί τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Το μυθιστόρημα της Hamer για τα φαντάσματα που κουβαλούν οι ζωντανοί σε αιχμαλωτίζει και σε παρασύρει στον λυρικό του κόσμο».
Lisa Ballantyne, συγγραφέας
«Η έλξη της Hamer από τα όρια μεταξύ παιδικής ηλικίας και ενήλικης ζωής, λογικής και παραφροσύνης, κατ’ επιλογήν και βιολογικών οικογενειακών δεσμών αλλά και η εύστοχη κατανόηση της καθαρής, συχνά ενοχλητικής, λογικής της παιδικής ηθικής θυμίζουν τόσο Jeanette Winterson όσο και Ian McEwan… Ένα ελεγειακό και εμψυχωτικό μυθιστόρημα για τον άρρηκτο δεσμό μητέρας-κόρης και μια υπενθύμιση για το πώς η φαντασία απελευθερώνει».
Guardian
«Μια εντυπωσιακή αναδιήγηση της Ωραίας Κοιμωμένης. Οι προτάσεις της Kate Hamer θυμίζουν πορτρέτα μινιατούρες: ζωντανές συνθέσεις λέξεων που μοιάζουν να ξεπηδούν από το καπέλο ενός ταχυδακτυλουργού».
Sunday Telegraph
«Η Hamer γράφει με μεγάλη επιδεξιότητα και συναισθηματικό βάθος για τη σύγχυση της εφηβείας και της ταυτότητας, τον δεσμό μεταξύ μητέρας και κόρης και τη λυτρωτική δύναμη της αγάπης».
Observer
Η μεταφράστρια του βιβλίου Στέλλα Κάσδαγλη γράφει για τη συγγραφέα και το βιβλίο
Ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης στην κόψη του μαγικού ρεαλισμού και του ψυχολογικού θρίλερ.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, η 13χρονη Ρούμπι ζει με την Μπάρμπαρα και τον Μικ, που την κακομεταχειρίζεται. Όταν μαθαίνει ότι οι δυο τους δεν είναι οι πραγματικοί της γονείς, βάζει σκοπό της ζωής της να βρει την αληθινή της οικογένεια, ανάμεσα στους ζωντανούς περιθωριοποιημένους εφήβους που γνωρίζει στην περιπετειώδη περιπλάνησή της, αλλά και στους νεκρούς που έχει την ιδιότητα να αντιλαμβάνεται παντού τριγύρω της.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, η νεαρή, έγκυος, Άννα εξωθείται στο να παντρευτεί τον πατέρα του παιδιού της. Παρά τις καλές προθέσεις και τα όνειρά της, σύντομα καταρρέει κάτω από το βάρος μιας επιλόχειας ψύχωσης, ενός αυταρχικού συζύγου και της ευθύνης μιας ζωής που δεν είχε προλάβει να φανταστεί.
Η πραγματικότητα που θέλει να χτίσει η Άννα δεν είναι αυτή που είχε ονειρευτεί. Η πραγματικότητα που ελπίζει να ανακαλύψει η Ρούμπι δεν είναι εκείνη που τελικά συναντά. Όμως, γνωρίζοντας η δεύτερη την ιστορία της πρώτης −και, μαζί με αυτήν, και την ιστορία ολόκληρης της οικογένειάς της, μέσα από παλινδρομήσεις ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, το σύμπαν των ανθρώπων και το σύμπαν των ψυχών− καταφέρνει, μαζί με τον αναγνώστη, να συνειδητοποιήσει ότι η αγάπη και η χαρά της ζωής δεν έχουν ως προαπαιτούμενο την τελειότητα κανενός εμπλεκόμενου.
Μετά το Κορίτσι με το κόκκινο παλτό, που έκανε τεράστια, διεθνή, επιτυχία, η Kate Hamer επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα που δεν θα απογοητεύσει τους φαν της. Κινούμαστε ακόμα, κατά κύριο λόγο, στον χώρο των παραμυθιών: ένα πυκνό δάσος γεμάτο σύμβολα και αντιφάσεις, με έντονα στοιχεία ψυχολογίας και παραψυχολογίας και ξεκάθαρες αναφορές στις Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων − ένα ιδιαίτερο σύμπαν που συμπληρώνεται ιδανικά από τον πραγματισμό της αφήγησης της Άννας, ο οποίος δίνει στην πλοκή τον ιδανικό βαθμό στιβαρότητας για να φτάσει ως το τέλος.
Η απώλεια της παιδικής αθωότητας, τα όρια του φεμινισμού, οι οικογένειες που μας τυχαίνουν κι εκείνες που συνειδητά επιλέγουμε, η θολή −πολλές φορές− γραμμή ανάμεσα στην ψυχική ασθένεια και την ψυχική υγεία, οι αδιάρρηκτοι δεσμοί που συνδέουν μητέρες και κόρες στον χώρο και στον χρόνο, στις προσδοκίες και στις ενοχές, η δυνατότητα των ανθρώπων να συμφιλιωθούν με το φαντασιακό ή το αληθινό τους παρελθόν αποτελούν μερικά από τα θέματα που θίγει η Hamer, μέσα από μια πλοκή που δεν της λείπουν ούτε η ατμοσφαιρικότητα και το παράδοξο του μαγικού ρεαλισμού ούτε η ορμή και τα σκοτεινά στοιχεία ενός καθαρόαιμου ψυχολογικού θρίλερ.
Susanne Jansson
Η φωτογράφος με την κινηματογραφική γραφή
κάνει δυναμική είσοδο στον χώρο του αστυνομικού
Η Susanne Jansson γεννήθηκε το 1972 στη Σουηδία. Δούλεψε στον χώρο της διαφήμισης και στη συνέχεια σπούδασε φωτογραφία στη Νέα Υόρκη. Μετά την επιστροφή της στη χώρα της, σπούδασε δημοσιογραφία ενώ ταυτόχρονα δούλευε ως φωτογράφος. Τα τελευταία είκοσι χρόνια συνδυάζει φωτογραφία και δημοσιογραφία με έμφαση σε ρεπορτάζ για το σινεμά, το θέατρο και τη λογοτεχνία. Ζει με την οικογένειά της έξω από το Γκέτεμποργκ.
