***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Βραδιές Τζαζ και άλλες ιστορίες Με θέα το παρελθόν, Τριαντάφυλλη Πολίτη, Εκδόσεις Βακχικόν

Μια μικρή Ιστορία και…

[…Δεν υπάρχει εύκολη μέρα εκεί έξω. Θα πρέπει κανείς να σφίξει τα δόντια, να αποφύγει τις σειρήνες, να ξεπεράσει εμπόδια, να δείξει υπομονή, ανοχή, διάθεση. Το καλύτερό του χαμόγελο θα έχει κιόλας ξεφτίσει προτού τελειώσει αυτό το απόγευμα. Και τότε, όπως κάθε άλλος, θα πρέπει κανείς να σύρει τα βήματά του στην πόλη, κρατώντας μυστική την θλίψη του. Και όμως, αν κανείς ρωτήσει αυτούς τους κατάκοπους ανθρώπους που κατηφορίζουν την Σόλωνος εδώ και χρόνια, θα δει πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση από αυτήν την ανωνυμία, το άσκοπο περπάτημα, τον χαλασμένο ρυθμό. Ω, ναι, αυτά είναι πολυτέλειες που χαρίζει η πόλη. Το αντίτιμο είναι η μοναξιά.

Και όμως, σε κάποιο στενό, σε μια στιγμή που όλα φαντάζουν έτοιμα να γκρεμιστούν, ένα μαγαζί διαφημίζει. Βραδιές Τζαζ, και θα ήταν ψέμα αν κάποιος ισχυριζόταν πως ένα τέτοιο καταφύγιο δεν σημαίνει τίποτε. Αρκούν μερικά βήματα, η πόρτα που ανοίγει, οι σκιές στην μπάρα, η ορχήστρα που τα καταφέρνει. Χαμογέλασε, κοίταξε το βιβλίο που του ΄χαν χαρίσει πριν από λίγο, έξω από κάποιο βιβλιοπωλείο. Όλοι χαμογελούσαν συγκαταβατικά καθώς τα αστέρια καρφώνονταν στο στερέωμα. Βραδιές Τζαζ και άλλες ιστορίες με θέα το παρελθόν της Τριαντάφυλλης Πολίτη, εκδόσεις Βακχικόν. Το εξώφυλλο ταιριάζει γάντι με την σκηνογραφία εκείνου του μαγαζιού. Σύμπτωση θα μου πείτε. Και όμως, όσον αφορά τα βιβλία κάτι τέτοιες συγκυρίες μόνο τυχαίες δεν είναι, αφού σε ένα δεύτερο επίπεδο τα βιβλία γυρεύουν και τελικά αποκτούν μια δεύτερη, υπέροχη ζωή, έρχονται σε συμφωνία με τον κόσμο…]

…η αφορμή της και…

Οι θαμώνες του μαγαζιού μοιάζουν τόσο στις ιστορίες της δημιουργού. Νοσταλγικές, μοναχικές, σύντομες όπως οι έρωτες στα τζαζ σταυροδρόμια της ανθρώπινης γεωγραφίας. Οι θαμώνες του μαγαζιού μοιάζουν στις μεθυσμένες ιστορίες του βιβλίου που έχουν μια θάλασσα ανάμεσα στον δικό τους χρόνο και σε εκείνον τον άλλον που μας αναλογεί.  Άνοιξη στην καρδιά, Μόνο να μην Βρέξει, Ο Ράμσι, Το Βάλσαμο και άλλες πολλές σύντομες ιστορίες με πρόσημο την αθωότητα και για πιστεύω τους τις λέξεις μιας χαμένης ορθογραφίας περνούν σαν πολαρόιντ εμπρός από τα μάτια μας. Απομένει στο ταλέντο και την προφορικότητα της Τριαντάφυλλης Πολίτη για να εμψυχωθούν και ώρα την ώρα να αποκτήσουν τα χαρακτηριστικά εκείνων των τύπων που ζουν μες στις μνήμες μας. Που αν τους παρατηρήσεις θα δεις και εσύ ο ίδιος με τον πιο γλαφυρό τρόπο, τζαζ πρόσωπα, στίχους και έρωτες χαμένους να ανεμίζουν ρετάλια και σημαίες ενός αλλοτινού καιρού.

