Please enable JavaScript to view the comments powered by Disqus.

***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***

Υπολογισμοί Απόστασης Χρόνου και Ταχύτητας, Νικολέττα Αλεξάνδρου, Εκδόσεις Βακχικόν

Μια ματιά στο εξώφυλλο της συλλογής “Υπολογισμοί Απόστασης Χρόνου και Ταχύτητας” από τις εκδόσεις Βακχικόν, αρκεί για να νιώσει κανείς όλα αυτά τα μεγέθη στην απόλυτη έντασή τους. Για την ακρίβεια, μπορεί να διαισθανθεί, αν όχι να νιώσει μες στην ψυχή του τις διαστάσεις αυτού εδώ του κόσμου, του φτιαγμένου από χάλυβα, γυαλί και απέραντους ορόφους. Μπορεί κανείς να κατανοήσει το μέλλον ενός κόσμου που αλλάζει και εκμηδενίζει κάθε τι παλιό και παραδεκτό. Ο χρόνος που μετριέται αλλιώς, οι αποστάσεις που ελαχιστοποιούνται, οι ταχύτητες που μεταβάλλονται σε εξωφρενικούς ρυθμούς ενός έξαλλου κόσμου σε σταθερή τροχιά καταστροφής ή ελπίδας, κανείς δεν ξέρει πια. Μια μόνο ματιά στο εξώφυλλο της δεύτερης συλλογής που καταθέτει η Νικολέττα Αλεξάνδρου μπορεί να σταθεί αρκετή για να χωρέσει όλο εκείνο τον κόσμο που μοιάζει ακίνητος και μακρινός μα στ’αλήθεια αδιάκοπα κινείται και αλλάζει, υπακούοντας στο μέλλον, τη φαντασία και την ανάγκη μας. Πάντα εκείνη, μια σταθερά μες στις ζωές μας, εκείνος ο απαραβίαστος εαυτός μας που δεν υπόκειται στις λεπτές μεταβολές των πιο θεμελιωδών μας μεγεθών.