Ο βάλτος των χαμένων ψυχών (κυκλοφορεί στις 4/10/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Offermossen)
μετάφραση από τα σουηδικά: Γρηγόρης Κονδύλης
Μια ατμοσφαιρική ιστορία μυστηρίου που διερευνά τα σκοτεινά βάθη στα οποία οδηγεί τους ανθρώπους η θλίψη.
Στημένο σε έναν κόσμο που θυμίζει την καλτ σειρά «True Detective» και ειπωμένο με ένα αφηγηματικό ύφος που θυμίζει το Στο δάσος της Tana French και τα βιβλία του Johan Theorin, η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Susanne Jansson στον Βάλτο των χαμένων ψυχών υφαίνει μια ιστορία γι’ αυτά που λέμε στον εαυτό μας για να επιβιώσουμε, αλλά και γι’ αυτό που οδηγεί απλούς ανθρώπους στον φόνο.
Η Ναταλί πηγαίνει σε έναν βάλτο της επαρχιακής Σουηδίας για να κάνει επιτόπια έρευνα στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής στη βιολογία. Σύντομα όμως γίνεται φανερό ότι έχει βαθιά προσωπικούς λόγους που είναι εκεί: η Ναταλί μεγάλωσε στην περιοχή και έφυγε έπειτα από μια φρικτή οικογενειακή τραγωδία. Ο βάλτος την τρομάζει μα και την έλκει με μια αόρατη δύναμη, και τα όσα γνωρίζει για τα μυστικά του δεν περιορίζονται σε απλά επιστημονικά δεδομένα. Μια νύχτα, έπειτα από μια φθινοπωρινή καταιγίδα, βρίσκει στον βάλτο έναν άντρα αναίσθητο, με τις τσέπες του γεμάτες νομίσματα. Εκεί κοντά, ανακαλύπτει έναν πρόχειρο τάφο.
Σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι κάποιος δολοφόνος θάβει εκεί πτώματα για περισσότερο από μια δεκαετία. Η μικρή κοινότητα κλείνεται στον εαυτό της όσο οι άνθρωποι της αστυνομίας δίνουν μάχη να λύσουν μια σειρά από εγκλήματα που ξεπερνούν τη μικρή επαρχιακή τους εμπειρία.
Με καλογραμμένη και ρέουσα αφήγηση, καλοστημένη πλοκή με υπόνοιες μεταφυσικού τρόμου, εκπλήξεις αλλά και συγκίνηση, το πρώτο βιβλίο της Jansson αποτέλεσε ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία της έκθεσης βιβλίου του Λονδίνου το 2017, με πλήθος εκδοτών να δίνουν μάχη για να αγοράσουν τα δικαιώματα. Το βιβλίο μεταφράζεται ήδη και αναμένεται να κυκλοφορήσει σε περισσότερες από 25 χώρες.
Στη Γερμανία κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2018 γνωρίζοντας ιδιαίτερα θερμή αποδοχή από κοινό και κριτική, ενώ στη Μ. Βρετανία κυκλοφορεί στις 20/9/2018 με μια αποθεωτική φράση της Paula Hawkins (συγγραφέα του μπεστ σέλερ Το κορίτσι του τρένου) στο εξώφυλλο.
Έπεται και συνέχεια…
Διαβάστε ΕΔΩ περισσότερα για τα μουμιοποιημένα πτώματα των βάλτων, το πραγματικό γεγονός στο οποίο βασίζεται η σύλληψη της πλοκής.
Έγραψαν για το βιβλίο
«Μια ιστορία μυστηρίου που θα σας παγώσει ως το κόκαλο».
Paula Hawkins, συγγραφέας
«Ομίχλη, ημίφως και θρύλοι: η Jansson συνθέτει ένα ατμοσφαιρικό και μυστηριώδες πορτρέτο του βάλτου, ο οποίος μετατρέπεται σ’ έναν τόπο όπου συγκρούονται η ζωή με τον θάνατο, ένας προθάλαμος στο βασίλειο των νεκρών… Ένα από τα καλύτερα ντεμπούτα αυτής της χρονιάς».
Crimegarden – Σουηδία
«Αυτό που με συγκλόνισε ήταν η ατμόσφαιρα: μια μοναχική γυναίκα νοικιάζει το διαμέρισμά της στην πόλη και φεύγει για έναν ερημότοπο. […] Η Susanne Jansson χτίζει με μαεστρία μια κλιμακούμενη αβεβαιότητα. Υπάρχει κάτι το υπερφυσικό εκεί έξω, στους βάλτους; Ή μήπως κάποιος χρησιμοποιεί τους θρύλους για δικούς του σκοπούς; Μήπως η Ναταλί έχει περισσότερους λόγους που επισκέπτεται τους βάλτους από αυτούς
που αφήνει να αποκαλυφθούν; […] Ο βάλτος των χαμένων ψυχών είναι από τα καλύτερα και τα πιο ολοκληρωμένα συγγραφικά ντεμπούτα που έχω διαβάσει».
Dagens Nyheter – Σουηδία
«Το καλύτερο βιβλίο που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. […] Η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Susanne Jansson είναι ένα πραγματικό δώρο για όλους τους καθαρόαιμους λάτρεις του σασπένς. […] Ό,τι βρίσκεται θαμμένο στους βάλτους δεν αποσυντίθεται. Δεν βρίσκει ησυχία. Πώς όμως να ικανοποιήσεις την πείνα των νεκρών; Αναρωτιόμαστε γυρίζοντας πυρετωδώς τις σελίδες και στην πορεία γινόμαστε ειδικοί στους υγρότοπους. Και όταν πια έχουμε βυθιστεί αρκετά στο μυστήριο, βρίσκουμε εντέλει τις απαντήσεις».
