Εκδόσεις Πόλις

Σε ποιο έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας θα θέλατε να είχατε ζήσει; Έχω ήδη ζήσει σε εκατοντάδες σπουδαία έργα της παγκόσμιας γραμματείας, δόξα τω θεώ (της πεζογραφίας). Αν, πάντως, θα έπρεπε να επιλέξω έναν «κόσμο» για να μείνω περισσότερο (μερικές δεκαετίες, ας πούμε), αυτός θα ήταν το μυθοπλαστικό σύμπαν της «Ανθρώπινης Κωμωδίας» του Ονορέ ντε Μπαλζάκ. […]

13/05/2016, 18:57

  «Δεν υπάρχει αρχή. Κάθε ιστορία αρχίζει με τη φράση “Όσα έγιναν μέχρι τώρα”, και αποτελεί συνέχεια, ακόμη και όταν τιτλοφορείται: “Αυτό δεν επιτρέπεται να ξανασυμβεί!”» Η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Αυτό θα σκέφτηκε ο Βίκτορ Αμπραβανέλ πηγαίνοντας στη συγκέντρωση των παλιών του συμμαθητών, έχοντας στην τσέπη του σακακιού του μια λίστα με αριθμούς μητρώων, που […]

15/03/2016, 21:12

  «Μα, διάολε, τόσο τέλεια πια είναι αυτή η Λένι; Απάντηση: σχεδόν». Σε αυτό το «σχεδόν» δεν χωρά απλώς μια αμφιβολία, αλλά και μια κατηγορηματική άρνηση, που ωστόσο ο συγγραφέας, το κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος, αρνείται μέχρι τέλους να διατυπώσει, όχι όμως και να υπαινιχθεί. Η Λένι, κρυφό αντικείμενο του πόθου του και πρόδηλο αντικείμενο […]

04/02/2016, 21:17

  Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι, τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν: Θέλουν μα δε βολεί να λησμονήσουν.                  Λορέντζος Μαβίλης, «Λήθη» Ο πόλεμος ως ένοπλος αγώνας για την ελευθερία και ως ιδεολογικό διακύβευμα, ως σφαγείο και ως καθαρτήριο, αλλά και ο πόλεμος ως […]

17/10/2015, 20:29

Μισώ πολίτην, όστις ωφελείν πάτραν βραδύς πέφυκε, μεγάλα δε βλάπτειν ταχύς, και πόριμον αυτώ, τη πόλει δ’ αμήχανον. Σιχαίνομαι ’γω τον πολίτη εκείνον που είναι βραδυκίνητος στην πατρίδα να κάμει καλό, μα γρήγορος να τη βλάπτει, για τ’ άτομό του ευφυής και στείρος για την πόλη. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, Βάτραχοι (μτφρ. Μ. Ι. Μπαχαράκης)     Ένα […]

27/09/2015, 14:02

 «Η αλήθεια βρισκόταν μέσα στο τετράδιο, ή απ’ έξω;» Ο πρόωρα συνταξιοδοτημένος επιθεωρητής της αστυνομίας Ασίλ Ντυνό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο τετράδιο, όπου καταγράφει την πορεία της έρευνας για την εξαφάνιση της Εμιλί Μπρυνέ. Οι λόγοι ποικίλλουν και είναι συναρπαστικοί. Καταρχάς, ο Ντυνό πάσχει από προχωρητική αμνησία, από τότε […]

21/06/2015, 21:26

 «Ε, λοιπόν, όλα τα πράγματα έχουν το ίδιο βάρος και την ίδια θεμελιώδη σημασία» Ο Γκιόργκι Κόριμ αναπαύεται σε όνειρο μέσα σε ένα τοπίο ανείπωτης ομορφιάς, μαγνητισμένος από πρωτόγνωρη γαλήνη, που ξέρει πως η ζωή την αρνείται. Παρ’ όλα αυτά, ξάπλωνε στο απαλότατο έδαφος αυτού του φασματικού τοπίου σε «κατάσταση άκαμπτης ενδελέχειας» και έτσι ξαπλωμένος, […]

27/05/2015, 21:30

«Πώς θα ζήσω μ’ όλο αυτό το αίμα που χύθηκε για να μην πεθάνω;» Ένα αγόρι του Τελ Αβίβ ατενίζει μες στο λυκαυγές από την κορυφή ενός βουνού τον παράδεισο. Στέκεται στο χείλος του γκρεμού και κοιτάζει τα φώτα που λαμπυρίζουν στη Χεβρώνα, τη Βηθλεέμ, την Ιερουσαλήμ. Μες στο σκοτάδι και το κρύο της ερήμου […]

07/02/2015, 12:48

«Θα ’θελα να μάθω τι μπορεί να είπε ο Αντουάν στη φίλη του τη μαγείρισσα· όμως, δεν μπορεί κανείς να τα ακούει όλα». Η αδυναμία του παντεπόπτη αφηγητή να κρυφακούσει τα λόγια ενός μυθοπλαστικού προσώπου μοιάζει κάπως ύποπτη. Όμως βρισκόμαστε ακόμα στις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος του Αντρέ Ζιντ, οπότε δεν είμαστε αρκετά υποψιασμένοι για […]

29/12/2014, 18:06

«Θα μιλούσαμε για τον λαό, αυτό τον πονοκέφαλο, αλλά κάτω από τις καλύτερες συνθήκες». Δηλαδή στο Παρίσι, όπου η δημόσια έγνοια για τους δυστυχέστερους των πολιτών, δεν αποσπά τους ευτυχέστερους από τις εκλεκτές απολαύσεις που τους προσφέρουν κάποιες γωνιές της πρωτεύουσας, ατάραχες από τη συντριβή του Παλαιού Καθεστώτος. Ο αφηγητής, ο Ερβέ Κερζενεάν, μπορεί να […]

05/11/2014, 22:28

Το «Πωλ-Ζαν» δεν είναι συνηθισμένο γαλλικό όνομα. Είναι η αναποδογυρισμένη εκδοχή του οικείου ηχητικά «Ζαν-Πωλ». Όμως μόνο ένα τέτοιο ανάποδο όνομα αρμόζει στον ήρωα του πολυσυζητημένου μυθιστορήματος του Ρομαίν Σλοκόμπ. Σε ένα βιβλίο, που αρθρώνεται δοκιμάζοντας τις πιο δόλιες εξαπατήσεις της ειρωνείας, αυτής της τέχνης της γλώσσας να υπονοεί το αντίθετο από αυτό που λέει, […]

03/08/2014, 13:06

  Η μοναδική οικογένεια, Λευτέρης Καλοσπύρος, Εκδόσεις Πόλις  «Άρχισα να γράφω διότι είχα περισσότερες από μία ιστορίες να αφηγηθώ• όλες ασύγκριτα πιο ενδιαφέρουσες από την ιστορία της ζωής μου», ακούγοντας κανείς τη δήλωση του Λευτέρη Καλοσπύρου για το πρώτο του βιβλίο, τη Μοναδική Οικογένεια, δεν μπορεί παρά να σκεφτεί τη ρήση που θέλει τη συγγραφική […]

21/02/2014, 23:12