***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Να μ’ αγαπάς, Λία Νικολάου, Εκδόσεις Βακχικόν
Στα βήματα του Όσκαρ Ουάιλντ με μία de profundis εξομολόγηση κινείται το “Να μ’ αγαπάς” της Λίας Νικολάου. Είναι ένας ύμνος στον έρωτα και στην άνευ όρων αγάπη, μία μακροσκελής λυρική και ερωτική επιστολή ενός πρώην καρκινοπαθούς, του Αλέξανδρου, στον μεγάλο έρωτα της ζωής του, τον μεγαλύτερό του Πάνο.
Ο δρόμος για την ευτυχία περνάει μέσα από την αγάπη, η συγγραφέας είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη γι’ αυτό, έστω κι αν αυτή είναι ομοφυλοφιλική.
Το βιβλίο αυτό είναι ένα μάθημα για την ίδια τη ζωή, ένα μάθημα από κάποιον που έφτασε κοντά στο κατώφλι του θανάτου, τον Αλέξανδρο, ο οποίος βίωσε όμως τελικά και την επώδυνη απώλεια του δικού του μεγάλου έρωτα. Ένας σωκρατικός ύμνος στην αγάπη, ο απόλυτος έρωτας μεταξύ δύο αρσενικών όπως ίσως συνέβαινε καμιά φορά και στην αρχαία Ελλάδα- οι γνώμες για το θέμα της ομοφυλοφιλίας διίστανται και οι ιστορικοί δεν θα συμφωνήσουν, μάλλον, ποτέ επ’ αυτού.
Οι ερωτικές περιγραφές δεν έχουν τίποτε το πρόστυχο, απεναντίας μάλιστα θα καταφέρουν να συγκινήσουν και να λυγίσουν ακόμη και τον αναγνώστη ο οποίος καταδικάζει ανοιχτά την ιδέα της ομοφυλοφιλίας. Ο έρωτας βιώνεται με τρόπο τόσο απόλυτο που ο αναγνώστης δεν σκέφτεται διόλου ή τείνει να ξεχνάει το φύλο των ερωτευμένων και το “αφύσικο” της σχέσης τους.
Ο Πάνος και ο Αλέξανδρος είναι δύο άνθρωποι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο Αλέξανδρος κουβαλά δύσκολα παιδικά χρόνια στην πλάτη του και την καταδίκη από την οικογένειά του για τις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Κατά συνέπεια είναι άνθρωπος ανασφαλής, χωρίς αυτοπεποίθηση, μα συνάμα τρυφερός, δοτικός και ευαίσθητος. Είναι ο συνεσταλμένος μα και ο ζηλιάρης σε αυτή τη σχέση.
Ο Πάνος, από την άλλη, άνθρωπος διαβασμένος, σπουδαγμένος και επιτυχημένος στη δουλειά του είναι αποφασιστικός και ικανός να επιβάλλει τα θέλω του, αγνοώντας τις συνέπειες. Τελικά, όμως, είναι και εκείνος ο οποίος θα κάνει και τις μεγαλύτερες θυσίες γι’ αυτή την ανορθόδοξη σχέση.
Η σχέση αυτή θα περάσει από όλες τις φάσεις που θα είχε και μία «κανονική» ετεροφυλική και αυτές ακριβώς περιγράφει και η συγγραφέας στο βιβλίο: γνωριμία, συγκατοίκηση, κοινοποίηση, κατακραυγή, αποδοχή, ζήλιες, φθορά, επαναφορά, επισημοποίηση, απώλεια, τέλος.
Μέσα από την επιστολή του Αλέξανδρου προς τον Πάνο παρουσιάζεται όλη η ιστορία των δύο εραστών, από τη γνωριμία τους και τη συγκατοίκησή τους, μέχρι και τους καβγάδες τους, την κοινωνική κατακραυγή και τις διακυμάνσεις αυτής της περίπλοκης σχέσης, ως το απροσδόκητο και ξαφνικό τέλος της.
Τελικά η αγάπη κρατάει για πάντα ή χάνεται με το θάνατο; Αυτό είναι το καίριο ερώτημα που τίθεται μέσα από αυτό το τόσο τρυφερό και συγκινητικό, συνάμα, ανάγνωσμα. Το μεγάλο ατού του είναι η γλώσσα της συγγραφέως με τη ρυθμική, σχεδόν ποιητική γραφή η οποία περιλαμβάνει και πολλές αποφθεγματικές κρίσεις για την αγάπη, τον έρωτα, τον θάνατο και την απώλεια, κρίσεις που θα μας θυμίσουν τις ρήσεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.
Θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο το οποίο, όποιος επιλέξει να το διαβάσει, θα το θυμάται πάντα με αγάπη και νοσταλγία. Εξαιρετικά καλογραμμένο, με μια πλοκή που κρατάει τον αναγνώστη και εξάπτει την περιέργειά του, θα μας κάνει να αναλογιστούμε και να σκεφτούμε για πολλά πράγματα: τον ρόλο της αγάπης και του συντρόφου/συζύγου μας στη ζωή μας, τον ρόλο των φίλων στη ζωή μας, την κοινωνική κατακραυγή, την αποδοχή των ιδιαιτεροτήτων των παιδιών από τους γονείς, τις ομοφυλοφιλικές αλλά και τις ετεροφυλικές σχέσεις, την αναπόφευκτη φθορά που επιφέρει η συμβίωση, την οδυνηρή απώλεια, τον χωρισμό με τον θάνατο.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