M Magasin – Σουηδία
«Ο βάλτος των χαμένων ψυχών αποτελεί το συγγραφικό ντεμπούτο της Susanne Jansson και προσφέρει έναν καλοζυγιασμένο συνδυασμό τρόμου, αγωνίας, λαϊκών θρύλων και βιολογίας. […] Η συγγραφέας τα ενσωματώνει με μαεστρία στην ιστορία της δημιουργώντας μια υπαινικτική και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. Ο βάλτος των χαμένων ψυχών είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και ξεχωριστό συγγραφικό ντεμπούτο. Θέλουμε συνέχεια».
Johanas Deckarhorna (Blog) – Σουηδία
«Ο βάλτος των χαμένων ψυχών της Susanne Jansson με σαγήνευσε και με ενθουσίασε. Χάρη στο έντονο σασπένς δεν σήκωσα κεφάλι. Το περιβάλλον που περιγράφει η συγγραφέας είναι φανταστικό και η γλώσσα της δεν θα μπορούσε να είναι πιο όμορφη. […] Απλά έξοχο!»
Sr 3 Saarlandwelle – Γερμανία
Η Susanne Jansson γράφει για το βιβλίο της
Η ατμόσφαιρα ενός τόπου πάντα μου κέντριζε το ενδιαφέρον· το να νιώσω την ουσία ενός μέρους ή τις ιστορίες που εκτυλίχθηκαν κάποτε εκεί. Όταν αποφάσισα να γράψω για τα μυστικά ενός μυστηριώδους βάλτου, το μέρος το επινόησα. Το ονόμασα Mossmarken, το τοποθέτησα στα δάση της Σουηδίας της παιδικής μου ηλικίας και ύφανα μια ιστορία γύρω από τα μουμιοποιημένα πτώματα των βάλτων – δηλαδή τα πτώματα που βρέθηκαν θαμμένα σε τυρφώνες και βάλτους και διατηρήθηκαν στους αιώνες χάρη στο μοναδικό μικροκλίμα αυτών των υγροτόπων. Εικάζεται ότι τα πτώματα αυτά προέκυψαν από ανθρωποθυσίες στους θεούς την εποχή του Σιδήρου.
Κατά τη διάρκεια της συγγραφής επισκέφθηκα κάποιες φορές βάλτους. Απλώς κάθισα εκεί ή προσπάθησα να περπατήσω (πράγμα όχι ιδιαίτερα εύκολο), να ακούσω τους ήχους. Το μακρινό σπάσιμο ενός κλαδιού. Το πέταγμα μιας κουκουβάγιας. Βρέθηκα εκεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, το σούρουπο και την αυγή, μέχρι να με τυλίξει το σκοτάδι. Στ’ αλήθεια το ερωτεύτηκα το τοπίο. Η απεραντοσύνη, η ακινησία και το άχρονό του με έκαναν να δω μέσα μου, κάθε φορά όλο και πιο βαθιά. Δεν ήμουν απλώς μια συγγραφέας που πήγε στους βάλτους για έρευνα αλλά μια οντότητα, που άφηνα τον βάλτο να με κυριεύσει. Μέχρι που τελείωσα το βιβλίο δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ είχε εισδύσει ο βάλτος στην ιστορία, σε κάθε της πτυχή.
Οι άνθρωποι γύρω από το Mossmarken εδώ και χρόνια συνυπήρχαν με τη δοξασία που έλεγε ότι όποιοι θάβονταν στους βάλτους δεν διατηρούνταν μόνο σωματικά αλλά δεν έβρισκαν και γαλήνη. Κάποιοι μάλιστα έλεγαν ότι πεινούσαν για ζωντανούς. Πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια βρέθηκε εκεί ένα αρχαίο μουμιοποιημένο πτώμα από την αρχαιότητα και λίγο αργότερα μια έφηβη εξαφανίστηκε. Όταν η Ναταλί, μια νεαρή βιολόγος, επιστρέφει για να γράψει τη διδακτορική διατριβή της για τους υγροτόπους, σύντομα αντιλαμβανόμαστε ότι το πραγματικό της κίνητρο είναι πολύ πιο προσωπικό και όχι επιστημονικό.
Κι ύστερα αρχίζουν να εμφανίζονται πτώματα, πτώματα που δεν είναι από την αρχαιότητα.
Το τοπίο ενός βάλτου είναι κατά κάποιον τρόπο ασαφές και δύσκολο να οριστεί καθώς βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα σε στεριά και νερό. Έτσι, καθώς η οντότητα του βάλτου φαίνεται να δημιουργεί όλο και περισσότερο χώρο για την εαυτό της στην ιστορία, Ο βάλτος των χαμένων ψυχών, ένας τόπος απαγορευμένος, σε μεγάλο βαθμό κατέληξε να είναι μια ιστορία συνόρων. Ανάμεσα στη στεριά και στο νερό, στη ζωή και στον θάνατο, στις δεισιδαιμονίες και στην πραγματικότητα, στην επιστήμη και στον αποκρυφισμό. Ανάμεσα στην αθωότητα της παιδικής ηλικίας και στην κάποιες φορές επώδυνη αφύπνιση στον κόσμο των ενηλίκων.
