***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Η νόθα, Αμαλία Τάσση-Λαντζοπούλου, Εκδόσεις Βακχικόν
Τον βίο και την πολιτεία της Αλεξάνδρας, ενός κοριτσιού χωρίς πατέρα που μεγαλώνει σε ένα ορφανοτροφείο της Τήνου μας παραδίδει η Αμαλία Τάσση-Λαντζοπούλου στο μυθιστόρημά της με τίτλο «Η νόθα». Πρόκειται για ένα βιβλίο τρυφερό και αισιόδοξο που διαβάζεται ευχάριστα και αφήνει τον αναγνώστη με καλή διάθεση όταν θα γυρίσει την τελευταία σελίδα του.
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι τη δεκαετία του 1950 ήταν πολύ δύσκολο να μεγαλώσει κανείς ένα νόθο παιδί, αγνώστου πατρός, ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου οι κοινωνικές προκαταλήψεις και ο συντηρητισμός ήταν συνηθισμένα φαινόμενα. Για αυτόν τον λόγο η Φανή, η οποία μεγαλώνει ένα κορίτσι δίχως πατέρα σε ένα χωριό των Ιωναννίνων, θα επιλέξει να το παραδώσει σε ένα ορφανοτροφείο, προκειμένου να μορφωθεί και να μεγαλώσει μακριά από τα κακεντρεχή σχόλια για την ταυτότητά του, σχόλια που ακούει στο χωριό σε καθημερινή βάση. Έτσι, η Φανή κάνει τη θυσία να αποχωριστεί από το παιδί της, όταν αυτό διανύει την τρυφερή ηλικία της πρώτης σχολικής του ηλικίας και να τα αφήσει σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων στην Τήνο για να το μεγαλώσουν και να τελειώσει το σχολείο.
Εκεί, αντίθετα απ’ ότι θα περίμενε ίσως κανείς, η Αλεξάνδρα δεν μεγαλώνει σε άσχημες συνθήκες ή σε συνθήκες παραμέλησης. Απεναντίας, η εικόνα του ορφανοτροφείου όπως μας την παρουσιάζει τουλάχιστον η συγγραφέας στο βιβλίο είναι καθ’ όλα θετική. Η Αλεξάνδρα θα αποκτήσει δύο καρδιακές φίλες, τη Δήμητρα και τη Χριστίνα, μαζί με τις οποίες θα μεγαλώσει. Άριστη στο σχολείο, θα ονειρευτεί να γίνει και η ίδια δασκάλα και θα καταφέρει τελικά να σπουδάσει και να πραγματοποιήσει το όνειρό της. Τη μητέρα της, όπως όλα τα παιδιά που εγκαταλείπονται από τους γονείς τους σε τρυφερή ηλικία, θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια προκειμένου να τη συγχωρέσει, κάποια στιγμή όμως θα κατανοήσει τα κίνητρα της μητέρας της και το καλό που προέκυψε τελικά από την επιλογή αυτή της μητέρας της.
Η Αλεξάνδρα όμως, μεγαλωμένη στο περιβάλλον του ιδρύματος, δίχως να αποτελεί μέλος μιας κανονικής οικογένειας, θα αναπτύξει μία φοβία σχετικά με τον δικό της ρόλο στον γάμο. Ο έρωτας θα την επισκεφθεί σε σχετικά μεγάλη ηλικία, θα δυσκολευτεί όμως να νιώσει έτοιμη για να κάνει το μεγάλο βήμα και να αδράξει την ευτυχία που επιτέλους της χαμογελά.
Το μυθιστόρημα παρακολουθεί όλη τη ζωή της Αλεξάνδρας, από τη ζωή της στο χωριό, μετά στο ίδρυμα, τα φοιτητικά της χρόνια στην Αθήνα και, κατόπιν, την επιστροφή της στην Τήνο, τον γάμο και τη δημιουργία της δικής της οικογένειας. Η συγγραφέας επιλέγει την πρωτοπρόσωπη αφήγηση προκειμένου να αποδώσει πληρέστερα τα συναισθήματα που βιώνει η Αλεξάνδρα και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της καθώς μεγαλώνει. Ένα βιβλίο για τα σύγχρονα προβλήματα, ένα μυθιστόρημα με έντονη κοινωνική και ψυχολογική χροιά, το οποίο μας δείχνει πως από κάτι άσχημο μπορεί να προκύψει τελικά κάτι καλό.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
