Περί έρωτος… [Παλμίτα, Αντιγόνη Ζόγκα]

13 February 2024

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Παλμίτα, Αντιγόνη Ζόγκα, Εκδόσεις Ψυχογιός

Ένα συγκριτικού τύπου μυθιστόρημα περί της έννοιας του μικρού φτερωτού θεού όπως ήταν στα μέσα του εικοστού αιώνα και στη σημερινή εποχή, στην Αργεντινή και στην Ελλάδα, επιχειρεί η Αργεντινο-ελληνίδα συγγραφέας, η Αντιγόνη Ζόγκα. Το βιβλίο της έχει τίτλο «Παλμίτα»- έτσι αποκαλούν την καρδιά του φοίνικα. Αυτό δεν είναι όμως το πρώτο συγγραφικό της πόνημα. Έχουν προηγηθεί δύο ακόμη βιβλία της καθώς και πλήθος σεναρίων, διηγημάτων, άρθρων σε εφημερίδες της Ελλάδος και του εξωτερικού.

Η γραφή της Ζόγκα είναι εντελώς άμεση, αυθόρμητη και φυσική. Κάποιες φορές δε η γλώσσα που χρησιμοποιεί αγγίζει τα όρια του χυδαίου-σε ό,τι αφορά κυρίως τις ερωτικές περιγραφές. Το σημαντικό όμως είναι ότι το στυλ γραφής δεν θα μας θυμίσει κάποιο άλλο-η συγγραφέας κατοχυρώνει το δικό της εντελώς ξεχωριστό και ιδιότυπο αφηγηματικό ύφος.

«Εδώ είμαι, mi amor. Σου έλεγα για την κόρη μας- μα τι υπέροχο πλάσμα! Αλλά δεν σου κρύβω ότι ανησυχώ. Ξέρω ότι είμαι ικανή να αντιμετωπίσω τα ζητήματα του σπιτιού και να τη φροντίσω. Της ετοιμάζουμε το καλύτερο φαγητό, την καθημερινή περιποίησή της , την υγεία της. Αλλά το πρόβλημα- εντάξει, όχι πρόβλημα, ανησυχία, είναι η ευθύνη να αισθάνομαι μόνη μου. Φοβάμαι που είσαι τόσο μακριά μας».

Με αυτό το απόσπασμα από ένα ερωτικό και εξομολογητικό γράμμα σε δεύτερο ενικό πρόσωπο η μάνα στην Αργεντινή ενημερώνει τον απών σύζυγο για την υγεία της κόρης του. Διότι στη μεν Αργεντινή εν έτει 1974 πέφτει βαριά η σκιά του επικείμενου πραξικοπήματος, ενώ στην Αθήνα του 2018-2020 όπου διαδραματίζεται η δεύτερη ερωτική ιστορία-χρονική συνέχεια, κατά κάποιον τρόπο, της πρώτης- βαριά η σκιά της πανδημίας του κορωνοϊού.

Πρόκειται για δύο ιστορίες εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους-ή μήπως όχι; Διότι μήπως τελικά ο έρωτας δεν έχει παντού και πάντα στη γη τα ίδια χαρακτηριστικά; Στον έρωτα όλα βαίνουν καλώς μέχρι να πάνε και πάλι όλα στραβά! Αυτό ακριβώς βιώνουν οι ερωτευμένες γυναίκες των δύο ιστοριών. Καμιά φορά οι άνδρες γίνονται βίαιοι. Και καμιά φορά και οι ίδιες οι μάνες γίνονται βίαιες με τα τέκνα τους… Τα παράπονα και οι γκρίνιες που φέρνει ο πανδαμάτωρ χρόνος στις σχέσεις είναι γνωστά. Ύστερα είναι και η φροντίδα των γηραιών γονέων μας που αλλάζει τα δεδομένα. Και το σεξ φυσικά…

Πάντως η συγγραφέας αναλύει διεξοδικά την ψυχολογία των ερωτευμένων, καταφέρνοντας όμως να εντάξει και τις δύο ιστορίες στο χωροχρονικό τους πλαίσιο. Το επικείμενο πραξικόπημα επηρέασε τις ζωές των ανθρώπων, όπως ο τεράστιος ρόλος των μέσω κοινωνικής δικτύωσης κατά την περίοδο της καραντίνας. Όσο για τον έρωτα… μένει να απαντηθεί τελικά το ερώτημα: πεθαίνει τελικά κάποια στιγμή αναπόφευκτα ή ζει αιωνίως;