Τι είναι όμως ένας απαγορευμένος τόπος; Προφανώς ο βάλτος όπου θα ήταν πολύ επικίνδυνο να διαμένει κανείς. Θα μπορούσε επίσης να είναι κάποιος σκοτεινός τόπος εντός μας, όπου βρίσκονται θαμμένες και πολύ καλά διατηρημένες μνήμες που μας στοιχειώνουν. Και κατά βάθος, ο απαγορευμένος τόπος ίσως είναι μια εσωτερική αλήθεια ασχημάτιστη και δυσνόητη, κρυμμένη από τον εξωτερικό περιχαρακωμένο κόσμο των σχημάτων. Μια άγνωστη περιοχή όπου είναι αναγκαίο να πάει ο καθένας μόνος του χωρίς χάρτη, πρόθυμος να αφήσει πίσω του τους πάντες και τα πάντα. Ένας χώρος υπόγειος, εσωτερικός ή αρχέγονος. Πριν την ατομικότητα, πριν τη σκέψη. Πριν το μικρό και το μεγάλο, το άσπρο και το μαύρο, το καλό και το κακό . Όπου τα πράγματα ούτε είναι ούτε δεν είναι. Μια παρουσία που αναδύεται από την απουσία της έννοιας. Ένα σιωπηλό μέρος όπου δεν μπορείς να γραπωθείς από τίποτα, όπου πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου και τον κόσμο σου για να βρεις το μυστικό τού ποιος πραγματικά είσαι.
Ή καλύτερα τι πραγματικά είσαι.
Και ίσως, απλώς ίσως, αποδειχτεί ότι η ουσία σου είναι αυτή η ανοιχτωσιά που παρακολουθεί σιωπηλά. Αχανής και ακίνητη σαν βάλτος το σούρουπο.
Susie Steiner
Η βρετανίδα βιρτουόζα της αστυνομικής γραφής
Στα χνάρια της Ρουθ Ρέντελ η Steiner συνεχίζει να αναπτύσσει τις πτυχές
της ευφυούς, ικανής και αφοσιωμένης ηρωίδας της
Η βρετανίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Susie Steiner (1971) αναμένεται να ξεσηκώσει μεγάλο κύμα ενθουσιασμού στο αναγνωστικό κοινό κατακτώντας περίοπτη θέση στο μυαλό και την καρδιά τους. Ξεκίνησε την καριέρα της ως ρεπόρτερ σε τοπικές εφημερίδες και στη συνέχεια εργάστηκε για τις εφημερίδες Evening Standard, Daily Telegraph και The Times. Από το 2001 και για έντεκα χρόνια εργάστηκε ως συντάκτρια στην εφημερίδα Guardian.
Το Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της που σκαρφάλωσε αμέσως στη λίστα των μπεστ σέλερ των Sunday Times και μέχρι σήμερα έχει πουλήσει περισσότερα από 200.000 αντίτυπα στη Μ. Βρετανία. Η Wall Street Journal κατέταξε το βιβλίο ανάμεσα στα δέκα καλύτερα βιβλία μυστηρίου της χρονιάς. Πρόκειται για ένα διαφορετικού είδους θρίλερ, που ξεπερνά τα στεγανά του είδους, καθώς εστιάζει στους ήρωες και στην εξέλιξή τους. Το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό το οφείλει εν μέρει σε ένα εμπόδιο. Η εκφυλιστική ασθένεια των ματιών της Steiner τη βοήθησε να στραφεί προς τον εσώτερο εαυτό της και να γράψει για όλα όσα ανακάλυψε εκεί. Η σταδιακή απώλεια όρασης συνοδεύτηκε με αύξηση της δημιουργικότητάς της, καθώς η όποια αναπηρία σύμφωνα με τα λεγόμενά της κάνει τον άνθρωπο λιγότερο παντοδύναμο, πιο εύθραυστο και καλώς εχόντων των πραγμάτων λιγότερο άτεγκτο απέναντι στην αδυναμία του άλλου. Tην ώθησε λοιπόν περισσότερο στο να βάζει τον εαυτό της στη θέση ενός άλλου, πράγμα απαραίτητο για τη διαδικασία του γραψίματος. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Είναι σαν να σκάβεις στις σκοτεινές γωνιές του εαυτού σου για να βρεις εμπειρίες που να συμπίπτουν με αυτές των ηρώων σου».
Εκτός από τους πολύ δυνατούς χαρακτήρες, όμως, η Steiner αγγίζει και την αντιθετική σχέση του φαίνεσθαι με το είναι. Σημαντικό ρόλο στην πλοκή παίζει αυτό το δίπολο και το πόσα κρύβονται πραγματικά πίσω από το γυαλιστερό περιτύλιγμα της ομορφιάς, της επαγγελματικής επιτυχίας ή μιας ζωής ανέγγιχτης από ελαττώματα και αδυναμίες.
Κάπως έτσι λοιπόν καταλήγουμε στην ανθρώπινη, γεμάτη αντιφάσεις και διλήμματα, ντετέκτιβ Μανόν Μπράντσο, την κεντρική ηρωίδα της Steiner, η οποία ήρθε για να παραμείνει.
Η Susie Steiner μένει στο Λονδίνο με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά και δουλεύει το τρίτο της βιβλίο με ηρωίδα την Μπράντσο.
Περισσότερα για τη συγγραφέα και τα βιβλία της (συνεντεύξεις, κριτικές, βίντεο) θα βρείτε στο προσωπικό της site: http://www.susiesteiner.co.uk/
O λογαριασμός της στο twitter: https://twitter.com/SusieSteiner
Άγνωστα πρόσωπα (κυκλοφορεί στις 22/11/2018 – πρωτότυπος τίτλος: Persons unknown)
μετάφραση: Ειρήνη Παϊδούση
Η Μάνον Μπράντσο, η πρωταγωνίστρια του Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου επιστρέφει.
Καθώς πέφτει το σούρουπο ένας νεαρός άντρας προχωράει τρεκλίζοντας σ’ ένα πάρκο, μακριά από το σπίτι του· τον έχουν μαχαιρώσει και αιμορραγεί. Πεθαίνει εκεί που πέφτει – στα χέρια μιας άγνωστης, με το όνομα μιας γυναίκας στα χείλη του καθώς ξεψυχά.