Και όμως, καθώς κανείς υπολογίζει την έκταση του χρόνου για να την βρει αχανή και απέραντη και τόσο σφιχτά δεμένη με την κάθε του μέρα, καθώς προσφεύγει στη λογική ενός αιώνα που εξηγεί τα πάντα και αφήνει τον έλεγχο σε εκείνη, βρίσκει λίγο χώρο και ακουμπά τον εαυτό του. Σαν τον δρομέα των μεγάλων αποστάσεων που ξαφνικά σταματά τον αγώνα και παραμένει ακίνητος, ένα δέντρο ξαφνικό με τα νώτα του προς την πλευρά αυτού του ξέφρενου κόσμου. Ανάμεσα σε τροχιές και τεχνητές καρδιές και ευφυΐες επικίνδυνες, ανάμεσα στα μεγάλα ναι και εκείνα τα όχι που είπαμε για πάντα λάθη και ήττες μας, παραμένει τρεμάμενο μα ζωντανό το σήμα του εαυτού μας. Η συγγραφέας Νικολέττα Αλεξάνδρου το ξέρει καλά και σε πρώτο πρόσωπο, αφοπλιστικό, γράφει για το παρόν της, δεμένο με τα πρόσωπα και τις στιγμές. Από τη δική της θέση αντικρίζει τον κόσμο, τον μικρό τον δικό της και έναν άλλο μεγαλύτερο, σκεπάζει με λέξεις τα τραύματά του, με λίγους στίχους τα φροντίζει. Θυμάται, ζητάει, μετανιώνει, αγαπά και όλα με εκείνη την συγκλονιστική ειλικρίνεια εκείνης που έπεσε μες στο σκοτάδι. Ένα παιδί που στέκει ξανά στο περιθώριο του νερού, αφήνεται σε όσα κυλούν σαν αίμα μες στις ρίζες του. Δοσμένη για λίγο σε μια εξορία προσωπική ρίχνει φως με λέξεις απλές και δίχως διακοσμήσεις φωτίζει την επιβλητική ανάμνηση. Κάτι ανάμεσα σε νοσταλγία και αποχαιρετισμό γράφει τους στίχους της Νικολέττας Αλεξάνδρου, μια τάση εναντίωσης στο θετικιστικό μοντέλο διατυπώνει, μια τάση αντίθεσης στη ζωή που διαμορφώνει ετούτος ο καιρός. Τα εφόδια της άλλης πλευράς χαράζουν τις λέξεις και δίνουν ζωή στις πρόζες των “Υπολογισμών” που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν. Λέξεις άμεσες, αιχμηρές πέφτουν σαν σπόροι στη φρυγμένη γη του δικού μας καιρού. Ένα φτερό, ναι, αυτό είναι ο καθένας μας, ένα φτερό που το παραδέρνει ο άνεμος ανάμεσα στα μοντέρνα του κτίρια. Μόνον οι λέξεις μας κρατούν δεμένους με το παρόν και ίσως να ερμηνεύουν μια στάλα τον τωρινό μας εαυτό, ίσως να προσφέρουν επιχειρήματα στις χειρονομίες μας, τις πράξεις και τη λήθη μας. Και ο άγγελος που αφήνει σκόρπιες λέξεις στο στερέωμα , μια πεταλούδα που οδηγείται στη φλόγα μιας νύχτας ποιητικής. Αυτός ο άλλος μας εαυτός γράφει λέξη προς λέξη τους μυστικούς μας κώδικες που για να ερμηνεύσει κάποιος οφείλει να γνωρίζει την αληθινή μας θέση, το πιο βαθύ μας συναίσθημα. Να γυρεύεις το νόημα που τοκίζεται εντός σου και άλλοτε χρεοκοπεί, να συγχωρείς και να θυμάσαι, να αγαπάς δίχως όφελος και να δαπανάσαι, νύχτες ολόκληρες, αυτό δεν ήταν ποτέ λίγο. Λέξεις που παλεύουν να αντισταθμίσουν την αστάθεια του κόσμου, πρόζες για πλάσματα που κρατούν αμείωτη τη θέλησή τους μα καίγονται μες στην προσπάθεια του καθενός να αντέξει το αύριο ή να μην πεθάνει απ’αγάπη, έτσι όπως το επισημαίνει σε κάποιο από τα ποιήματα της συλλογής της η ξεχωριστή δημιουργός Νικολέττα Αλεξάνδρου. Για όλα θα μεριμνήσουν οι μικρές τραγωδίες των λέξεων , αυτά τα δράματα , κάτι απρόφερτοι συλλογισμοί που μόνο μες στο μέτρο και την οικονομία της ποιητικής έκφρασης εφευρίσκουν και πάλι τον εαυτό τους. Δίχως τίποτε το καινούριο, φθάνει με τις λέξεις η έκσταση που νιώθει η δημιουργός εμπρός στις ροπές της μοίρας της, στα γεγονότα, τις διαψεύσεις της. Δίχως επιχρίσματα, εξώστες, διακοσμήσεις, μορφές εξπρεσιονιστικές, οι πρόζες της κυρίας Αλεξάνδρου θα μπορούσαν να υπονομευτούν μονάχα από την έκφραση μιας εύγλωττης σιωπής, μόνο με μια κραυγή, με εκείνο που δεν λέγεται στους στίχους της, με ένα παράξενο συμφραζόμενο, μια άτοπη σκηνοθεσία. Ωστόσο, χρειάζονται οι λέξεις της, επειδή κουβαλούν με τη δική τους οικονομία κάτι από τον βαθύτερο ήχο τούτης εδώ και κάθε άλλης κοινωνίας.

Την κοιτάζω να στέκει στην απέναντι γωνιά του δρόμου. Μετράει τις αποστάσεις, υπολογίζει χρόνους, εραστές και ταχύτητες. Πετυχαίνει τους στόχους της και πάλι χάνει το βήμα της, τις νύχτες αναβλύζει από την αρχή η παλιά της πληγή, ποτέ δεν αρνείται τη θητεία της στο προσωπικό βίωμα, στον πόνο που σε σημαδεύει. Λίγο μετά τη χάνω μες στους δρόμους μιας μεγαλούπολης. Και μένω εκεί να αναλογίζομαι ήρωες, όπως εκείνη. Κορίτσια και αγόρια που δεν ζητούν με τα ποιήματά τους παρά ένα μερίδιο της παλιάς τους αθωότητας. Οι λέξεις τους γυρεύουν τη μορφή που ήταν πάντα ένα πράγμα εσωτερικό, μια αποκάλυψη ή πάλι η έκφραση του αισθητού και της βαθύτερης ουσίας του. Κάποιο είδος οικειότητας με κάνει να υπολογίζω τον χρόνο, την ταχύτητα, την απόσταση, ώσπου να θυμηθώ όσα είμαι. Οι στίχοι της Νικολέττας Αλεξάνδρου θα με βοηθήσουν, δίχως όμως απαντήσεις και κλειδιά. Το εργαστήρι της ήταν πάντα ο εαυτός της.

“Υπολογισμοί Απόστασης Χρόνου και Ταχύτητας”. Της Νικολέττας Αλεξάνδρου. Από τις εκδόσεις Βακχικόν, πρόζες να μιλούν για τα στοιχεία μας τα πιο βαθιά. Η φωνή της μεταμορφώνεται σε ένα ποιητικό γεφύρι, μόνο και μόνο για να περνούν, λέει τα πρόσωπα και οι στιγμές της.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png

This image has an empty alt attribute; its file name is sep-lit-1024x59.png
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
latestpopular