***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

 Οικογενειακή Ρίζα 70, Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Εκδόσεις Έναστρον

[…] Τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό τους, έφυγε κι ο Μιχάλης για τον Πειραιά, και το σπίτι αφέθηκε να ρημάξει. Μαζί του πήρε μόνο τα ραβδιά και μια φωτογραφία όπου φαινόταν ο πατέρας του να βαστάει μια τσάπα, ο ίδιος με το πρώτο του ραβδί (της αγριελιάς) κι η μάνα του έγκυος στα δίδυμα, σχεδόν με την κοιλιά στο στόμα. Για τον Μιχάλη, τα δίδυμα ήταν σαν να μην είχαν γεννηθεί. Δεν τα ξανάδε κι ούτε μίλησε ποτέ στα δικά του παιδιά γι’ αυτά. Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα ίχνη τους σχεδόν χαθήκαν, και μόνο φήμες κυκλοφορούσαν ότι ο οικισμός τους με πλινθόκτιστα σταβλάκια βρισκόταν κοντά στη θέση Δίραχο, ότι μεγάλωναν τα παιδιά τους μαζί με τα οικόσιτα ζώα τους και τους τρίτωνες της Δρακολίμνης που τους ακολουθούσαν πιστά σαν κατοικίδια, ότι οι κοιλιακοί μύες των νεοτέρων είχαν αποκτήσει πορτοκαλέρυθρο χρώμα όμοιο με της σαύρας, ότι από τα οπίσθιά τους φύτρωναν ουρές που έμοιαζαν με πλατιά πτερύγια, κι άλλα τέτοια γλαφυρά. Η γειτνίαση με τους τρίτωνες και όλοι οι θρύλοι που ’χαν γεννηθεί από αφηγήσεις γύρω από το βίο τους τους έκαναν γνωστούς μεταξύ των χωριανών ως «Δράκους».[…]

Το νέο βιβλίο του Κωνσταντίνου Χ. Λουκόπουλου κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδ. Έναστρον. Πρόκειται για την ιστορία των μελών μιας οικογένειας, της οικογένειας Καλογερή, η οποία εκτυλίσσεται σε ένα χωριό που δεν κατονομάζεται, βρίσκεται όμως κάπου στην ορεινή Φωκίδα. Η οικογένεια Καλογερή έχει μια ιδιαιτερότητα όμως. Ορισμένα μέλη της έχουν κάποιο υπερφυσικό χάρισμα ή καλλιεργούν μια δεξιότητα ικανή να τους κάνει να ξεχωρίζουν. Ο συγγραφέας παρακολουθεί την οικογενειακή αυτή πορεία με βάση τη ληξιαρχική καταγραφή του 19^ου αιώνα, ακολουθώντας τα βήματα των μελών της. Ωστόσο η ιστορία επεκτείνεται πέρα από το συγκεκριμένο χωριό, φτάνει έως τη Νέα Υόρκη του 2019 και διαπερνά ιστορικές περιόδους πολύ μεγάλης σημασίας.

Αυτό που κάνει γοητευτική τη σύνθεση των χαρακτήρων που έχει επιλέξει ο συγγραφέας είναι η συμπερίληψη υπαρκτών προσώπων. Χαρακτηριστικά, από την αφήγηση περνούν η Μαρίκα Παπαγκίκα, η Μέπλω Μερλιέ αλλά και ο λαογράφος Δημήτρης Λουκόπουλος. Χαρακτήρες που μέσα από τεκμηριωμένα γεγονότα εισέρχονται στην αφήγηση και ο αναγνώστης παρακολουθεί τη συνύπαρξή τους με τους φανταστικούς ήρωες σε μια αλληλεπίδραση που στοχεύει στην απρόσκοπτη ένταξη των φανταστικών χαρακτήρων στην πραγματικότητα. Με μεγάλη δεξιοτεχνία ο Λουκόπουλος δημιουργεί το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο δρουν οι ήρωές του. Από τους Βαλκανικούς πολέμους στη μικρασιατική καταστροφή και από εκεί στη μεγάλη μεταναστευτική ροή προς τη Νέα Ήπειρο, στην αστυφιλία που επακολούθησε, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και στον εμφύλιο. Και ενδιάμεσα η ανάδειξη ενός νέου μουσικού είδους που έμελλε να χαράξει τον ελληνικό πολιτισμό. Το ρεμπέτικο και η γέννησή του, οι πρώτες ηχογραφήσεις ρεμπέτικων τραγουδιών. Όλα όσα σημάδεψαν βαθιά το πολιτισμικό αλλά και ιστορικοκοινωνικό σώμα της χώρας και έγιναν η αφορμή για να διαμορφωθεί η ανθρωπογεωγραφία της.