Η Μπράντσο αν και έγκυος δεν γίνεται να μην ενδιαφερθεί για την υπόθεση – αυτόν τον καιρό αναλαμβάνει μονάχα παλιές, ανεξιχνίαστες υποθέσεις, όμως ο άντρας πέθανε μόλις λίγα μέτρα από το αστυνομικό της τμήμα.
Με τρόμο ανακαλύπτει ότι τόσο το θύμα, όσο και ο κύριος ύποπτος είναι πιο στενά συνδεδεμένοι μαζί της απ’ όσο μπορούσε να φανταστεί. Και καθώς η αστυνομία την περικυκλώνει, αναγκάζεται να διανοηθεί το αδιανόητο.
Πόσο καλά γνωρίζει τους αγαπημένους της – και είναι ικανοί για φόνο;
«Το μυθιστόρημα υπερβαίνει τη δισδιάστατη αστυνομική λογοτεχνία εστιάζοντας στις μικρολεπτομέρειες που ζωντανεύουν τους χαρακτήρες» έγραψε η Guardian που το συμπεριέλαβε μάλιστα και στη λίστα με τα καλύτερα αστυνομικά και θρίλερ του 2017.
Έγραψαν για τη σειρά και για τη συγγραφέα
«Μια απολαυστική πρωταγωνίστρια που της αξίζει μια θέση πλάι σε άλλους αγαπημένους ντετέκτιβ της λογοτεχνίας».
Kirkus
«Αστυνομικό που ασχολείται τόσο με τα μυστήρια της ανθρώπινης ψυχής όσο και με το ποιος μαχαίρωσε έναν τραπεζίτη στο πάρκο. Γοητευτική γραφή, συμπαθητικοί χαρακτήρες, αναδεικνύει τις χαρές της ζωής με τη διαύγεια αυτού που γνωρίζει τους κινδύνους της».
Wall Street Journal
«Εντυπωσιακά σύγχρονο… Είναι αναζωογονητικό να βλέπεις μια ντετέκτιβ να παλεύει με διλήμματα της πραγματικής ζωής, χωρίς αυτό να στέκεται εμπόδιο στην έξυπνη και πρωτότυπη υπόθεση. Μια σειρά βιβλίων που αξίζει την προσοχή από μία συγγραφέα που εμπνέει σιγουριά και συνθέτει ακόμα και τους δευτερεύοντες ήρωες με φροντίδα και αγάπη».
Sunday Times – ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΑ
«Ένας έξυπνος και διασκεδαστικός αναστοχασμός της μητρότητας».
New York Times
«Η Steiner έχει ένα περίεργο, υποβλητικό στιλ γραφής που συχνά είναι πολύ διασκεδαστικό και τα μυθιστορήματά της είναι εξαιρετικά απολαυστικά και γεμάτα από αξιοσημείωτους, πολύπλευρους χαρακτήρες».
Sunday Express
«Η Μπράντσο είναι μια ελκυστική ηρωίδα, γεμάτη ανασφάλειες και αντιφάσεις, το καυστικό πνεύμα της οποίας όμως φωτοβολεί μέσα στη σκοτεινή έρευνα για τον φόνο».
Daily Mail
«Είναι ακόμα καλύτερο από το Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Είναι ΑΨΟΓΟ. Είναι το καλύτερο που έχω διαβάσει εδώ και μήνες. Με κατανόηση για τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, για την αγάπη και την έλλειψή της, για τη ΖΩΗ… και για το γράψιμο!»
India Knight, συγγραφέας
«Στιλάτο, λογοτεχνία στα καλύτερά της».
Peter James, συγγραφέας
Η συγγραφέας μιλάει για τις συγγραφικές προθέσεις και πεποιθήσεις της, για όσα την κινητοποιούν και πολλά ακόμα, απευθυνόμενη στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Μέρος της αποστολής μου στο βιβλίο Άγνωστα πρόσωπα ήταν να οδηγήσω τη συναισθηματική ευαισθησία της Μανόν Μπράντσο σε νέα μονοπάτια. Σε αυτό το μυθιστόρημα, η Μανόν δεν βγαίνει πια με άτομα που γνωρίζει στο Διαδίκτυο (όπως έκανε στο Αγνοούμενη μέχρι αποδείξεως του εναντίου)· υπό αυτή την έννοια επομένως είναι λιγότερο εκτεθειμένη σε εβδομαδιαίες απογοητεύσεις. Είναι λιγότερο ανήσυχη και η ανατροφή των παιδιών της της προσφέρει μια πιο σταθερή, λιγότερο μοναχική ζωή.
Από την άλλη, όταν μεγαλώνουμε παιδιά, είμαστε εντελώς ευάλωτοι, αφού αν συμβεί οτιδήποτε σε αυτά τα παιδιά, ανατρέπεται όλη μας η ζωή. Τα παιδιά συνεπάγονται βαθύ άγχος. Έτσι η Μανόν είναι και πάλι ευάλωτη, επειδή αγαπάει τον Φλάι, τον θετό της γιο, και περιμένει παιδί. Και μπορεί να είναι καλά μόνο αν είναι όλοι τους καλά.
Η ευάλωτη κατάσταση της μητρότητας είναι το συναισθηματικό τοπίο, υπάρχει όμως και ένα πολιτικό τοπίο στο βιβλίο Άγνωστα πρόσωπα. Είναι ο σκιώδης κόσμος των ανώτερων χρηματοπιστωτικών αγορών, της διεθνούς φοροδιαφυγής, των εικονικών εταιρειών, του τρόπου που μεταφέρεται μυστικά το χρήμα μέσω ατόμων με μεγάλη περιουσία.
