Όλος ο κόσμος μέσα στα βιβλία! γράφει ο Κώστας Στοφόρος

Σύνταξη: Newsroom

9 March 2017

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Αγαπώ πολύ τη μουσική και μετανιώνω πικρά που δεν έμαθα να παίζω κάποιο όργανο. Έτσι παρηγοριέμαι κι εγώ διαβάζοντας παραμύθια που αναφέρονται στη μουσική και μας ταξιδεύουν στον μαγικό της κόσμο με τη δύναμη της φαντασίας.

Έτσι απόλαυσα το «Ως την άκρη του νερού» της Βασιλικής Νευροκοπλή (εκδόσεις Λιβάνη) που μας παρουσιάζει με έναν ξεχωριστό τρόπο τη γέννηση της μουσικής. Ο μικρός Αζαρίας δοκιμάζει τη φωνή του και τραγουδά, η Λινκ Λινκ με τις μεταξωτές κλωστές της ανακαλύπτει τα έγχορδα, ο «Τρελός Άνεμος» τα πνευστά, η Οάμρα τα κρουστά. Κι όλοι μαζί ενωμένοι, από όλες τις γωνιές της γης φτιάχνουν το τραγούδι.

Ένας όμορφος τρόπος να ταξιδεύεις και να ανακαλύπτεις τη μαγεία των μουσικών οργάνων – και της ανθρώπινης φωνής, αλλά και να καταλαβαίνεις πόση σημασία έχει η συνεργασία, αλλά και η γνωριμία με όλο τον πλανήτη. Η κάθε περιοχή, ο κάθε πολιτισμός έχει να προσφέρει τη δική του συμβολή. Έτσι γίνεται και με τις ιστορίες των παιδιών που μας παρουσιάζει η συγγραφέας.

Το βιβλίο αυτό μας ανοίγει πολλούς ορίζοντες και δίνει τα ερεθίσματα για τη γνωριμία με τον κόσμο της μουσικής. Η εικονογράφηση είναι του Μιχάλη Βαλάσογλου και της Μαρίας Παγκάλου.

Η Λίνα Μουσιώνη στο «Ζητείται άλογο για αμαζόνα» (εκδόσεις Μεταίχμιο) μας χαρίζει μια ακόμη διασκεδαστική και αστεία περιπέτεια. Η μικρή Δανάη έχει την τύχη (και την ατυχία) η μαμά της να είναι «αγωνίστρια» -όπως τη λέει με θαυμασμό ο μπαμπάς. Η αγωνίστρια μαμά δεν χωνεύει τις πριγκίπισσες και κάθε φορά που είναι απόκριες η Δανάη ντύνεται οτιδήποτε άλλο -εκτός από αυτό που επιθυμεί σφόδρα. Φτάνει όμως η στιγμή που η μαμά θα υποκύψει και τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Διότι καθώς δεν υπάρχει στολή στο νούμερο της, αναλαμβάνει να πάει ο μπαμπάς μια άλλη μέρα στο κατάστημα για να την παραλάβει. Και τα κάνει θάλασσα. Στο πάρτι η Δανάη θα πάει ντυμένη ιππότης. Εκεί στην αρχή θα μείνει απομονωμένη μέχρι που ανακαλύπτει τον Άρη που κι αυτός έχει πάθει τα ίδια. Και τελικά ο ένας έχει τη στολή που προοριζόταν για τον άλλο. Όλο αυτό το μπέρδεμα θα βγει στο τέλος σε καλό και τα παιδιά θα βρουν τον πιο τρελό τρόπο να διασκεδάσουν, ως …άλογο και αμαζόνα. Αυτή θα είναι και η αρχή μιας μεγάλης φιλίας.

Η συγγραφέας καταφέρνει με τον πιο διακριτικό και εύστοχο τρόπο να περάσει και τα μηνύματά της στα παιδιά που είναι σίγουρο πως θα ευχαριστηθούν πολύ αυτό το βιβλιαράκι. Η εικονογράφηση είναι της Ναταλίας Καπατσούλια.

Και στο επόμενο βιβλίο έχουμε μια μαμά αγωνίστρια, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Η Α.Σ. Δάρτζαλη με το «Όταν η μαμά μου είπε ψέματα» (εκδόσεις Λιβάνη) μας περιγράφει μια απλή όσο και συγκινητική ιστορία. Ο μικρός ήρωας που έχει μάθει πως ποτέ δεν πρέπει να λέμε ψέματα, παθαίνει σοκ όταν βλέπει τη μαμά του στο λεωφορείο να δίνει το εισιτήριό της σε μια ξένη γυναίκα με μωρό, τη στιγμή που μπαίνει ο ελεγκτής στο λεωφορείο και την πλησιάζει με άγριες διαθέσεις, μιλώντας της με μεγάλη αγένεια. Η μαμά όχι μόνο λέει ψέματα, αλλά πληρώνει και πρόστιμο αφού είχε δώσει το εισιτήριο της στην άλλη γυναίκα.

