***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Η γη τρέχει πιο γρήγορα, Παναγιώτης Τσίτος, Εκδόσεις Βακχικόν
Το υπαρξιακό κενό και η ανάγκη να εξοικειωθεί μαζί του ο άνθρωπος, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει την υπαρκτική του ταυτότητα γνωρίζοντας, ταυτόχρονα, τα συναισθήματα που μπορεί να φέρει μαζί του είναι το βασικό θέμα με το οποίο καταπιάνεται στη νουβέλα που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, ο Παναγιώτης Τσίτος.
Και ο τρόπος που θα το χειριστεί θα είναι ανάλογος με την ηλικία στην οποία βρίσκεται. Ένας νέος άνθρωπος φαίνεται ότι θα πρέπει πρώτα να βάλει σε τάξη την εσωτερική του αταξία και μετά να βρει θέση ανάμεσα στον κόσμο που τον περιβάλλει.
«…Δεν ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Ήταν από αυτές που όλος ο κόσμος, σχεδόν συνωμοτικά, παίρνει ανάποδες στροφές με πρώτους εμάς τους ίδιους. Κάτι τέτοιες μέρες απόλυτης εντροπίας και σύγχυσης, έχει κανείς την ευκαιρία να δει τον κόσμο του, όχι όπως πιστεύει ότι είναι, αλλά όπως είναι, ίσως, πραγματικά, καθώς στέκεται και παρατηρεί την απόλυτη αταξία που υπάρχει γύρω του και στο ίδιο το κεφάλι του…»
Ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος, θα πρέπει να «δει» το παρελθόν του. Να αφουγκραστεί τους ήχους των αναμνήσεών του, ώστε να βρει ανάμεσά τους ό,τι σαθρό υπάρχει και να το γκρεμίσει, επαναπροσδιορίζοντας τα δεδομένα για να μπορέσει να συνεχίσει.
Φαίνεται, ωστόσο, ότι, τις περισσότερες φορές, η φυγή είναι απαραίτητη για τη δημιουργία μιας νέας ταυτότητας. Η φυγή ως αφετηρία ομφαλοσκόπησης και προσωπικής καταγραφής μιας σειράς αξιακών μέτρων που θα ορίσουν εκ νέου την υπαρκτική του φύση.
Ο κεντρικός ήρωας της ιστορίας είναι ένα νεαρό παιδί με το όνομα Μ. Είναι αυτό το όνομα του ή προέκυψε ύστερα από αλυσιδωτές εκρήξεις στο μυαλό του δημιουργώντας του έτσι ένα υπαρξιακό κενό; Παρά την αναπάντεχη προαγωγή του στην τράπεζα την οποία εργάζεται, ο ίδιος δε νιώθει ότι μπορεί να συνεχίσει. Νιώθει ότι του λείπουν κομμάτια του παζλ που ολοκληρώνει τον εαυτό του, και το κενό είναι τεράστιο. Δεν ξέρει ούτε αν θέλει κάτι συγκεκριμένο. Είναι, άραγε, ο ίδιος τόσο κενός ή μήπως όλοι οι άλλοι γύρω του τον παρασύρουν αργά και βασανιστικά στο χαοτικό κενό που έχουν δημιουργήσει κυρίως για τους εαυτούς τους;
Ο Μ. θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στο άγνωστο ψάχνοντας να βρει τους πυλώνες πάνω στους οποίους θα στηρίξει την ύπαρξη του. Θέλει να δώσει στην ζωή του μία λάμψη τόσο δυνατή που όμοια της να μην έχει υπάρξει ποτέ και ας κρατήσει λίγο. Και όχι να σιγοκαίει αργά σαν ένα κερί προσπαθώντας έτσι απλά να εξοικονομήσει περισσότερο χρόνο.
Το ταξίδι του θα ξεκινήσει με τον Μ. να είναι έρμαιο των σκέψεων και των συναισθημάτων του, να βρίσκεται ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό, ίσως και στο υπερφυσικό. Οι άνθρωποι και τα μέρη που θα γνωρίσει θα τον βοηθήσουν στο κτίσιμο αυτής της νέας ταυτότητας με αποκορύφωμα τον έρωτα. Αυτός θα του δώσει το νέο του όνομα. Ένας έρωτας που θα επιδράσει πάνω του έντονα και βίαια. Αρπακτικά. Πόσο έτοιμος είναι όμως ο ίδιος για όλο αυτό; Έχει συμφιλιωθεί με τον εαυτό του; Έχει βρει τις απαντήσεις των ερωτημάτων του;
Το εσωτερικό χάος μιας ψυχής, η φυγή ως μέσο δημιουργίας νέας ταυτότητας, το υπαρξιακό κενό, η εσωτερική εξέγερση που οδηγεί στην αυτογνωσία και τη δημιουργία ενός νέου ανθρώπου είναι τα θέματα που καταπιάνεται ο συγγραφέας στο έργο του. Η πορεία από την εσωτερική αταξία στην αυτεπίγνωση. Το ονειρικό στοιχείο, ωστόσο, αποδεικνύει ότι ο Μ. βιώνει διαφορετικά την πραγματικότητα του. Ο ρεαλισμός και το υπερβατικό, ο επαναπροσδιορισμός της ύπαρξης, η αληθινή ελευθερία, ο έρωτας και τα αποτελέσματα που επιφέρει στην ζωή του ήρωα και όχι μόνο, η κοινότοπη καθημερινότητα, η αφύπνιση.
Μια ασυνήθιστη νουβέλα, που θα δώσει τη δυνατότητα στη φαντασία του αναγνώστη να φτάσει ελεύθερη στις δικές του απαντήσεις, ρίχνοντας φως στα προσωπικά του ερωτήματα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
