Σολίστ – Στέλιος Κερασίδης

Ο Βόλφανγκ Αμαντέους Μότσαρντ υπήρξε ένα παιδί θαύμα. Προτού κατακτήσει τις μεγάλες, ευρωπαϊκές αίθουσες και πολύ πριν πέσει στην φριχτή ένδεια που του επιφύλασσε η μοίρα του ο σπουδαίος μουσουργός αποτέλεσε ένα ξεχωριστό παιδί για την βιενέζικη αυλή. Από την ηλικία των επτά χρόνων συνηθίζει να δίνει κοντσέρτα για χάρη του βασιλιά, κερδίζοντας τον θαυμασμό για το σπάνιο χάρισμά του.

Παράλληλη διαδρομή με άλλα λόγια, με τον τωρινό Στέλιο Κερασίδη που καθώς μεγαλώνει ολοένα και περισσότερες αίθουσες φιλοξενούν το ξεχωριστό του ταλέντο. Μοναδικές συναυλίες από τον λιλιπούτειο πιανίστα που με την επιμέλεια και την αμέριστη φροντίδα της οικογένειάς του ανηφορίζει τα σκαλοπάτια της τέχνης του, διακρίσεις και αφιερώματα συνθέτουν σήμερα το προφίλ του μοναδικού αυτού ταλέντου. Ο ίδιος παραμένει ένα παιδί, κεφάτο, γεμάτο από την αφέλεια και την αθωότητα, γεμάτο από την μουσική που ανανεώνεται στα δυο του χέρια. Πεδίο άσκησής του λαμπρό το πιάνο, συνεχιστής μιας μακράς παράδοσης Ελλήνων δεξιοτεχνών που άφησαν το σημάδι τους.

Σε μια χρονιά τόσων απογοητεύσεων, μες στο συνονθύλευμα των τραγουδιστών και των τηλεπερσόνων που μας συστήνονται με κάθε αφορμή, ανάμεσα στους φτιαχτούς ήρωες και τους αποστειρωμένους, ανάμεσα σε νούμερα θανάτων και ονόματα γυναικών που πλήρωσαν το φύλλο τους, ο Στέλιος Κερασίδης, αυτός ο νεαρός πιανίστας που συμπράττει κατά καιρούς με κάθε διάσημη ορχήστρα, φαντάζει το αντίθετο της φθοράς μας. Μια λαμπρή αντίθεση του διόλου λυρικού μας ξεπεσμού. Στις κλισέ ερωτήσεις των δημοσιογράφων απαντά αφοπλιστικά. Δεν είμαι ένα παιδί θαύμα, είμαι ένα κανονικό παιδί. Είναι ο δικός μας πιανίστας, ο Έλληνας Στέλιος Κερασίδης που αναμένεται να κατακτήσει το μέλλον για όλους εμάς. Μια σπάνια περίπτωση που βρήκε στην λιγοστή πια Ελλάδα όσα χρειάζεται για να καλλιεργήσει το ταλέντο του.