***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
Τα παιδικά μου χρόνια…
Γεννήθηκα στην Αμερική. Με τους γονείς μου ήρθαμε στην Ελλάδα όταν ήμουν τριών ετών. Όταν έμαθα να γράφω άρχισα να γράφω ποιήματα και να τα εικονογραφώ. Αργότερα έβγαζα και μια εφημερίδα που μοίραζα στους συγγενείς μου. Μέχρι τα εννιά μου δεν είχα αδέρφια. To γράψιμο ήταν μια συντροφιά. Μετά απέκτησα δυο αδερφούς. Η έλευση μιας νέας ζωής στην οικογένεια είναι από τα πιο χαρμόσυνα γεγονότα που μπορείς να βιώσεις.
Το πρόσωπο στην ζωή μου που με επηρέασε πιο πολύ από όλα…
Η μητέρα μου. Εξάλλου είναι και εκείνη συγγραφέας.
Μου αρέσει να περνώ ώρες …
Χορεύοντας ένα αγαπημένο μου κομμάτι και χορογραφώντας το. Γράφοντας. Δουλεύοντας έναν θεατρικό ρόλο. Δημιουργώντας έναν μικρό αυτοσχεδιασμό και δουλεύοντας πάνω σε αυτό. Συζητώντας με τις κόρες μου. Κρατώντας σημειώσεις για κάτι που με εντυπωσίασε και ίσως χρειαστώ. Κάνοντας πρόβες στο θέατρο. Παίζοντας θέατρο. Γράφοντας. Παίζοντας. Προβάροντας.
Τα πρώτα μου αναγνώσματα….
Παιδικές σειρές βιβλίων μυστηρίου με παιδιά-ντετέκτιβ.
Αν δεν έγραφα θα είχα διαλέξει…
Να πω τις ιστορίες μου χορεύοντας. Η λέξη συγκίνηση εμπεριέχει την κίνηση. Η κίνηση προκαλούσε συγκίνηση πολύ πριν ανακαλυφθεί η ομιλία και αργότερα η γραφή. Η αλήθεια είναι ότι ο λόγος και η γραφή απομάκρυναν τον άνθρωπο από τη σωματική έκφραση. Λογικό, αφού προσδίδουν εντυπωσιακή σαφήνεια. Ωστόσο και το σώμα έχει πολλά να αφηγηθεί και με ένα διαφορετικό τρόπο. Τη συναντάμε ακόμα αυτή την έκφραση σε πληθυσμούς της υπαίθρου και σε καλλιτέχνες που επιλέγουν να λειτουργούν λιγότερο νοητικά.
Η προσωπικότητα που θα ήθελα να γνωρίσω …
Πιο ενδιαφέροντες γενικά θεωρώ τους κάθε λογής αιρετικούς. Δεν είμαι σίγουρη όμως ότι θα ήθελα να τους γνωρίσω και προσωπικά.
Η δυσκολότερη ερώτηση για εμένα ήταν ….
Να συνοψίσω σε πέντε γραμμές ένα βιβλίο 220 σελίδων που έγραφα για τρία χρόνια.
Αν άλλαζα κάτι στην κόσμο θα ήταν ……
Ένας συγγραφέας ξέρει πως αν δε σου βγαίνει κάτι το σβήνεις εντελώς. Kαι το ξαναγράφεις από την αρχή. Ίσως κρατήσεις λίγη μαγιά από την προηγούμενη προσπάθεια.
Αν ένας νέος άνθρωπος με ρωτούσε πως είναι η ζωή ενός συγγραφέα θα του έλεγα….
Απαραίτητη προϋπόθεση για να γράφεις είναι να μπορείς να αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου. Να αποζητάς τις ώρες της μοναξιάς λαχταρώντας να γευτείς τα φρούτα της σκέψης σου. Από κει και πέρα οι υπόλοιπες συνθήκες διαφέρουν στον καθένα. Το τι κάνεις τις υπόλοιπες ώρες που δεν γράφεις, τι σε συγκινεί, τι σε ενθουσιάζει. Πιστεύω όμως πως αν έχεις καταλάβει πως αγαπάς το γράψιμο μετά αλλάζει κάπως και η οπτική σου. Γίνεσαι λίγο κατάσκοπος, λαθρακουστής, προσπαθείς να κλέψεις από τις ζωές των άλλων, έστω να τις φωτογραφήσεις.
Μετανιώνω που….
Έχω προσπαθήσει να αλλάξω τον εαυτό μου ή έχω προσπαθήσει να αλλάξω άλλους.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν…
«Ακούω την καρδιά του παίκτη». Συλλογή διηγημάτων της Βίλιας Χατζοπούλου.
Οι δικοί μου λογοτεχνικοί ήρωες ….
Είναι ως επί το πλείστον περιθωριακοί. Ας πούμε οutsiders. Μαύρα πρόβατα. Δεν ακολουθούν τον κύριο δρόμο. Βαδίζουν στα δικά τους μονοπάτια.
Ένας εκδότης οφείλει…
Να «στεγάσει» τα βιβλία των συγγραφέων του.
Οι κριτικοί λογοτεχνίας…
Να είναι έντιμοι. Φυσικά αυτό ισχύει για όλους μας.
