***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Τα παιδικά μου χρόνια …..

Ήταν μικροαστικά, με πολύ φαγητό και μια τεράστια περιέργεια για όλα τα πράγματα. Γενικά θυμάμαι ότι  πάντα έβρισκα τρόπους να περνάω καλά ακόμα και όταν δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές οι συνθήκες. Η ανάγνωση βιβλίων τα βαρετά καλοκαιρινά μεσημέρια ήταν ένας από αυτούς. Οι αυτοσχέδιες θεατρικές παραστάσεις και τα κουίζ γνώσεων που σκάρωνα για τους  φίλους  μου ένας άλλος.

Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα……

Παρόλο που οι γονείς μου υπήρξαν σημαντικοί στις γενικές αρχές που έλαβα, νομίζω ότι μετά από 28 χρόνια σχέσης η γυναίκα μου δικαιούται περισσότερο απ’ όλους αυτόν τον τίτλο. Κυρίως γιατί ήταν εκεί σε όλες τις σημαντικές μου στιγμές, πήραμε μαζί όλες τις μεγάλες αποφάσεις και πάντοτε με προέτρεπε να κάνω πράγματα που τα ήθελα αλλά ίσως δυσκόλευαν την κοινή μας ζωή.

Μου αρέσει να περνώ ώρες …

Γράφοντας στην αυλή του σπιτιού μου στη Σκύρο, αγναντεύοντας το χωριό και ρίχνοντας μια ματιά  στα γεμιστά που φτιάχνω στο φούρνο και μοσχομυρίζει όλη η αυλή.

Τα πρώτα μου αναγνώσματα….

Νομίζω το πρώτο – πρώτο που διάβασα μόνος μου ήταν στα επτά μου χρόνια ένα βιβλίο για το πώς γεννιούνται τα παιδιά για να πάψω να λέω βλακείες ότι τα παιδιά γεννιούνται με ξεκούραση και καλό φαγητό και γιατί οι γονείς μου ντρέπονταν να μου εξηγήσουν οι ίδιοι. Μετά ακολούθησαν διάφορα πράγματα από τους Μυστικούς εφτά και τους Πέντε φίλους, μέχρι το νούμερο 31328 και το Έγκλημα και τιμωρία που το διάβασα στα 12.

Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…

Ότι κάνω και τώρα όταν δεν γράφω: Μαγειρεύω, χορεύω, παίζω θέατρο.

Η  προσωπικότητα που θα  ήθελα να γνωρίσω …

Από τεθνεώτες  τον Καποδίστρια, τον Σαραμάγκου και τον Ντάριο Φο. Από σύγχρονους προτιμώ τους αφανείς ήρωες. Για να είμαι σίγουρος ότι δε θα απομυθοποιηθεί κανένας ή για να ανακαλύψω έναν μύθο εν τη γενέσει του.

Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν ….

Γιατί γράφω. Νομίζω ότι δεν εξηγείται όπως και τα περισσότερα από τα πράγματα που κάνουμε οι άνθρωποι.

Αν άλλαζα κάτι στον κόσμο θα ήταν ……

Τη ζωή ενός ανθρώπου προς το καλύτερο. Για αρχή είναι αρκετό αν το έκαναν όλοι.

Αν ένας νέος  άνθρωπος με ρωτούσε πως  είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα….

Ότι δεν έχει καμία διαφορά από των υπολοίπων ανθρώπων. Τους ίδιους πόνους και αγωνίες έχει, τα ίδια καθημερινά προβλήματα και αν είναι μόνο συγγραφέας στην Ελλάδα μάλλον έχει και σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Μετανιώνω που….

Δεν έχω περισσότερες φωτογραφίες και κυρίως βίντεο από τα παιδιά μου όταν ήταν μικρότερα. Θα τους τα έδειχνα σίγουρα για να πάρω εκδίκηση από όσα λένε και κάνουν τώρα μεγαλώνοντας.

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…

Ο «Στόουνερ» του Τζον Γουίλιαμς.

Οι  δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες ….

Άτικους Φιντς  από το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» της Χάρπερ Λι  και Ραραού από τη «Μητέρα του σκύλου» του Μάτεση. Τα τελευταία χρόνια έχω αγαπήσει και τον δικό μου Ιόλαο γιατί δεν είναι άνθρωπος αλλά αποφάσισε να υιοθετήσει όσες από τις ανθρώπινες ιδιότητες μπόρεσε να αγαπήσει.

Ένας εκδότης οφείλει…

Να έχει άποψη στο τι θα εκδώσει. Να ψάχνει, να είναι ανήσυχος, να μην ακολουθεί την πεπατημένη και να μην μπαίνει στη λογική του σούπερ μάρκετ εκδόσεων. Να κρατά ισορροπίες μεταξύ αυτών που θα φέρουν εισπράξεις και αυτών που θα είναι περήφανος που εξέδωσε.

Οι κριτικοί λογοτεχνίας…

Συνήθως δε με ενοχλούν και δεν τους ενοχλώ. Δεν είμαι σίγουρος ποιος διεκδικεί αυτό τον τίτλο εξάλλου στις μέρες μας. Και ο αναγνώστης του ενός βιβλίου μόνο έχει δικαίωμα να πει τη γνώμη του για ένα βιβλίο και το κάνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στις ιστοσελίδες των βιβλίων. Οι bloggers το κάνουν επίσης. Ορισμένες φορές μου δίνεται η εντύπωση ότι κριτικοί  γενικά θεωρούνται αυτοί που έχουν την άνεση και το δικαίωμα να συναναστρέφονται τους πιο γνωστούς ανθρώπους ενός χώρου.