«Γυρίσαμε κι οι δυο μαζί το κεφάλι μας προς το παράθυρο. Η κοπέλα με το μωρό είχε κατέβει. Την είδα να με κοιτάζει κι είχε βάλει το χέρι στο στήθος της. Όπως έκανα κι εγώ, όταν ήμουν μικρός κι ήθελα να πω «ευχαριστώ», μα δεν μπορούσα να μιλήσω….»

Το παραμύθι αυτό που διαδραματίζεται στη σύγχρονη Ελλάδα έχει μηνύματα με πολλούς αποδέκτες και επιτέλους τα βάζει με την κακώς εννοούμενη «πολιτική ορθότητα». Ο μικρός ήρως καταλαβαίνει και τη σημασία της αλληλεγγύης, αλλά και ότι καμιά φορά υπάρχουν και καλά ψέματα. Ή νόμοι που αν ακολουθήσουμε το γράμμα τους μπορεί να αποδειχθούν απάνθρωποι. Και τότε πρέπει να ξέρεις βαθιά στη καρδιά σου πως αξίζει ακόμη και να τους παραβείς. Πολύ πετυχημένη η εικονογράφηση της Σάντρας Ελευθερίου.

Δυο πολύ ωραία βιβλία γνώσεων διαβάσαμε από τις εκδόσεις Άγκυρα: «Το σταφύλι -ο βασιλιάς των φρούτων» και «Η Ελιά και το υγρό χρυσάφι». Η Ελένη Βουδούρη και η εικονογράφος Εύα Καραντινού μας παρουσιάζουν τους θησαυρούς της χώρας μας μέσα από κατανοητά και εύστοχα κείμενα, δραστηριότητες, συνταγές, εργασίες, χαρτοκοπτική, αυτοκόλλητα. Μαθαίνουμε τη διαδικασία παραγωγής, την ιστορία, τους μύθους, την θρεπτική αξία των προϊόντων. Κι εδώ που τα λέμε και για μας τους μεγάλους είναι πολλές και πολύτιμες οι γνώσεις που αποκομίζουμε διαβάζοντας αυτά τα βιβλία. Τα οποία μπορούν να αξιοποιηθούν και από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και τους γονείς. Στην πραγματικότητα, για τα σημερινά παιδιά των πόλεων τέτοιου είδους βιβλία είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητα. Και θα έλεγα πως μπορούμε να τα πάρουμε μαζί μας και σε μια εκδρομή, να επισκεφθούμε ένα αμπέλι ή έναν ελαιώνα και να διατρέξουμε τα θέματα που καλύπτουν, διασκεδάζοντας και αποκομίζοντας γνώσεις. Να πω τέλος ότι ως λάτρης της μαγειρικής βρήκα τις συνταγές που περιλαμβάνονται πολύ ενδιαφέρουσες. Μπορούμε να μπούμε και στη κουζίνα μαζί με τα παιδιά και να απολαύσουμε έναν αληθινά ποιοτικό χρόνο δημιουργώντας με βάση τις οδηγίες των βιβλίων.

…και κλείνω μαγικά, με την «Παραμυθού της Σελήνης» της Βάγιας Παπαποστόλου με εικονογράφηση του Νικόλα Ανδρικόπουλου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ταξιδεύουμε σε ένα χωριό όπου ο ήλιος πριν δύσει εντελώς αρχίζει πάλι να ανατέλλει. Κι όπου τα ταξιδιάρικα πουλιά λένε παραμύθια. Όμως αυτά τα παραμύθια δεν αρκούσαν στα παιδιά. Κι έτσι ήρθε η παραμυθού της Σελήνης, με την κιθάρα της που δεν αποχωριζόταν ποτέ. Αγγίζοντας και μόνο το μαγικό φόρεμά της μπορούσες να βρεθείς σε τόπους μαγικούς.

Το πιο όμορφο όμως είναι πως στο τέλος η παραμυθού χάρισε στα παιδιά τη μαγεία και την ομορφιά της νύχτας. Είδαν «για πρώτη φορά τον αστροφωτισμένο ουρανό με το φεγγάρι! Που ήταν πιο μαγικός κι από το ομορφότερο παραμύθι!»