***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
(40) Σαράντα πρόσωπα που σημάδεψαν το 2021, εξόχως ποιητικά. Με άλλα λόγια το δεύτερο δέρμα και το υλικό της ζωής που αφήνει το αποτύπωμά της σε μια ακόμη χρονιά αυτού του ολοκαίνουριου, γκριζομάλλη αιώνα.
homo ex exsilium
Ο πρόσφυγας
Μετά από χρόνια οι μελετητές ενός κάποιου καιρού θα τον ονομάσουν homo ex exsilium. Άνθρωπος της εξορίας, ένας διωγμένος, ένας ανέστιος που διατρέχει την γη, ψάχνοντας μια πατρίδα. Λαοί ολόκληροι διωγμένοι από την πείνα ή τις γενοκτονίες, κοινωνίες της Μέσης Ανατολής που επιβιώνουν χειμαζόμενες μετά από εκείνη την άνοιξη που όλα τα σάρωσε, αφήνοντας τα σημάδια της σε χώρες και ανθρώπους. Πρόσφυγες, παιδιά του Οδυσσέα που καθοδηγούνται από την ανάγκη, μετρούν τις λεύγες στα ανοιχτά της Σάμου. Πορτοκαλιά σημεία του καιρού, κάτι σαν σημάδια ζωγραφικά σε καμβά με άγριο, θαλασσινό τοπίο.
Τους έχεις δει στην Βικτώρια, στα σκαλοπάτια του σταθμού να ζητιανεύουν την ελπίδα. Κάθε πρωί περιφέρονται στην αφιλόξενη πολιτεία παίρνοντας μια γεύση από την ματαιότητα αυτού εδώ του τόπου που πλήρωσαν για να γνωρίσουν. Όσους δεν θα γνωρίσεις ποτέ να κοιμούνται εκεί που φυλάσσεται η ιστορία, η παλιά και η νέα, ονειρεύονται εις τους αιώνες, με καρφωμένους αριθμούς σε πρόχειρα κοιμητήρια. Ο Θεός τους εγκατέλειψε, η αθανασία του Αλλάχ που τόσο τους γοήτευσε σήμαινε μονάχα στέρφα πλάνη. Μα και ετούτος εδώ ο φιλεύσπλαχνος καραδοκεί με τους καθεδρικούς του για να ξυπνήσει τον φόβο τους. Τους έχεις δει να αποβιβάζονται από σαθρά πλοιάρια, να ζουν πίσω από τους φράχτες της Μόριας, να εκλιπαρούν στα σύνορα της Πολωνίας για μια θέση στον ήλιο, βαδίζουν σαν τα άστρα μια πορεία ατέρμονη μες στην αγκαλιά της Μεσογείου. Πεθαίνουν σαν νύχτες, σιγανά, μεγαλώνουν και γερνούν στις γειτονιές των Χαυτείων, του Βούπερταλ, του Ντόρτμουντ, στο ρωμαϊκό Τέρμινι, στα Διαβατά, πνίγονται από ελπίδα στις όχθες του ποταμού, κοιμούνται σε χαρτονένια κρεβάτια, αντικρίζουν όνειρα χαρτονένια, γεννούν χαρτονένια παιδιά και πεθαίνουν χαρτονένια, ανανεώνουν την τέχνη και σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου. Είναι οι πρόσφυγες που με ένα ενιαίο και απαράλλαχτο πρόσωπο κατοικούν τις γειτονιές του κόσμου, όχι μονάχα τις ποιητικές, μα εκείνες τις άλλες που σείονται κάθε πρωί από σειρήνες εργοστασίων και σκληρές βάρδιες και μικρές, φριχτές αιωνιότητες.
Ο πρόσφυγας υπογραμμίζει το αιώνιο, ανθρώπινο ρεύμα που συνεχίζει να γονιμοποιεί την ιστορία. Ζει πλάι μας, ντύνεται τον χειρότερο εαυτό μας, πουλιέται γονατιστός για δυο τάλιρα και διαθέτει το ύφος εκείνου που έχει πνιγεί χιλιάδες φορές.
φωτογραφία: Γιάννης Μπεχράκης
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
