***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Μοναχικοί Καθεδρικοί
Justo Gallego Martínez
Αυτό που λείπει από την εποχή μας είναι η αφοσίωση. Μα ίσως να είναι νωρίς ακόμη, αυτός ο αιώνας δεν έχει τελειώσει ακόμη με τις παιδικές ασθένειες και όπως δείχνουν τα πράγματα, θα έχει μια δύσκολη εφηβεία. Η αφοσίωση, η παράταξη πίσω από έναν σκοπό που μας εκπληρώνει και επαληθεύει μέρα την μέρα τον βαθύτερο σκοπό της ύπαρξής μας. Αυτό είναι που λείπει από την εποχή μας, λένε εκείνοι που μελετούν τις αλλαγές στις ανθρώπινες κοινωνίες.
Μια αφοσίωση σαν αυτή του Χούστο Γκαγιέχο που κερδίζει την αθανασία στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη. Του ολόψυχου εργάτη που με μοναδικό εφόδιο τα δυο του χέρια, αναλαμβάνει να στήσει έναν ολόκληρο καθεδρικό εκεί που άλλοτε βρισκόταν μια χαμένη, παιδική ηλικία. Ο μοναχός που στην ηλικία των 27 χρόνων εγκαταλείπει το σχήμα εξαιτίας της φυματίωσης γίνεται τελικά καλά. Αποδίδει την ανάρρωσή του στην θεία χάρη και στρατεύεται σε έναν σκοπό. Να υψώσει στον ουρανό της γενέτειράς του έναν καθεδρικό ναό, φτιαγμένο κομμάτι κομμάτι από εκείνον τον ίδιο.
Ο ναός σχεδόν τέλειωσε. Συνδυάζει μερικά ρεύματα και πάνω από όλα την προσωπική σφραγίδα ενός πιστού που πέραν των γενικών του γνώσεων, δοκιμάστηκε στο πεδίο της εφαρμογής και βρήκε σε κάθε κορνίζα, σε κάθε πρέκι τον ίδιο τον Θεό. Αν ο σκοπός του, αν το επιχείρημα της ζωής του φαντάζει αδικαιολόγητο, δεν έχει να κάνει με την πίστη που δεν κατανοούμε πια. Σχετίζεται πρωτίστως με την αφοσίωσή μας που στέρεψε μες στον μεγάλο κόσμο και που τίποτε έτσι, δεν βρίσκουμε για να αγαπούμε.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