Ο Τζον-Όλιβερ Ρος είναι ένας διαχειριστής περιουσίας για δισεκατομμυριούχους που επιθυμούν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε μια ασφαλή, αναπτυσσόμενη οικονομία όπως για παράδειγμα το Λονδίνο. Οι δισεκατομμυριούχοι αυτοί, συχνά Κινέζοι ή Ρώσοι, αγοράζουν ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο που μένουν ακατοίκητα, έτσι πολυτελή οικοδομήματα κατά μήκος του Τάμεση δίνουν την εντύπωση κατοικιών φάντασμα. Στήνουν εικονικές εταιρίες που δεν μπορούν να εντοπιστούν σε φοροπαραδείσους όπως τα νησιά Κέιμαν ή τα Τερκς και Κέικος. Στα πρόσφατα Panama Papers διέρρευσε μια λίστα πελατών της νομικής εταιρείας Mossack Fonseca που βρίσκονταν στην καρδιά της παγκόσμιας βιομηχανίας των offshore.
Οι πλούσιοι είναι πλουσιότεροι από κάθε άλλη φορά, οι φτωχοί αγωνίζονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι οχτώ πλουσιότεροι δισεκατομμυριούχοι του κόσμου ελέγχουν μεταξύ τους πλούτο ίσο με εκείνον του φτωχότερου μισού του πληθυσμού του πλανήτη. Σύμφωνα με την Oxfam [διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση] περίπου 82 τοις εκατό από το χρήμα που παράχθηκε την περασμένη χρονιά πήγε στο πλουσιότερο 1 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ το φτωχότερο μισό δεν είδε κανένα απολύτως κέρδος. Η αναφορά της έδειξε ότι 62 υπερ-πλούσιοι άνθρωποι κατέχουν τον ίδιο πλούτο με 3,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Δεν υπάρχει διάχυση του πλούτου προς τα κάτω. Εκτιμάται ότι οι υπερ-πλούσιοι ανά τον κόσμο έχουν κρύψει συνολικά 7,6 τρισεκατομμύρια δολάρια σε υπεράκτιους λογαριασμούς. «Εάν πληρώνονταν φόροι για το εισόδημα που παράγει αυτός ο πλούτος, οι κυβερνήσεις θα είχαν στη διάθεσή τους επιπλέον 190 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο» λέει ο ΔΣ της Oxfam, Μαρκ Γκόλντρινγκ.
Παρότι κανείς δεν θέλει να διαβάσει μια αριστερίστικη διατριβή για τη φτώχεια και την αδικία, πιστεύω ότι είναι οπωσδήποτε δουλειά της αστυνομικής λογοτεχνίας να αμφισβητήσει την ισχύουσα κατάσταση. Ζούμε σε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πολιτικό κλίμα όπου ο εθνικισμός αποτελεί δύναμη στην κάλπη και οι μετριοπαθείς πολιτικοί βρίσκονται υπό απειλή. Η προκατάληψη και η πολιτική διαφθορά που ανάγκασαν τους Εβραίους παππούδες μου να φύγουν από την Ευρώπη το 1940 δείχνει να έχει αναζωπυρωθεί.
Ελπίζω ότι τα πολιτικά θέματα στο μυθιστόρημα αυτό, στα οποία επίσης περιλαμβάνεται επίσης η φυλετική ανισότητα στο ποινικό σύστημα, δεν το κάνουν λιγότερο απολαυστικό. Πρωταρχική αποστολή του βιβλίου Άγνωστα πρόσωπα είναι να ψυχαγωγήσει, επομένως είναι σημαντικό να μην πέσει στην παγίδα της στράτευσης. Τα μυθιστορήματα όμως οφείλουν και να αναδύονται από το πάθος, και αυτές είναι αδικίες με τις οποίες εγώ παθιάζομαι.
Μερικοί αναγνώστες πιστεύουν πως στα μυθιστορήματά μου υπάρχουν πάρα πολλά μωρά, αλλά όχι αρκετό αίμα. Διαφωνώ. Το προσωπικό στοιχείο στα μυθιστορήματά μου δεν είναι δευτερεύον σε σχέση με το πολιτικό ή σε σχέση με την αστυνομική πλοκή. Είναι και αυτή μια φεμινιστική δήλωση: ο κόσμος των «οικιακών», βάρος που συχνά επωμίζονται οι γυναίκες, δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας έναντι των ενδιαφερόντων των αντρών. Και ναι, ναι, ξέρω ότι τα «οικιακά» δεν είναι αποκλειστικά τομέας των γυναικών, στην πραγματικότητα όμως η φροντίδα των παιδιών ανήκει κατά συντριπτική πλειοψηφία σ’ εκείνες.
Αυτό που μας απασχολεί όλους είναι οι σχέσεις μας: οι γάμοι μας, η ευημερία των παιδιών μας, η υγεία και η ευτυχία των οικογενειών μας. Ενώ φροντίζουμε όμως καθημερινά για όλα αυτά, αναπνέουμε τον αέρα του πολιτικού τοπίου, που τόσο συχνά ρυπαίνεται από ρατσιστικά και υπερεθνικιστικά σχόλια. Για να είναι ένα μυθιστόρημα αληθινό – να είναι μια «πλαστή αλήθεια» όπως το έθεσε ο συγγραφέας Μπέρναρντ ΜακΛάβερτι–, τα στοιχεία αυτά πρέπει να συνυπάρξουν στον κόσμο της μυθοπλασίας. Τα προσωπικά και πολιτικά στοιχεία πρέπει να αλληλεπικαλυφθούν, αδιαχώριστα όσο και οι δύο πλευρές ενός φύλλου χαρτιού. Αν η καρδιά σας χτυπήσει πιο γρήγορα από φόβο για την ασφάλεια του Φλάι, του θετού γιου της Μανόν, τότε έχω προχωρήσει λίγο στην προσπάθειά μου να το καταφέρω.
Ελπίζω οι Έλληνες αναγνώστες να απολαύσουν τα Άγνωστα πρόσωπα. Είναι πραγματική τιμή για μένα η έκδοση των έργων μου στην Ελλάδα.