Στην Ελλάδα του σήμερα η συγγραφή…
Είναι για πολύ κόσμο μια σημαντική διέξοδος. Έκφραση. Πάθος. Μια μέθοδος να αγγίξουν πράγματα σημαντικά για αυτούς. Σίγουρα για τους περισσότερους δεν είναι επάγγελμα.
Με ενδιαφέρουν οι …
Οι απόψεις του άλλου. Τι θέλει να πει. Όταν γράφει. Τι στάση κρατάει. Όταν λέει κάτι, τι πρεσβεύει. Ο λόγος του. Η στάση του σώματος. Η οπτική του. Όταν γράφει, πώς τοποθετείται επάνω στα πράγματα. Έχει άποψη; Τελευταία αντιλαμβάνομαι ότι και η μη άποψη είναι άποψη.
Με την γραφή μου στοχεύω…
Να εξερευνήσω τα θέματα του κόσμου που με αγγίζουν. Δηλαδή αυτά που έχουν γίνει και δικά μου θέματα. Να εκφραστώ. Να τα επικοινωνήσω.
Δεν θα έγραφα ποτέ για…
Για κάτι που μου είναι αδιάφορο. Για κάτι που δεν με συγκλονίζει.
Ζήλεψα το βιβλίο του/ της…
Δεν έχω ζηλέψει βιβλίο. Έχω θαυμάσει πολλά, ναι. Λέω, ευτυχώς που γράφτηκε αυτό. Εξάλλου τα πολύ καλά βιβλία γίνονται και δικά μας κτήματα, αφού τα βάζουμε μέσα μας, τα «καταναλώνουμε». Δεν ζήλεψα ποτέ την πατρότητα (ή μητρότητα, αν θέλετε) ενός βιβλίου. Ούτε τη δόξα κάποιου και σίγουρα όχι τους δαίμονες και το μόχθο που οδήγησαν σε αυτό.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί…
Είναι όμορφη όταν μπορείς να κάνεις αυτά που αγαπάς.
Η πιο σημαντική συμβουλή που άκουσα σε σχέση με την συγγραφή…
«Μη λυπάσαι να σβήνεις. Πάρε ένα ξυραφάκι και κόβε. Κόβε. Να αφαιρείς»
Και να το πω και πιο σύντομα: «Μάθε να αφαιρείς»
Θα τα παρατούσα όλα για….
Δεν παρατάω εύκολα. Δεσμεύομαι, βγάζω ρίζες. Ίσως για αυτό επέλεξα το μυθιστόρημα, τη μεγάλη φόρμα.
Η αγαπημένη μου λογοτεχνική φράση ανήκει στον …
Χρόνη Μίσσιο. Μμμμμ… «Χαμογέλα ρε….. τι σου ζητάνε;»
Αφορμή για το τελευταίο μου βιβλίο…
Ένα προσωπικό μου «παιχνίδι» πάνω στην αυθαίρετη φύση της εκάστοτε εξουσίας. Και την τραγικότητα αυτού που τη «διαβάλλει». Από το ρήμα διαβάλλω προήλθε η λέξη διάβολος.
Το επόμενό μου βιβλίο…
Πιθανότατα ένα θεατρικό έργο. Όσον αφορά το μυθιστόρημα δεν ξέρω πότε θα μου δοθεί η αφορμή για ένα νέο. Το περιμένω όμως, πώς και πώς, το να βυθιστώ σε ένα καινούριο σύμπαν για καιρό.
«Μέρα μεσημέρι τον φάγανε, στον δρόμο. Τον γαζώσανε μπροστά σε όλο τον κόσμο και κανείς δεν ξέρει τίποτα».
Ένας κρατούμενος δολοφονείται στη διάρκεια μιας εξόδου του. Κι η ψυχίατρος σύντροφός του ξεκινάει ένα ταξίδι με τη μηχανή. Να δει. Να θυμηθεί. Να καταλάβει… Τι σχέση μπορεί να έχει η εργασία που της ανατέθηκε με τη δολοφονία; Και ο καθηγητής Ψυχιατρικής πόσο καθαρός είναι; Πόσα γνωρίζει ο περιβόητος -εντός και εκτός φυλακών- Μαύρος; Σε μια παράλληλη διαδρομή ενηλικίωσης, ένας νεαρός μουσικός, παλεύοντας με τους προσωπικούς του δαίμονες, θα έρθει αντιμέτωπος με επικίνδυνα μυστικά.
Ένα μυθιστόρημα με αστυνομική πλοκή. Με ήρωες ανθρώπινα νησιά, που κινούνται στις παρόδους της ζωής. Η αλήθεια δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Ή, μάλλον, η αλήθεια είναι μπροστά μας, αλλά δεν τη βλέπουμε. Μια ιστορία αγάπης πέρα από τον θάνατο.
«Υπομονή, κορίτσι μου, και θα ’ρθει καβαλάρης»…
Η Βάσω Βεκρή γεννήθηκε το 1976. Μεγάλωσε στην Αθήνα. Στην καθημερινότητά της κυνηγάει σκιές, προσπαθώντας να αποφασίσει την ενοχή ή την αθωότητά τους – είναι ακτινολόγος. Πέρα από αυτό, αισθάνεται και λίγο ηθοποιός, νιώθει πως η ζωή είναι μια θεατρική παράσταση και γι’ αυτό κλαίει κάθε φορά που πέφτει η αυλαία. Εκτός από το θέατρο, τη μαγεύουν η μουσική και ο χορός. Η Πάροδος είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