Στην Ελλάδα  του σήμερα η συγγραφή…

Δεν είναι προς βιοπορισμό, δεν είναι επάγγελμα. Όταν γίνεται μόνο για να βγάλει χρήματα κάποιος , όταν γίνεται ως μαζική παραγωγή μάλλον δεν έχει λόγο ύπαρξης. Εάν θέλεις να βγάλεις κάποιο προϊόν στην αγορά υπάρχουν άλλα που μπορεί σαφέστατα να πουλήσουν πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο.

Με ενδιαφέρουν οι …

Άνθρωποι που πάνε κόντρα στο ρεύμα. Όσοι αποφασίζουν αυτό που θέλουν στη ζωή τους και το κάνουν με τους δικούς τους όρους χωρίς να ακολουθούν τις κοινωνικές συμβάσεις, τις προσδοκίες των άλλων και τις αγκυλώσεις της εποχής.

Με την γραφή μου στοχεύω…

Να ξορκίσω τους δικούς μου δαίμονες, να αντιμετωπίσω τα δικά μου θέματα να μελετήσω  και να κατανοήσω ανθρώπους , συμπεριφορές και καταστάσεις που προβληματίζουν εμένα και την κοινωνία στην οποία ζω.

Δεν θα έγραφα ποτέ για….

Λογαριασμό άλλου. Είναι πολύ ατίθασο το μυαλό μου στη συγγραφή για να μπορέσει να ακολουθήσει οδηγίες και κανόνες, όπως ένας ghost writer θα έπρεπε λογικά να κάνει.

Ζήλεψα το βιβλίο του/ της…

Το βιβλίο που με έκανε να αποπειραθώ να γράψω για πρώτη φορά, επειδή θα ήθελα να έχω γράψει το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν το Middlesex του Τζέφρι Ευγενίδης.

Η ζωή είναι όμορφη γιατί…

Ποτέ δεν μπορείς να την κατακτήσεις στο 100%. Έχει την ομορφιά του ανέφικτου και ανεκπλήρωτου.

Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…

Ο καλός συγγραφέας είναι αυτός που μπορεί να σβήσει τα πιο πολλά – ή τουλάχιστον πολλά -από αυτά που έχει γράψει χωρίς να λυπηθεί, όταν ξαναδουλεύει το κείμενό του.

Θα τα παρατούσα όλα για….

Μόνο για λόγους υγείας της οικογένειάς μου. Κι ελπίζω να μην χρειαστεί.

Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον / στην …

«Όλες οι λύπες αντέχονται αν τις βάλεις σε μια ιστορία» της Κάρεν Μπλίξεν που έγραφε με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο  Ίζακ Ντίνεσεν.

Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…

Η οικονομική κρίση της Ελλάδας. Το πώς μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να βρεθείς από την (επίπλαστη) ευτυχία και την ευμάρεια στη δυστυχία, την ανέχεια και τη μιζέρια και όσα αυτά φέρνουν πίσω τους. Γι’ αυτό και επέλεξα το δυστοπικό παραμύθι σαν είδος αυτή τη φορά.

Το επόμενο μου βιβλίο…..

Θα βγει όταν έρθει η ώρα του και δε θα έχει καμία σχέση με όλα τα προηγούμενα, όπως πάντα. Δε βιάζομαι και δεν αισθάνομαι την ανάγκη να ικανοποιήσω κανένα κοινό για να επαναλαμβάνω στυλ, μοτίβα και θέματα.

Διαβάστε το βιβλίο: ”Το χρονικό του Ιόλαου», του Δημήτρη Αλεξίου που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Υδροπλάνο

Πώς είναι να ανατρέπεται όλη η ζωή σου μέσα σε μία στιγμή; Πώς γίνεται ο φόβος και η δυστυχία, οι απελπισμένες προσπάθειες και τα ακραία μέτρα να υποκαθιστούν μία γεμάτη ευμάρεια και ευτυχία ζωή; Η μικρή πόλη της Τριμυλίας βίωσε αυτήν την απότομη και απρόσμενη αλλαγή μέσα σε μία νύχτα. Ανακήρυξε ως εχθρούς της τα τρωκτικά και άνοιξε τις πόρτες της σε κάθε πιθανό σύμμαχο, που θα τη βοηθούσε να τον καταπολεμήσει, ακόμα κι αν τα κίνητρά του δεν ήταν αθώα. Η ελπίδα για το αύριο θα γεννηθεί μέσα από ένα μικρό οικιακό ποντίκι, τον Ιόλαο, που αγάπησε τα βιβλία που κανείς άλλος δεν ήθελε πια, ένα μελαγχολικό κορίτσι, που γεννήθηκε μέσα από έναν ζωγραφικό πίνακα και ένα αγόρι, που έμαθε να ζει στα λαγούμια του ανθρώπινου πολιτισμού. Μπορεί ο έρωτας να αντισταθεί; Μπορεί ο διαφορετικός να αρνηθεί να γίνει σαν τους άλλους; Μπορεί ο κόσμος να βρει τον εχθρό μέσα του και όχι σε κάτι που τον έμαθαν να εχθρεύεται; Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να είναι ένα παραμύθι, ένα μυθιστόρημα φαντασίας, μία ιστορία αγάπης ή μία δυστοπία. Θα μπορούσε όμως να είναι και μία αλληγορία πάνω στο πώς βιώνουμε, αντιδράμε και εν τέλει, εξελισσόμαστε από μία καταστροφή που χτυπάει το είδος μας. Γιατί πάντα ο άνθρωπος θα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του είδους του.

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.