***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Το αιώνιο καλοκαίρι, Θάνος Γιαννούδης, Εκδόσεις Βακχικόν

Ένα ιδιαίτερο ανάγνωσμα επιστημονικής φαντασίας που φλερτάρει με την Ιστορία, αποτελεί το νέο μυθιστόρημα του φιλόλογου και ποιητή Θάνου Γιαννούδη με τον άκρως θερινό και ερεθιστικό στα μάτια του αναγνώστη τίτλο Το αιώνιο καλοκαίρι.

Κάποιοι από εμάς θα ήθελαν, αναμφισβήτητα, ένα αιώνιο καλοκαίρι καλοπέρασης και ραστώνης. Με τις δύο αυτές λέξεις ως έννοιες -ή με λέξεις συνώνυμες του “αιώνιο”- παίζει επιδέξια ο συγγραφέας, εμφανίζοντάς τις σε κάμποσα διαφορετικά σημεία του βιβλίου του.

“…Ο  άνθρωπος που ζει στον αιώνιο χειμώνα! Πώς μπορείς να τον βοηθήσεις πρακτικά και ουσιαστικά; Διαμορφώνοντας την ακριβώς αντίθετη συνθήκη που θα ανοίξει την ψυχή του στη ζεστασιά και την απελευθέρωση που τόσο προσδοκούμε! Λοιπόν, συλλογικότητα! Αυτή είναι η σημαντικότερη στιγμή του project μας μέχρι την επόμενη! Από δω και στο εξής, δεν θα δουλεύουμε πια για το ατέλειωτο καλοκαίρι!”

“Ζωή μου! Έρχομαι για να σταθώ δίπλα σου γυμνή, οπλισμένη μόνο με το άδολό μου χαμόγελο για να σε συναντήσω σαν να ‘ναι η πρώτη μας φορά και η ευτυχία μας επιτέλους να ξεκινήσει, μια ευτυχία δίχως τελειωμό, δίχως καταιγίδες και σύννεφα, η αιώνιά μας άνοιξη, το αιώνιο καλοκαίρι!“

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Σμύρνη του 2024, στη μετά-covid εποχή, αλλά με τη Σμύρνη να έχει παραμείνει ελληνική από το δημοψήφισμα που είχε γίνει εκατό χρόνια νωρίτερα, αμέσως μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πρόκειται για συνδυασμό κανονικής και εναλλακτικής ιστορίας, αλλά και επιστημονικής φαντασίας.

“Ναι, η Σόνια το καταλάβαινε καλά: Το να υποστηρίζει τον Πανιώνιο σήμαινε και να υποστηρίζει τη γη της, τον τόπο της και την ιστορία του, τη μεγαλύτερη ελληνική πόλη στη διαχρονία των αιώνων, έναν κόμβο δύσης και ανατολής, Ευρώπης και Ασίας, για τον οποίον στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν λάβει χώρα μνημειώδεις μάζες και σφαγές, έως ότου κατοχυρωθεί πανηγυρικά και οριστικά στην Ελλάδα με το δημοψήφισμα του ’24“.

Πρωταγωνίστρια είναι η Σόνια Ρετζίλη, η οποία υποχρεώνεται να παραμείνει καλοκαιριάτικα στη Σμύρνη, αφού λαμβάνει μέρος σε ένα project μίας μεγάλης εταιρείας. Θα πίνει καφέ με τις φιλενάδες της-με τον συγγραφέα να μας προσφέρει εδώ άφθονες καθαρά “γυναικείες” συζητήσεις- και θα γνωρίσει τον μυστηριώδη Στράβων Θεοφυλάκτου. Όλα αυτά με τον φιλοσοφικό, σχεδόν ποιητικό, σε μερικά σημεία, λόγο του Γιαννούδη, ο οποίος αρέσκεται, πολλές φορές, να διακόπτει τη ροή της αφήγησής του με υπέροχα κομμάτια φιλοσοφικών και αποφθεγματικών κρίσεων, γραμμένα με περισσή φροντίδα και προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις.

“Όταν εκλείπει η ευτυχία, όταν παρέρχεται η στιγμή, όταν πια ο υπόλοιπος κόσμος για να ζήσεις και να πεθάνεις φαντάζει μια πορεία προβλέψιμη και προδιαγεγραμμένη και οι άνθρωποι δέσμιοι ρόλων που οφείλουν να παίξουν ως το ίδιο κι απαράλλαχτο, μονότονα επαναλαμβανόμενο τέλος”.

“Και τι δεν είμαστε άραγε όλοι εμείς, αν όχι ένα ακόμη μπουρίνι; Ερχόμαστε ξαφνικά στον κόσμο, σαν τα σύννεφα που αναίτια πυκνώνουν πάνω από τον ουρανό και ανοίγει η αιωνιότητα, ώστε για μια απειροελάχιστη στιγμή να διαβούμε από μια μικρή ρωγμή της ατέρμονης ιστορίας του σύμπαντος, ελπίζοντας και φιλοδοξώντας με όλες μας τις δυνάμεις να την αλλάξουμε και να τη φέρουμε στα μέτρα μας και το ανάστημά μας”.

Οι σκόρπιες αγγλικές λέξεις που αποδίδουν την ορολογία της σύγχρονης εποχής, όπως instagram, video wall, social media δίνουν συχνά το παρόν, όπως, εξάλλου και οι πολλαπλές αναφορές στον σύγχρονο τρόπο ζωής. Η απεικόνιση της Σμύρνης είναι υπερβατική. Δεν είναι η Σμύρνη της Ιστορίας που γνωρίζουμε, ούτε και η σημερινή. Στην ουσία είναι σαν να μην υπάρχει. Το βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται σε μία χαμένη πατρίδα, χωρίς όμως να θρηνεί για τη χαμένη αυτή πατρίδα-αφού, βέβαια, στην υπόθεση του βιβλίου δεν παρουσιάζεται ως απωλεσθείσα. Ακόμη και η περίοδος της ναζιστικής κατοχής της Σμύρνης παρουσιάζεται εναλλακτικά, αφού η πόλη ήταν ελληνικό έδαφος μετά το δημοψήφισμα του ’24.

 Τελικά πάνω απ’ όλα, αυτό που καταλαβαίνει κανείς είναι το ανήσυχο και διαρκώς σκεπτόμενο πνεύμα του συγγραφέα. Το ατέλειωτο καλοκαίρι της Σόνιας και το βιβλίο θα τελειώσει τελικά με ένα αισιόδοξο μήνυμα:

“Είδα Τον Θεό να ανοίγει στοργικά τα ουράνια και να μας προστατεύει! Είδα την ανθρωπιά, την ταπεινότητα και την καλοσύνη! Είδα την αξιοπρέπεια, την τιμιότητα και την καταλλαγή! Είδα όλα τα παιδιά του κόσμου να χαμογελούν γαλήνια πλάι Του, στις κατάφωτες πύλες του Παραδείσου! Είδα την ηθική, την ανοδιοτέλεια και την Αγάπη! Είδα την Αγάπη!“

Αποκτήστε το βιβλίο

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.