***Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη***
«Νυχτερινή ακρόαση» λέγεται το τελευταίο μυθιστόρημα της κυρίας Ευγενίας Φακίνου και μας μιλάει για την ιστορία της Ελένης, μιας γυναίκας όπως κάμποσες γυναίκες που είδαν τη ζωή τους να περνάει χρόνο το χρόνο, να μετακυλά από τη φρεσκάδα στην ωριμότητα και κάποτε στην αποδοχή των όσων έκανε (και εκείνων που δεν τόλμησε). Σήμερα πλέον τη συναντάμε μόνη σε ένα διαμέρισμα, συμβιβασμένη στην οπισθοχώρηση μιας μοναχικής παραίτησης να αναθυμάται τη ζωή της.
Μικρή, ανήλικη και ορφανή κάποτε η Ελένη, μετακινείται από το χωριό της δίχως να το λαχταρά η ψυχή της αλλά σχεδόν εκδιωγμένη. Πίσω στον γκρίζο τόπο της θα αφήσει τον έρωτά της Μάξιμο (λαθεμένα όπως εκείνη πιστεύει, αφού κι εκείνος θα απομακρυνθεί για να αποφευχθεί ένα σκάνδαλο εφόσον αποκαλύφθηκαν οι συναντήσεις τους). Εσωστρεφής και μαγκωμένη η Ελένη, στην Αθήνα θα βρεθεί πλάι στις δίδυμες θείες της που είναι μοδίστρες, θα περάσει μεγάλο μέρος της ζωής της δίπλα τους και αργότερα θα εργαστεί σε ένα «ατελιέ» –ένα εργαστήριο επιδιορθώσεων ενδυμάτων όλο κι όλο–, κάνοντας μια εργασία τόσο σωστά όσο πρέπει για να έχει μια δουλειά μα δίχως να την αγαπάει.
Για την Ελένη, συνολάκι το συνολάκι που επιδιορθώνει, κάπου θα περάσουν τα χρόνια, κάπου θα ξεχάσει τα όνειρά της, κάπου θα δεχθεί ως αφλόγιστο σύζυγό της έναν άνθρωπο που δεν γνώρισε και τόσο καλά και εντέλει θα συμβιβαστεί στη μετριότητα, θα ρουτινιάσει και θα βαλτώσει. Όπως τόσοι ακόμα, ήθελε κάτι άλλο στη ζωή της, δεν της αρέσουν όσα ζει, δεν τα αντέχει, και προσμένοντας να κάνει ένα παιδί που η ζωή δεν της το προσφέρει, θα αγκαλιάσει τον αλαφροΐσκιωτο ρομαντισμό της αποτολμώντας δραπετεύσεις από το σπίτι, αγγίζοντας τα όρια της τρέλας και ρίχνοντας βουτιές στις αναμνήσεις ενός Μάξιμου που της είναι άγνωστο που βρίσκεται. Εκείνα που θυμάται από τον παιδικό της έρωτα, είναι οι ιστορίες που της έλεγε και πως ήθελε να γίνει φαροφύλακας. Ώριμη πλέον σήμερα (και ταυτόχρονα λαχταρώντας να ξαναγίνει παιδούλα) μόνη πλέον στη ζωή, οδοιπορώντας την οικονομική κρίση η οποία σκιαγραφείται γύρω της, θα ακούσει ένα βράδυ σε μια ραδιοφωνική εκπομπή κάποιον να αφιερώνει ένα τραγούδι και να συστήνεται ως Μάξιμος ο φαροφύλακας. Σαστίζει! Η καρδιά της σκιρτά και αναζητά την επαφή μαζί του μετά από τόσα χρόνια.