Susie Steiner
Tana French
Ένα αυθεντικό ταλέντο από την Ιρλανδία
Η Tana French γεννήθηκε στο Βερμόντ, όμως πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην Ιρλανδία, τις ΗΠΑ, την Ιταλία και το Μαλάουι. Σπούδασε υποκριτική στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου και εργάστηκε στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Για τα αστυνομικά της μυθιστορήματα που γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο έχει τιμηθεί με τα βραβεία Edgar, Anthony, Macavity, Barry και ICVA Clarion. Ζει στο Δουβλίνο με τον σύζυγο και την κόρη της.
Στα βιβλία της Tana French το βασικό ερώτημα στην πραγματικότητα δεν είναι «Ποιος είναι ο δολοφόνος;», αλλά «Ποιος είναι ο ντετέκτιβ;» και, όπως έχει επισημάνει και η κριτική, δεν ξεχωρίζουν μόνο λόγω της πλοκής ή της λύσης μυστηρίου, αλλά χάρη στην αφηγηματική δεινότητα της συγγραφέα και την εξαιρετική σκιαγράφηση των χαρακτήρων.
Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της: Ο Τόπος των Πιστών και Ο Τόπος των Μυστικών.
Περισσότερα για τη συγγραφέα θα βρείτε στον προσωπικό της ιστότοπο www.tanafrench.com και στη σελίδα της στο facebook: www.facebook.com/TanaFrench/
Στο δάσος (κυκλοφορεί στις 20/9/2018 – πρωτότυπος τίτλος: In the Woods)
μετάφραση: Ειρήνη Παϊδούση
Ένας φόνος πυροδοτεί μνήμες του παρελθόντος. Οι χιλιάδες φωνές του δάσους ψιθυρίζουν αλήθειες που κανείς δεν θέλει να πιστέψει.
Ένα μυθιστόρημα πρώτης γραμμής για τους μπάτσους, τους φόνους, τη μνήμη, τις σχέσεις και τη σύγχρονη Ιρλανδία, ευφυές και καλογραμμένο τόσο, που δύσκολα θα μάντευε κανείς ότι πρόκειται για το πρώτο της βιβλίο. Κι όμως.
Το Στο δάσος δεν είναι μόνο ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα αστυνομικής έρευνας ή κατά το κοινώς λεγόμενο police procedural novel. Το συγγραφικό ντεμπούτο της Tana French, που έχει πουλήσει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αντίτυπα, προσφέρει στον αναγνώστη μια ματιά στα μύχια της ανθρώπινης ψυχής και μια ζοφερή αντανάκλαση του κακού που κάποιες φορές απέχει μόλις μια ανάσα. Το 2008, έναν χρόνο μόλις μετά την έκδοσή του, τιμήθηκε με σημαντικά βραβεία της αστυνομικής λογοτεχνίας και συγκεκριμένα με τα: Βραβεία Anthony, Macavity, Barry και Edgar για το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα.
Ο Ρομπ Ράιαν, νεοφώτιστος ντετέκτιβ στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου, βγάζει το ψωμί του λύνοντας μυστήρια. Όμως μόνο μια χούφτα άνθρωποι γνωρίζουν ότι πριν από είκοσι χρόνια ο Ράιαν βρισκόταν στην καρδιά μιας από τις πιο προκλητικά ανεξιχνίαστες υποθέσεις στα πρόσφατα χρονικά του ιρλανδικού εγκλήματος. Σε ηλικία δώδεκα ετών, γνωστός τότε ως Άνταμ Ράιαν, εκείνος και δυο φίλοι του περιπλανιούνταν στο δάσος κοντά στη γενέτειρά τους, το Νοκναρί. Ώρες μετά τη δήλωση εξαφάνισής τους, ο Άνταμ βρέθηκε άθικτος με τα παπούτσια του όμως μουσκεμένα από αίμα και τόσο βαθιά συγκλονισμένος, που δεν ήταν δυνατόν να ανακαλέσει στη μνήμη του το παραμικρό για το τι συνέβη. Τα άλλα δύο παιδιά δεν βρέθηκαν ποτέ.
Ο Ράιαν πέρασε είκοσι χρόνια προσπαθώντας να θάψει το παρελθόν του, αν όμως η δουλειά του του έμαθε κάτι είναι πως κάποια μυστικά αρνούνται να μείνουν θαμμένα. Οι καλά κρυμμένες αγωνίες του αναδύονται απότομα στην επιφάνεια, όταν το κακοποιημένο σώμα της δωδεκάχρονης Κέιτι Ντέβλιν ανακαλύπτεται στο ίδιο δάσος όπου ο Ράιαν έχασε τους φίλους και την αθωότητά του. Όταν η συνεργάτιδα του Ράιαν Κάσι Μάντοξ προθυμοποιείται να αναλάβουν εκείνοι την υπόθεση, ο Ράιαν ξεκινάει μια επικίνδυνη οδύσσεια μέσα στις καταπιεσμένες μνήμες και τον τρόμο. Παράλληλα, καθώς εκείνος και η Κάσι μοιάζουν να είναι η μοναδική ελπίδα ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον φόνο της Κέιτι, o Ράιαν ελπίζει ότι ίσως επιτέλους βρει το κλειδί που θα ξεκλειδώσει το δικό του παλιό μυστήριο. Ενώ ερευνούν την παράξενη εσωστρεφή οικογένεια του θύματος και τις πολιτικές ίντριγκες που περιβάλλουν ένα τοπικό σχέδιο για την κατασκευή αυτοκινητόδρομου, ο Ρομπ και η Κάσι βρίσκουν κάποια πολλά υποσχόμενα στοιχεία για τον φόνο της Ντέβλιν. Όμως καθώς η έρευνα φέρνει επίσης τον Ρομπ πιο κοντά στην ανάσταση των δικών του προσωπικών φαντασμάτων, βλέπει την ευκαιρία να πετύχει μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια να γίνεται καπνός μέσα στη σύγχυση. Στην προσπάθειά του να ανακτήσει αυτό που του στέρησαν πριν από χρόνια, ο Ρομπ ρισκάρει να χάσει ό,τι του έδινε ως τότε αξία: την επαγγελματική του υπόληψη, τις πιο κοντινές του φιλίες και την πνευματική του σταθερότητα.
