Ο ταλαντούχος κύριος Λώρενς, της Ιωάννας Γιολδάση

Σύνταξη: Newsroom

18 March 2014

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Ένας σχεδόν αγράμματος ανθρακωρύχος και μια πρώην δασκάλα που δούλευε σε εργοστάσιο δαντέλας έφεραν στον κόσμο το 1885 τον μικρό Ντέιβιντ Χέρμπετ Λώρενς το μέλλον του οποίου έμελλε να χαρακτηριστεί το λιγότερο πολυτάραχο.

Μεγάλωσε μέσα στην ανέχεια και τους συνεχείς τσακωμούς των γονιών του. Η σχέση με τον πατέρα του ήταν κακή, στο άλλο άκρο ήταν βαθιά ριζωμένη η αγάπη για τη μητέρα του. Όλα αυτά τα στοιχεία αποτέλεσαν κύρια πηγή έμπνευσης για τον Λώρενς και βρίσκονται διάσπαρτα στα έργα του.

Είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς για μια σειρά λόγων. Κατάφερε να αναδειχθεί μέσα από τις αντιξοότητες της καθημερινότητας και να γίνει ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Υπήρξε πρωτοπόρος μιας και γκρέμισε τοίχους γεμάτους λογοτεχνικούς περιορισμούς. Μίλησε για την καταστροφή και αποξένωση της ανθρώπινης ψυχής εξαιτίας του βιομηχανικού τρόπου ζωής. Οι κανόνες και τα στερεότυπα δεν τον τρόμαζαν. Δεν κρύφτηκε και έτσι κατάφερε να δημιουργήσει μια γέφυρα ουσιώδους επικοινωνίας με τους αναγνώστες του.

Στα έργα του δίνει έμφαση στην ψυχική και συναισθηματική υγεία των χαρακτήρων του καθώς τονίζει τη ζωτικότητα, το ένστικτο και τον αυθορμητισμό. Μίλησε για τη διάσπαση της ταυτότητας, την περιθωριοποίηση του πνεύματος και τη συναισθηματική απόγνωση με ένα ξεχωριστό τρόπο. Για αυτόν η αγάπη και η ερωτική πράξη είναι δυνάμεις που διαμορφώνουν προσωπικότητες και παράγουν έργα. Οι δήθεν πουριτανισμοί δεν τον τρόμαζαν. Έγραψε στο χαρτί τα πράγματα με το όνομά τους. Κατηγορήθηκε και διώχτηκε. Τα έργα του λογοκρίθηκαν και απαγορεύτηκαν ( Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ, 1928 ) . Ακόμη και οι σύγχρονοι του υπήρξαν εχθρικοί απέναντι του. Δεν παραιτήθηκε. Ταξίδεψε τον κόσμο. Συνέχισε να γράφει ως τις τελευταίες του ώρες μέχρις ότου η φυματίωση τον νίκησε.

Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο εξαίρετο μυθιστόρημα του Γιοι και Εραστές (1913). Με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, ο Λώρενς εξετάζει τις δομές της οικογένειας και της κοινωνίας ενώ συνάμα μας παρουσιάζει με φυσικό και καθόλου ‘στυλιζαρισμένο’ τρόπο το ερωτικό ξύπνημα του πρωταγωνιστή. Είναι ένα βιβλίο που θεωρώ ότι περισσότερο από κάθε άλλο θα προκαλέσει στον αναγνώστη το αίσθημα της ταύτισης με τον ήρωα σε πνευματικό, ψυχολογικό όσο και αισθηματικό επίπεδο.

Θα κλείσω με μια παράκληση και μια υπόσχεση. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, (χωρίς να ακουστώ σαν αυθεντία, είμαι παρά μόνο μια ερασιτέχνης) να αφιερώσετε λίγο χρόνο σε αυτό τον συγγραφέα, ποιητή, κριτικό και καλλιτέχνη και σας υπόσχομαι πως δεν θα το μετανιώσετε.