***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Ο Θεός πίσω από την Ντουλάπα, Γρηγόρης Φεϊζατίδης, Εκδόσεις Βακχικόν

Ο Βλαντιμίρ Ζιμάκοφ συνεχίζει την τέχνη της χαρακτικής στην Μόσχα του καινούριου αιώνα. Μια τέχνη συνδεδεμένη με εκείνη του βιβλίου, μια έκφραση αποσπασματική της ατμόσφαιρας που συνοδεύει το βίωμα της αφήγησης. Επιλεγμένες εικονογραφίες, σκηνογραφίες του φανταστικού, του συμβολικού, αναπαραστάσεις της ανθρώπινης ψυχής μες στο πιο βαθύ της σκοτάδι αναπαράγονται μες στους κόλπους μιας τέχνης παλιάς, σχεδόν όσο και εκείνη της τυπογραφίας. Επανέρχομαι στον Ρώσο συνεχιστή της μακράς παράδοσης.  Περιεργάζομαι το πρόσωπο του ήρωα με τα κρυμμένα μάτια που στέκει κόντρα στο ρεύμα. Ίσως το τελευταίο να ανήκει στην ιστορία, σε εκείνη που γράφεται, για το παράδειγμά της που σημαδεύει κάθε εποχή, κάθε ανθρώπινη γενιά. Ο Ζιμάκοφ φτιάχνει τους ήρωές του σαν από μολύβι, κρατά τον ψυχισμό τους ζωντανό, διαλέγει την υφολογία που ταιριάζει στις στιγμές της αφήγησής του και προχωρά. Γυρεύει σύμβολα και φτιάχνει μεταφορές σε έναν διάλογο κρυπτικό με την μνήμη και την λαχτάρα της βαθιάς σκέψης που σκοτώνει ο καινούριος έφηβος αιώνας μας.

Τέτοιες κρυπτικές, παράξενες και αιρετικές είναι οι αναφορές του Γρηγόρη Φεϊζατίδη που υπογράφει την καινούρια συλλογή ιστοριών. Οι εκδόσεις Βακχικόν που μας έχουν συνηθίσει στην παρουσίαση καινούριων, εξαιρετικών συγγραφέων τιμούν τις σύντομες αφηγήσεις με την συλλογή Ο Θεός πίσω από την Ντουλάπα. Ένα άθροισμα ιστοριών με πρόσημο τους εκείνο της ανθρωπιάς. Μια αναφορά  γεμάτη από τα δανεικά που επιστρέφει η εποχή. Τα μικρά μυθιστορήματα του βορειοελλαδίτη συγγραφέα που έρχεται από την Βέροια με εννιά υπέροχες ιστορίες, διαθέτουν σπάνιους ήρωες στην πρωταγωνιστική γραμμή. Ο Γρηγόρης Φεϊζατίδης παραχωρεί και υιοθετεί στοιχεία τους, πλάθει προπλάσματα, φτιάχνει εκπλήξεις με λέξεις και δειλά πυροτεχνήματα. Σαν και αυτά τα τελευταία, οι ανθρώπινες επιλογές προχωρούν την ζωή μες στον χρόνο,  αφήνουν τα πρόσωπα να παλεύουν, να  αδημονούν, να χάνουν την μουσική, να φορούν σιδερένια κόκαλα, μίνι φορέματα. Παντού καραδοκεί η φαντασία για να ξύσει την σκληρή, όλο ερμηνείες και εξηγήσεις επίστρωση του κόσμου. Μες στην ακαθόριστη, νεοελληνική χλωροπανίδα κάποιου κυριακάτικου Υποβολείου τα πρόσωπα στις ιστορίες του Γρηγόρη ερωτεύονται, αγωνίζονται, αναρωτιούνται, βαλτώνουν. Στην Βέροια του συγγραφέα, την Αθήνα, παντού στον κόσμο γυρεύουμε ερωτήσεις για να απευθύνουμε σε αυτήν την πραγματικότητα. Ακριβώς όπως το γράφει η έκδοση του Βακχικόν σε μια από τις ιστορίες της ενδιαφέρουσας αυτής συλλογής.

Ενδιαφέρουσας καθώς υποκύπτει χαρισματικά στο τέχνασμα της μεταφοράς. Εκείνης που αντλεί από την κάλπικη την εποχή για να διαμορφώσει, σαν από άθροισμα καθημερινών, απλών στιγμή, την ατμόσφαιρα ή καλύτερα το πρόπλασμα της εποποιίας που γράφουμε καθώς ολοένα και περισσότερο τις ζωές μας κλειδώνουμε στην μοναξιά. Τώρα πια τίποτε δεν μπορεί να σαλέψει τις τροχαλίες των άστρων μα ο Γρηγόρης Φεϊζατίδης κρατά γερά σε εκείνη την τελευταία, την ύστατη άμυνα της δειλής φαντασίας που κατακεραυνώνει το φτερό του καινούριου ανθρώπου.  Αυτός ο καινούριος αιώνας καλύπτει κάθε άλλον θόρυβο, κάθε χτύπο καρδιάς, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για έναν σωρό ήχους αποπροσανατολιστικούς. Κάθε μουσική, κάθε αμεσότητα τοποθετείται στο περιθώριο της ανθρώπινης δράσης, αυτής που μες στον μικρόκοσμό της αναμετράται με ζητήματα υπαρξιακά, καμιά φορά μεγαλύτερα από εκείνη. Η Φωνή του Θεού, αυτού του ίδιου που κρύβεται στην Ντουλάπα του τίτλου της έκδοσης του Βακχικόν, τρυπώνει στο μυαλό, σαν κάθε άλλον ήχο. Τα ντεσιμπέλ πληθαίνουν, μα ποτέ άλλοτε τόσοι θόρυβοι, τόση πληροφορία δεν εγκατέστησε περισσότερη σιωπή στην ψυχή του ανθρώπου.  Δεν με αποπροσανατολίζει μόνο η θερμοκρασία, γράφει ο Γρηγόρης Φεϊζατίδης, και η ξαφνική αίσθηση του μουδιάσματος που κυριεύει το μισό μου κεφάλι μέχρι κάτω την βάση του λαιμού μου. Πιο πολύ με τρομάζει ο θόρυβος, τα σφυριά που με χτυπούν ασταμάτητα ενώ περιδινίζομαι στον παγωμένο καταρράκτη κλειδωμένος μέσα σε ένα βαρέλι.

Αφήνω τα υπόλοιπα κλειδωμένα στην ιστορία του βιβλίου μα φέρνω στο νου μου τις επισημάνσεις του Ερνέστο Σαμπάτο όταν λέει πως μια σκηνή μπορεί να εξηγεί τα πάντα.

Οι ιστορίες που φιλοξενούνται στην συλλογή Ο Θεός πίσω από την Ντουλάπα των Εκδόσεων Βακχικόν φωτίζουν τον συγγραφέα που σε ασφαλή απόσταση από το κολασμένο κέντρο των αποφάσεων, αντικρίζει μερικές πτυχές της ζωής μας καθαρότερα, πνευματικότερα. Ο Θεός Πίσω από την Ντουλάπα, του Γρηγόρη Φεϊζατίδη.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.