***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Ο κύριος Γουάιλντερ κι εγώ, Τζόναθαν Κόου, Εκδόσεις Πόλις
Μια νεαρή συνθέτης, η Καλλιστώ με ρίζες ελληνικής καταγωγής, ανασυνθέτει το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη, του επιτυχημένου σκηνοθέτη του Χόλιγουντ Μπίλι Γουάιλντερ, ανασκαλίζοντας τις αναμνήσεις της από την εποχή της νεότητάς της, με τη γνωστή αφηγηματική ρώμη του Τζόναθαν Κόου να αναμοχλεύει για μια ακόμη φορά στο έργο του τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται η κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα μιας κοινωνίας σε συγκεκριμένη εποχή.
Μια τυχαία συνάντηση θα φέρει την Καλλιστώ στο γεύμα που παραθέτει ο Μπίλι Γουάιλντερ, ο σκηνοθέτης των τεράστιων επιτυχιών όπως η οσκαρική «Η γκαρσονιέρα», ταινία του 1960 με τον Τζακ Λέμον, το «Μερικοί το προτιμούν καυτό», του 1959, τα «7 χρόνια φαγούρας» του 1956, με τη Μέριλιν Μονρόε και πολλές άλλες επιτυχίες που έγραψαν τη δική τους ιστορία στον χώρο της έβδομης τέχνης, βραβεύθηκαν και αγαπήθηκαν από το κοινό. Έναν χρόνο μετά, η Καλλιστώ θα προσκληθεί από τον ίδιο τον σκηνοθέτη σε μια μοναδική εμπειρία που θα αλλάξει τη δική της ζωή και θα τη φέρει να παρατηρεί τον κόσμο της τέχνης και τα όρια που προσδιορίζουν την τέχνη του κινηματογράφου, τις δυσκολίες και την ανηλεή απόρριψη όταν η εμπορικότητα ενός έργου γίνεται τροχοπέδη στην έκδοσή του και η μεγάλη παρακμή έχει ήδη αρχίσει. Ο Μπίλι Γουάιλντερ θα την καλέσει να συμμετάσχει αρχικά ως διερμηνέας στα γυρίσματα της ταινίας του Fedora. Κι ενώ η καριέρα του διάσημου σκηνοθέτη φαίνεται να τελειώνει, η εμπειρία αυτή θα γίνει το εφαλτήριο για την καριέρα της νεαρής διερμηνέα που θα αποφασίσει να ασχοληθεί με την κινηματογραφική επένδυση ταινιών.
Αναπολώντας όλα αυτά σε μεγάλη πια ηλικία η Καλλιστώ θα αφήσει να διαφανεί η διαχρονική ανθρώπινη πάλη με τον χρόνο, ο προβληματισμός του Κόου για τη διαμόρφωση των ανθρώπινων σχέσεων, όπως αυτές ορίζονται στο μέλλον από τη συνύπαρξη και τη φθορά του χρόνου. Με ευρηματικό τρόπο ο Κόου στήνει ένα αφηγηματικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσει από τη μια τους στοχασμούς του για τη γένεση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και από την άλλη τη σχέση της δημιουργίας με τον χρόνο, τόσο τον παρελθόντα όσο και τον μέλλοντα, αφήνοντας να περάσουν με διακριτικό αλλά διακριτό τρόπο στιγμές της Ιστορίας που συντάραξαν τον κόσμο, όπως αυτή του Ολοκαυτώματος.
Οι ανάγκες των γυρισμάτων της ταινίας θα αναγκάσουν τους δημιουργούς να ακολουθήσουν μια πορεία σε Ευρωπαϊκούς τόπους, στους οποίους η Καλλιστώ θα ακολουθήσει αλλάζοντας κάθε φορά τον δικό της ρόλο. Από διερμηνέας στην Αθήνα, θα φτάσει στο Παρίσι ως βοηθός του στενού συνεργάτη του Γουάιλντερ, του Ντάιαμοντ και από εκεί στο Λονδίνο και το Μόναχο και ο Κόου θα βρει την ευκαιρία με μια εξαιρετική ιδέα να ξεδιπλώσει την αφήγηση της ζωής του Γουάιλντερ και των προσωπικών του στιγμών με τη μορφή ενός σεναρίου που απογειώνει την αφηγηματική ροή του βιβλίου.
Η μυθοπλασία συνυφαίνεται με την ιστορική καταγραφή υπαρκτών ανθρώπων και συγγραφικών δημιουργημάτων και αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο η ζωή μεταχειρίζεται τους ανθρώπους ανάλογα με το προσφερόμενο έργο τους κάθε φορά. Με μια τρυφερή προσέγγιση ο συγγραφέας « […] αντιμετωπίζει πολύ σπλαχνικά τους χαρακτήρες: ιδιαίτερα τους ηλικιωμένους χαρακτήρες-είτε είναι άντρες είτε είναι γυναίκες-που αγωνίζονται να βρουν έναν ρόλο στον κόσμο, ο οποίος νοιάζεται μονάχα για τα νιάτα και τη φρεσκάδα» και αναδεικνύει την πορεία της νεότητας προς την κορυφή, μια πορεία που οι μεγαλύτερη σε ηλικία δημιουργοί οφείλουν να αποδεχτούν και να παραμερίσουν, ώστε να ολοκληρωθεί.
Τόσο η Καλλιστώ, που συμβολίζει την άνθηση της νεότητας στον χώρο όσο και ο ίδιος ο Γουάιλντερ, των παρελθοντικών επιτυχιών θα μοιραστούν μια εμπειρία που θα τους φέρει πιο κοντά στην ενηλικίωση των συναισθημάτων τους. Ο Κόου μορφοποιεί μέσα από αυτό ένα ενιαίο «όλον», το κοινό πρόσωπο της δημιουργίας που ολοκληρώνει έναν κύκλο από την άνθηση στην ακμή, στην κορύφωση και από εκεί στο μεταίχμιο της οριακής πτώσης και εν τέλει στην παρακμή, για να αποδομήσει και εν συνεχεία να αναδομήσει εκ νέου τους κύκλους της φθαρτότητας της ζωής, με μια διάθεση παρηγορητική, σίγουρα, ωστόσο, λυτρωτική.
Τη μετάφραση του βιβλίου του Τζόναθαν Κόου υπογράφει η Άλκηστις Τριμπέρη, την οποία ο συγγραφέας, δικαίως, ευχαριστεί μεταξύ άλλων στο τέλος του βιβλίου για τις πληροφορίες που του παρείχε σε ό,τι σχετίζεται με το ελληνικό κομμάτι. Η Τριμπέρη, όμως, έχει κατορθώσει να μεταφέρει στην ελληνική γλώσσα με μια αξιοθαύμαστη ισορροπία και γλωσσική αγωγή το κείμενο ενός μεγάλου συγγραφέα και παράλληλα έχει επιμεληθεί έναν κατάλογο ταινιών, οι οποίες αναφέρονται στην αφήγηση και μπορεί ο αναγνώστης να βρει στο τέλος του βιβλίου, κάνοντας ακόμα πιο ελκυστική την έκδοσή του.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
