***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Λέγε με Στράτο, Χρυσούλα Σ. Γεωργούλα, Εκδόσεις Βακχικόν
Έναν αντι-ήρωα, έναν βασικό αντιπαθητικό, κατά βάση, χαρακτήρα, δημιουργεί η Χρυσούλα Σ. Γεωργούλα στο πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Λέγε με Στράτο». Το εντυπωσιακό σε αυτή την πρώτη μυθιστορηματική της προσπάθεια είναι ότι, παρ’ όλο που είναι γυναίκα, διεισδύει άψογα στην ανδρική ψυχολογία και μάλιστα όχι ενός άνδρα ο οποίος είναι αρεστός στις γυναίκες, αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Πράγματι, ο Στράτος όχι μόνο δεν αποτελεί το όνειρο κάθε γυναίκας, αλλά, απεναντίας, αντιπροσωπεύει όλα όσα οι γυναίκες συνήθως απεχθάνονται στους άνδρες: είναι γυναικάς, άπιστος, μεθύστακας, άνεργος, ρατσιστής, ανάλγητος και επιπλέον αδιάφορος πατέρας και σύζυγος. Είναι ο κατεξοχήν «Ελληνάρας» με τα όλα του-με το αρνητικό περιεχόμενο που δίνουμε σήμερα στον όρο αυτόν. Ακριβώς λοιπόν η δημιουργία αυτού του χαρακτήρα και η έξοχη περιγραφή της προσωπικότητας και των συναισθημάτων του από μία γυναίκα συγγραφέα είναι το αξιοθαύμαστο σε αυτό το βιβλίο. Η συγγραφέας ανατέμνει πολύ επιτυχημένα τον τρόπο σκέψης και τα θέλω αυτού του «μπαγαπόντη» αντιήρωα που δεν διστάζει αν θυσιάζει αιωνίως τα θέλω και τα πρέπει των άλλων στον βωμό της δικής του καλοπέρασης.
«Ήταν η πιο ωραία περίοδος της ζωής μου. Ήμουν επιτυχημένος, με δυο δουλειές, λεφτά, γυναίκα, παιδιά και γκόμενα.{…}Όταν έχεις λεφτά να χαλάς για πάρτη τους, οι γυναίκες δεν γκρινιάζουν για τίποτα. Όλα τα συγχωρούν, όλα τα παραβλέπουν.»
Από τη μία πάει να γίνει ενδεχομένως καλύτερος, κάποιες φορές, βρίσκοντας δουλειά, ξεπληρώνοντας τα δανεικά του και ασχολούμενος με την οικογένειά του. Από την άλλη, όμως, παρά τις περιστασιακές καλές αναλαμπές του, κατά βάθος παραμένει ένα παλιοτόμαρο. Όταν τελικά θα χωρίσει οριστικά στα σαράντα δύο του χρόνια με ένα επεισοδιακό διαζύγιο, τότε θα νιώσει ταπεινωμένος και αποκομμένος από όλους. Θα μείνει με τη μάνα του και τον επίσης διαζευγμένο αδελφό του και θα αναπολεί τα καλά χρόνια που έχασε πλέον οριστικά, ξαναπέφτοντας στη λούμπα της εξάρτησης από το αλκοόλ.
«Το ξενοπήδημα είναι σαν το αλκοόλ: άπαξ και το μάθεις, δεν κόβεται εύκολα. Απλώς πρέπει να είσαι προσεκτικός και να μην φερθείς σαν το χαϊβάνι και την πατήσεις σαν την αφεντιά μου».
Ο πατέρας του Στράτου ήταν επίσης μέθυσος και βίαιος, αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά πως οι προβληματικές συμπεριφορές έχουν τις ρίζες τους σε προβληματικά οικογενειακά περιβάλλοντα και σε άσχημες μνήμες της παιδικής μας ηλικίας.
Παράλληλα με τη ζωή του Στράτου η Γεωργούλα ανατέμνει τα χρόνια της οικονομικής ευημερίας της Ελλάδας και των «παχιών αγελάδων» υπό τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τις δεκαετίες του ’80 και του ’90, μέχρι και την κατρακύλα μας στα χρόνια της υπερχρέωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και της συνακόλουθης οικονομικής κρίσης μετά το 2009.
Και η συγγραφέας εύλογα αναρωτιέται: άραγε ατομική κατρακύλα είναι αποτέλεσμα της παρακμής της κοινωνίας μας; Υπάρχει σωτηρία; Μπορεί να αντιστραφεί η τωρινή κοινωνική αποσάθρωση;
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