Με τέτοια συντροφιά οι Βραδιές  παίρνουν παράξενες διαστάσεις. Σε λίγο η πόρτα ανοίγει και η γιαγιά που πάλευε την ορθοδοξία του καιρού της εισέρχεται νεότερη μερικές δεκαετίες. Πίσω της ο παππούς, νεότατος με θεληματικό πηγούνι, ένας περιζήτητος αξιωματικός και οι μυρωδιές της πατρίδας που ξεσηκώνονται μες στην τυχαιότητα του σκληρού χειμώνα, το πατρικό σου στην Καρνεάδου που αν αντέξει για λίγο ακόμη, τότε θα πω πρόκειται για μια αληθινή Καρυάτιδα και τίποτε λιγότερο. Από κάποιον άλλον δρόμο φθάνει η γυναίκα που παλεύει να κρατήσει για πάντα κλειστό το ύφασμα της βαριάς κουρτίνας, το ίδιο μελαγχολική και απόλυτα ταιριαστή όπως στις σελίδες, μα με την ελπίδα καρφιτσωμένη στο παλαϊκό της φουστάνι. Μια λογοτεχνία προσαυξάνει την αξία των πραγμάτων, κάνει κομμάτια την ευτέλεια, ανανεώνει έναν περασμένο θρίαμβο που είπαμε ζωή μας.

Την ίδια στιγμή οι Βραδιές Τζαζ όλο βαθαίνουν και οι ιστορίες τραβούν αδιάκοπα προς την μαγική αφαίρεση που συνοψίζει με επάρκεια πράγματα νεφελώδη όπως το συντελεσμένο. Οι μνήμες χορεύουν μες στο μαγαζί και μέχρι να έρθει το ξημέρωμα οι ιστορίες θα έχουν πια λάμψει αυτούσιες σαν προσευχές. Θα έχουν μεγαλώσει και οι λέξεις τους τυλιγμένες με άσπρο χιόνι θα λένε εκείνο το όνειρο που σήμερα θαμπώνει. Τίποτε λιγότερο δεν είναι αυτές οι ιστορίες από μια αφορμή για να ξυπνήσουν παλιά πράγματα, μια ευκαιρία για όλα μέχρι να ξαναγίνουν όπως ήταν. Μα η συγγραφέας τους δεν τρέφει αυταπάτες, νιώθει καλά πώς η φαιδρά αύρα πρόκειται να παρασύρει σε έναν καταιγισμό όλα τα τωρινά. Και έτσι διασώζει σε μερικά σπάνια καρέ την εικόνα του σύμπαντος που μεταμορφώνεται σε μύθο, σκηνές από ένα νυχτόραμα που έσβησε κάτω από το βάρος του χρόνου.

Βραδιές Τζαζ μπορεί να βρει κανείς πολλές να μαίνονται στην πόλη. Και όμως, η Τριαντάφυλλη Πολίτη που δίνει σάρκα και οστά στις αναμνήσεις της και τις λεπτές, σβησμένες εκλεπτύνσεις κάποιου καιρού δεν παλεύει με την έμπνευσή της. Αφήνει το χρόνο να τυλίξει το μολύβι της, σαρώνει το ημερολόγια που απέμειναν μισά σε μια παλιά νιότη, αδιάθετα σημειώματα. Και καμιά ιστορία δεν τελειώνει αληθινά και οι μορφές αφομοιώνονται μες στην σκηνογραφία του μαγαζιού. Δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριστεί κανείς πως μια τζαζ βραδιά συνιστά ένα περατωμένο έργο , μόνο και μόνο επειδή μερικές ψυχές ξενυχτούν πάνω από τ΄ όνειρο.

…λίγη ακόμη ιστορία, λίγη ακόμη ανθρωπιά.

[…Όταν πια ξημέρωνε βγήκε από το μαγαζί. Βρωμούσε καπνό και ποτό μα κανείς δεν νοιάζεται. Οι πιστοί τραβούν στην εκκλησία. Όμως εκείνος αφήνει την δροσιά να πέσει στα χέρια του, πρωινή δροσιά. Κοιτάζει τον δρόμο, τα σπίτια που ξυπνούν. Είναι όλα τους ιστορίες, σινιάλα της καρδιάς που κάνει να σαλεύει εκείνο το επιδέξιο χέρι του ονείρου. Κράτησε σφιχτά το βιβλίο που τον έσωσε μια φορά και έναν καιρό. Στο ραδιόφωνο ακούγεται μια τζαζ μελωδία του Baker, πέφτουν οι αφιερώσεις και ο κόσμος πηδά από χρώμα σε χρώμα, όπως η Τριαντάφυλλη Πολίτη και οι εκδόσεις Βακχικόν ξεφυλλίζουν τον χρόνο, δίνοντας πνοή στην έκδηλη ακαμψία της υπόθεσης χρόνος…]  

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.