Οι ήρωες του Κ.Χ Λουκόπουλου είναι ήρωες που αναπνέουν καθώς ο αφηγητής σταδιακά αποσύρεται και τους δίνει τον απαραίτητο χώρο να μιλήσουν οι ίδιοι για τη ρίζα τους ξετυλίγοντας το γενεαλογικό τους δέντρο και δημιουργώντας αυτόνομες ιστορίες. Έχουν τη δική τους φωνή, σαφής και ονειρική ταυτόχρονα. Ο αναγνώστης μπορεί βέβαια να ανατρέξει στο τέλος του βιβλίου και να εντοπίσει λεπτομέρειες και συσχετίσεις μεταξύ των ηρώων ή απλώς να απολαύσει τα 32 διηγήματα που συνθέτουν την ιστορία του και περιγράφουν κάθε ένα από αυτά την ιστορία της ζωής κάποιου μέλους της οικογένειας Καλογερή. Αυτοτελή διηγήματα που συνθέτουν έναν σφιχτοδεμένο και συμπυκνωμένο μυθιστορηματικό σύνολο, στο οποίο τίποτα δεν περισσεύει και όλα συναποτελούν μια αφηγηματική ροή.

Η γλωσσική αγωγή του συγγραφέα εντυπωσιάζει. Ακολουθώντας μια ιδιότυπη ποιητική αισθητική ο Λουκόπουλος υπογράφει 150 σελίδες μαγικού ρεαλισμού, βαθιάς ενσυναίσθησης, μοναδικής λογοτεχνικής αξίας, κυρίως όμως σελίδες όπου ο ρεαλισμός αναμειγνύεται με το μεταφυσικό στοιχείο και ο επιστημονικός ορθολογισμός με τη μαγεία. Ο λόγος συχνά μεταφέρεται στις σκιές σε έναν διάλογο με το βασίλειο των νεκρών, με δυνάμεις «πέραν του κόσμου τούτου». Η γλώσσα ποιεί την τέχνη  σε ένα κρεσέντο ποιητικού πεζογραφήματος που αποκαλύπτει τη δύναμη που μπορεί να έχει ένα κείμενο όταν συνδυάζει το χιούμορ, την πρωτοτυπία, την άλλοτε παιγνιώδη και άλλοτε σπαρακτική αφήγηση, την έλλειψη κάθε διδακτισμού και μοιρολατρικού στοιχείου, τον μαγικό ρεαλισμό, το φως και το σκοτάδι σε ισόποσες δόσεις, την παραμυθία αλλά και τη σοφιστεία, τον στοχασμό αλλά και την αγάπη για την αλήθεια, την αλήθεια που ορίζει ο θάνατος ως επιστέγασμα μιας εξελικτικής πορείας στη ζωή, διατηρώντας όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του δημιουργού που καθορίζουν πλέον την ταυτότητά του:  την αγάπη του για την καινοτομία, την ιστορία της επιστήμης και την τέχνη, κυρίως όμως τη μεγάλη του πίστη ότι η ποίηση μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.