***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Κατάρες, Δαμιανός Λαουνάρος, Εκδόσεις Βακχικόν
Για τις κατάρες μιας πληγωμένης ερωτευμένης καρδιάς και τον βίο και την πολιτεία ενός άσωτου νέου καρδιοκατακτητή μας μιλάει ο Δαμιανός Λαουνάρος στην αφηγηματική νουβέλα του, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, με τίτλο “Κατάρες“.
Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του συγγραφέα και το συγκρίνει με τη ζωή του ανώνυμου πρωταγωνιστή του βιβλίου, εύλογα θα υποθέσει πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο. Αν μάλιστα προσθέσουμε σε αυτό και τη γνώση μας από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, ότι, δηλαδή η νουβέλα βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, τότε καταλαβαίνουμε πως μάλλον πρόκειται για μερική αυτοβιογραφία με ενσωματωμένα μυθιστορηματικά στοιχεία.
Όπως και να ‘χει, πρόκειται για ενδιαφέρουσα αφήγηση, ανάλαφρη και καρυκευμένη με άφθονο χιούμορ, αυτοσαρκασμό και αφηγηματική αρτιότητα.
Ο Λαουνάρος μας αφηγείται τη ζωή του κατά την περίοδο της νιότης του, δηλαδή τις περιπέτειες, τα νυχτοπερπατήματα, τα μεθύσια και τις εφήμερες ερωτικές περιπέτειές του, οι οποίες είχαν καμιά φορά, απρόσμενη-και πολλές φορές δυσάρεστη- κατάληξη.
“Τα πάντα στη ζωή έχουν ένα τίμημα. Για αυτό και πρέπει να προσέχουμε τι ευχόμαστε γιατί δεν ξέρουμε αν είμαστε σε θέση να το πληρώσουμε“.
Με τα παραπάνω λόγια ξεκινά ο πρωταγωνιστής να αφηγείται τις περιπέτειές του σε κάποιον φίλο του, και ιδίως την εμπειρία του με τη Φιλιώ, μια ερωτική του κατάκτηση με μυστηριώδη προσωπικότητα και έντονο ταμπεραμέντο, η οποία αποδείχτηκε εντέλει πως θα του γινόταν “τσιμπούρι” και δεν θα μπορούσε να απαλλαγεί εύκολα από αυτήν. Αποκαλύπτει έτσι στον φίλο του πως το να ακολουθεί κάποιος τον συγκεκριμένο “ανάλαφρο” αυτόν τρόπο ζωής έχει και τα μειονεκτήματά του. Ουδέν κακόν αμιγές καλού δηλαδή, αλλά και το ανάποδο.
Οι περιπέτειές του είναι τόσο διδακτικές, όσο και ευτράπελες. Μάλλον θα συμπαθήσουμε αυτόν τον φλεγματικό Δον Ζουάν της νύχτας, με την απλή θεώρηση της ζωής και τις λιγοστές απαιτήσεις που τρέφει από αυτήν. Πράγματι, δεν φαίνεται να ζητάει τίποτε άλλο στη ζωή του, εκτός από μία οποιαδήποτε δουλειά που να του εξασφαλίζει τα απαραίτητα προς το ζειν, μια πεταλούδα της νύχτας στο κρεβάτι του, φίλους και άφθονο αλκοόλ όταν το επιθυμεί. Πρόκειται για έναν ήρωα με αυτογνωσία, που δεν κυνηγάει χίμαιρες και είναι της φιλοσοφίας “όσα πάνε κι όσα έρθουν”. Είναι μεν καλοπερασάκιας, αλλά δεν τον λες και “τεμπελόσκυλο”, αφού ποτέ του δεν φοβήθηκε τη σκληρή δουλειά.
Η τρέλα της νιότης και οι αναζητήσεις της ταυτότητας είναι δεδομένες, το ίδιο και οι κωμικοτραγικές καταστάσεις και τα λάθη που διαπράττει απανωτά ο ήρωας, ο οποίος, μετά από όλες αυτές τις καταστάσεις, καταλήγει να γράψει την εμπειρία της ζωής του και μονολογεί:
“Δεν πίστευα ποτέ στη ζωή μου στις συμπτώσεις. Τουναντίον, πιστεύω στα σημάδια που εμφανίζονται στο διάβα της ζωής μας σαν καθοδηγητές. Ένας φάρος που μας συντροφεύει στον δρόμο και φωτίζει την πορεία μας“.
Μία νουβέλα καλογραμμένη, δροσερή και ολοζώντανη που διαβάζεται κυριολεκτικά απνευστί, αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών από την πρώτη μέχρι και την τελευταία σελίδα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