Η Tana French, μια συγγραφέας στα πρώτα της βήματα που γράφει ήδη σαν βετεράνος, στελεχώνει το ψυχολογικό αυτό θρίλερ με επιδέξια σχεδιασμένους, αλησμόνητους χαρακτήρες· από την Κάσι, την πανέξυπνη συνεργάτιδα του Ρομπ που μαγνητίζει, ως τους υπερπροστατευτικούς και παρεμβατικούς γονείς της Κέιτι, αλλά και τον παθιασμένο νεαρό αρχαιολόγο που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να θάβει αλήθειες. Βέβαια στο επίκεντρο βρίσκεται πάντα ο Ρομπ Ράιαν αυτοπροσώπως, αποτελεσματικά έξυπνος, φαινομενικά εξωστρεφής και σίγουρος για τον εαυτό του, αλλά πολύ πιο βαθιά πληγωμένος και ατελής απ’ όσο αποκαλύπτουν τα φαινόμενα.
Δείτε το trailer του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=3yzMO7spi1E
«Σπαρακτικό, ευφυές, πλησιάζει την τελειότητα. Το καλύτερο θρίλερ που διάβασα εδώ και καιρό».
Sophie Hannah, συγγραφέας
«Υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όποιον εκτιμά την ιδιοφυή πλοκή και το αδάμαστο συγγραφικό ταλέντο».
New York Times
«Η πιο ενδιαφέρουσα, η πιο σημαντική συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας των τελευταίων χρόνων».
Washington Post
«Εκπληκτικό ντεμπούτο. Οι διεισδυτικές ματιές στο μαρτύριο του βασανισμένου αστυνομικού συνδυάζονται αριστοτεχνικά με την απειλητική ατμόσφαιρα που περιβάλλει το θανάσιμο δάσος».
Times
«Πίσω από τις λυρικές περιγραφές καυτών καλοκαιρινών ημερών και χαρούμενων παιδικών αναμνήσεων σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας καραδοκεί ένα ανατριχιαστικό ψυχολογικό θρίλερ. Ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις».
Choice
«Eξαιρετική συγγραφέας. Αφήνει να πλανιέται γύρω από το δάσος μια υποβόσκουσα απειλή, ενώ ταυτόχρονα το καυστικό χιούμορ με το οποίο οπλίζει τον Ράιαν και τη συνεργάτιδά του την Κάσι δεν επιτρέπει στην ατμόσφαιρα να γίνει αποπνικτική».
London Paper
Πώς ένα δάσος οδήγησε την Tana French να καταπιαστεί με τη συγγραφή
«Από τότε που ήμουν παιδί με γοήτευαν τα μυστήρια κάθε είδους: πραγματικά, φανταστικά, λυμένα ή άλυτα. Πιστεύω ότι έτσι είναι οι περισσότεροι. Είναι ένα από τα πράγματα που μας κάνει ανθρώπους. Μας γοητεύει όχι μόνο η λύση (αλλιώς θα διαβάζαμε το πρώτο κεφάλαιο των βιβλίων μυστηρίου και μετά θα πηγαίναμε απευθείας στο τέλος) αλλά και η διαδικασία επίλυσης, το μυστήριο αυτό καθαυτό. Πάντοτε ψάχνω για ένα πιθανό μυστήριο σε καθετί. Αφού κατέληξα να γράφω, ήταν σίγουρο πως θα έγραφα αστυνομική λογοτεχνία.
Το 2002, τότε που ήμουν ηθοποιός, είχα λίγες εβδομάδες κενό ανάμεσα στις παραστάσεις κι έπιασα δουλειά σε μια αρχαιολογική ανασκαφή. Η ανασκαφή ήταν κοντά σε ένα δάσος, κι έτσι μια μέρα σκέφτηκα: «Εξαιρετικό μέρος για να παίζουν παιδιά». Όμως, καθώς πάντοτε ψάχνω για ένα πιθανό μυστήριο, αντί να σταματήσω εκεί, σκέφτηκα «Κι αν πήγαιναν να παίξουν εκεί τρία παιδιά κι επέστρεφε μόνο το ένα και δεν θυμόταν τίποτα για το τι συνέβη στα άλλα δύο; Τι θα συνέβαινε μέσα του καθώς θα μεγάλωνε γνωρίζοντας ότι η λύση του μυστηρίου βρίσκεται εκεί, αλλά δεν μπορεί να τη βρει; Κι αν γινόταν ντετέκτιβ και μια υπόθεση φόνου τον έκανε να επιστρέψει σε αυτό το δάσος;»
Σημείωσα την ιδέα σε ένα κομμάτι χαρτί, έφυγα για την επόμενη παράσταση και το ξέχασα εντελώς. Έναν χρόνο αργότερα καθώς μετακόμιζα σε άλλο σπίτι, βρήκα το χαρτί (λεκιασμένο από καφέ, κάτω από μια στοίβα παλιούς λογαριασμούς τηλεφώνου) και πραγματικά ήθελα να μάθω πώς θα συνέχιζε η ιστορία. Προφανώς δεν θα την έγραφε κανένας άλλος, επομένως ο μόνος τρόπος να μάθω το τέλος ήταν να τη γράψω μόνη μου. Ήμουν σχεδόν σίγουρη πως δεν θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο −δεν το είχα επιχειρήσει ποτέ ξανά−, όμως σκέφτηκα ότι θα μπορούσα ίσως να γράψω μια σκηνή, κι ύστερα κι άλλη μία, και τότε εντελώς ξαφνικά είχα ένα ολόκληρο κεφάλαιο… Και να μαστε τώρα εδώ.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