Η «Νυχτερινή ακρόαση» αποτελεί μια ποιητική «παραμυθοδιήγηση» μιας νεφελωμένης ζωής και των αχάραγων ελπίδων της. Ιστορία γραμμένη με τη ροή της να τρέχει, με πλοκή να μοιράζεται σε εγκιβωτισμούς παρελθόντος και το σήμερα, με την Ελένη να γίνεται για τον αναγνώστη μια φιγούρα που νιώθεις πλάι σου και θέλεις να την αγκαλιάσεις (όπως όλες οι γυναίκες στα βιβλία της κυρίας Φακίνου). Η Ελένη ως προσωπικότητα και ως χαρακτήρας αγγίζει τα όρια της φαντασιοκοπίας και μιας ασυμβίβαστα όμορφης τρέλας. Ερχόμενη κοντά στη φύση και περισσότερο στα ζώα που από μικρή συναναστρέφεται, τα αγάπα, τα θαυμάζει, τα ζηλεύει μεγαλώνοντας για τις ικανότητές τους και πιστεύει κάπου μέσα της πως έχει αποκτήσει την όραση της γάτας, την όσφρηση του σκύλου, μα –τραγικά για τη ζωή της που τη βαστάει πάντα στη γη– όχι και τα φτερά των πουλιών για να πετάξει κάπου αλλού, κάπου μακριά.
«Μια καμπάνα κρεμόταν χωρίς σκοινί. Τι κρίμα, σκέφτηκε η Ελένη, θα μπορούσα να τη χτυπήσω ν’ ακουστεί και να διώξει όλη τη φασαρία απ’ το κεφάλι μου»
Η κυρία Φακίνου διηγείται μια ιστορία που μιλάει στην καρδιά μας με αμεσότητα και ζυγίζει την ανθρώπινη μοναξιά, τη μελαγχολία, τα λάθη, τις υποχωρήσεις, τη χειραφέτηση, την άκρατη ψυχή μιας γυναίκας που εντέλει δεν βολεύεται μέσα στα στήθια της και κρώζει κάθε που νυχτώνει τον πόνο μιας ύπαρξης υπό συμβιβασμό. Μιλάει για τη θέση της γυναίκας σε μια μικρή κοινωνία (μα το ίδιο και σε μια μεγάλη, πολύβουη πόλη όπως η Αθήνα του 1970) και για το ότι μέρα τη μέρα, τα όνειρά μας (που ενίοτε δεν είναι απλώς η λαχτάρα μιας αγκαλιάς) δεν χωράνε σε συμβιβασμούς. «Η αγάπη είναι η ανάσα του Θεού» μας λέει η συγγραφέας σε ένα άλλο βιβλίο της –«Πλανόδιοι Θεριστές»– και ετούτο είναι που αναζητά και η ηρωίδα Ελένη στη ζωή, στις μέρες και την ύπαρξή της· την αγάπη για να πάρει μια ανάσα ζωντανή, ελεύθερη, αληθινή και να κάνει επιτέλους την υπέρβαση και την ανατροπή της, καθώς όλοι το γνωρίζουν, εκείνα που δεν πράξαμε, όσα πέρασαν και τα χάσαμε, εκείνα που δεν κυνηγήσαμε είναι εκείνα που μας πονάνε περισσότερο.
Συνοδέψτε αυτό το ρομαντικό ταξίδι ακούγοντας τον δίσκο «Road Songs For Lovers» του Chris Rea.
Βιογραφικό: Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 στην Αλεξάνδρεια. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε γραφικές τέχνες και ξεναγός. Εργάστηκε για μερικά χρόνια σε περιοδικά ως γραφίστρια. Το 1976 δημιούργησε το κουκλοθέατρο «Ντενεκεδούπολη». Έχει γράψει και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία. Το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα «Αστραδενή». Τα μυθιστορήματά της έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στα γερμανικά, αγγλικά, ρωσικά, ουγγρικά, δανέζικα, γαλλικά, ολλανδικά, ιταλικά και σερβικά. Το 2005 τιμήθηκε με το Βραβείο Αναγνωστών για το μυθιστόρημα της «Η μέθοδος της Ορλεάνης» και το 2008 με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων «Φιλοδοξίες κήπου».
Ακολουθήστε τo Literature.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα νέα για τον πολιτισμό και την επικαιρότητα από την Ελλάδα και τον Κόσμο.
