***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε στη ζωή σας;
Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι να διαβάζω ήταν το «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν. Μεγάλωσα στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας και θυμάμαι έντονα τον χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Ήταν ένας πολύ ζωντανός χώρος που έχει μείνει ζεστός στη μνήμη μου ακόμα και τώρα.
Ποιο βιβλίο σας επηρέασε βαθιά;
Όπως αλλάζουν οι περίοδοι και οι κύκλοι της ζωής μου, το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Οπότε αν είναι να πω ένα βιβλίο από τον τελευταίο κύκλο, τον τωρινό, θα έλεγα τους «Πλάνητες» της Όλγκα Τοκάρτσουκ. Πολύ συχνά το φέρνω στο μυαλό μου παρότι έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που το διάβασα.
Με ποιον συγγραφέα της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να βγείτε για ποτό;
Επειδή έχουμε δουλέψει κείμενό του στο θέατρο, τη «Σεροτονίνη» και επειδή βρίσκεται εν ζωή και είναι ένας άνθρωπος που πιστεύω θα έχει πολύ ενδιαφέρον και πολλές αντιφατικές όψεις, θα ήθελα να βγω για ένα ποτό με τον Μισέλ Ουελμπέκ.
Ποιο βιβλίο θα προτείνατε να διαβάσει ένα 16άχρονος και γιατί;
Νομίζω ένα κλασικό εφηβικό ανάγνωσμα που έχει πάντα νόημα είναι ο «Φύλακας στη σίκαλη» του Σάλιντζερ.
Ποιο βιβλίο θα σώζατε από μια ολική καταστροφή;
Οποιοδήποτε βιβλίο του Ντοστογιέφσκι.
Πως ονειρεύεστε τον εαυτό σας σε λίγα χρόνια στον κόσμο του βιβλίου;
Επειδή η δική μου ενασχόληση περιστρέφεται γύρω από το θέατρο και το πρώτο βιβλίο μου είναι θεατρικό, περιμένω τη στιγμή που θα γεννηθεί και πάλι η ανάγκη για να προκύψει ένα υλικό που να έχει νόημα και για μένα να το δουλέψω και για τους άλλους να το διαβάσουν. Είναι όμως μία διαδικασία η γραφή που με αιφνιδιάζει από τη στιγμή που την ξεκίνησα και με συγκίνησε η στιγμή που έπιασα στα χέρια μου το βιβλίο. Οπότε θα ήθελα να συνεχίσω να μπαίνω στην διαδικασία.
Συνεχίστε τη φράση… ‘’Διαβάζω μόνο όταν….’’
…μπορώ να απομονώσω το μυαλό μου από τη βιασύνη της καθημερινότητας. Και επειδή αυτό είναι πάντα δύσκολο, χρειάζεται μία εσωτερική απόφαση και μια ανάγκη που επιβάλλεται από την συνθήκη για προσωπική ησυχία και συγκέντρωση.
Ποια ήταν η αφορμή για το τελευταίο σας βιβλίο;
Με αφορμή ένα προσωπικό γεγονός ξεκίνησα να γράφω το θεατρικό έργο «Ζάχαρη» με επίκεντρο το θέμα της οικογένειας θέλοντας να μιλήσω για το πως αυτή η πρώτη πηγή αντανακλά μετέπειτα την κοινωνία και την καθημερινή μας πραγματικότητα σε όλους τους τομείς. Αυτό που είναι αποκαλυπτικό και έχει σημασία για μένα είναι πως η αφορμή υπήρξε απλώς μια αφορμή και μετά η ίδια η γραφή οδήγησε στην ανάγκη να μιλήσω για πράγματα που επεκτείνονται αυτής της αφορμής.
Αν μπορούσατε να μιλήσετε με έναν ηρώα σας, ποιος θα ήταν αυτός τι θα του λέγατε;
Θα μιλούσα με το κορίτσι του έργου. Θα του έλεγα πως πάντα μπορεί να υπάρξει κάποιος που θα είναι κοντά του όταν εκείνη το χρειαστεί.
Μπορεί η λογοτεχνία να κάνει τον κόσμο καλύτερο;
Οτιδήποτε μπορεί να κινήσει το μυαλό μας και τη σκέψη μας πέρα από την ύλη που μας κατακλύζει σε όλες τις μορφές του βίου μας, μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο και την ζωή μας καλύτερη.
Ο πατέρας πέθανε ξαφνικά –άραγε αυτό ποτέ το περιμένει κανείς;– κι ήταν όπως λέμε σιγανό ποταμάκι. Το τηλέφωνο χτυπά και κάπου εκεί αρχίζει να τρυπώνει. Η αμφιβολία. Όπως και να ’χει, εδώ ξεκίνα η ιστορία. Εκείνος δεν άφησε ούτε λεφτά για την κηδεία. Έκοψαν το ρεύμα, το νερό. Το πατρικό το έβαλε υποθήκη. Στο υπόγειο βρέθηκαν φωτογραφίες, πορνοφωτογραφίες για να το πούμε με ακρίβεια, με μια άλλη γυναίκα. Να, λοιπόν, πού εξαφανιζόταν τα μεσημέρια. Και το κερασάκι στην τούρτα, δυο μέρες μετά την κηδεία, χτυπάει την πόρτα η έφηβη, χοντρή, παραμορφωμένη αδερφή. Από πού ξεφύτρωσε αυτή;
Φωτογραφίες έκδοσης: Αναστασία Γιαννάκη
Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γιώργου Κιμούλη «Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας» και στο Εργαστήριο Φωνητικής Τέχνης του Σπύρου Σακκά. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Elephas tiliensis. Σκηνοθέτησε τις παραστάσεις: Ζάχαρη του ιδίου, Η Νύχτα της Κουκουβάγιας του Γιώργου Διαλεγμένου, Σεροτονίνη του Μισέλ Ουελμπέκ, Απόκοπος του Μπεργαδή, Αγάπησέ με, βασισμένη στην ταινία του Ζουλάφσκι Σημασία έχει ν’ αγαπάς, Φιλοκτήτης του Σοφοκλή, Οδυσσέας του Τζέιμς Τζόις, Η Κυρά της θάλασσας του Χένρικ Ίψεν, Η βοσκοπούλα Ανωνύμου, Persona του Ίγκμαρ Μπέργκμαν, Λούλα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, Αλεξάνδρεια, βασισμένη στο Αλεξανδρινό κουαρτέτο του Λόρενς Ντάρελ (υποψήφιος για το Βραβείο Δραματουργίας στα Βραβεία Κριτικών Θεάτρου και Χορού Κάρολος Κουν 2016), Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη. Ως σκηνοθέτης έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Τέχνης, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, το Bios, το Θέατρο Σταθμός.
Ως ηθοποιός έχει δουλέψει στο Εθνικό και το Ελεύθερο Θέατρο. Στον κινηματογράφο έπαιξε στην ταινία του Δημήτρη Αθανίτη Τρεις μέρες ευτυχίας και στην τηλεόραση στη σειρά Μίλα μου βρώμικα της Μυρτώς Κοντοβά. Διδάσκει υποκριτική στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη και φωνητική-αναπνευστική αγωγή.
Συμμετείχε στο video art του John Akomfrah The Airport, Lisson Gallery. H Ζάχαρη είναι το πρώτο βιβλίο που εκδίδει.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
